შავუოთი: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

 

შავუოთის ებრაული ტრადიცია უკავშირდება უფლის მიერ თორის გადაცემის დღეს, როდესაც გადაეცათ [[თორა]] [[სინის მთა|სინის მთაზე]]. ჩათვალეთ, რომ ეს ორი მოვლენა მოხდა ერთი და იმავე დღეს.

 

 

ტრადიციულად იგი ეძღვნება პურის მკის დასაწყისს, როცა პირველი თაველები შეიწირებოდა უფლისათვის. ამავე დროს, ეს დღეები დაუკავშირდა რჯულის (თორის) მიღებას სინაის მთის ძირას, სადაც ეგვიპტიდან ამოსული ისრაელიანები დროებით დაბანაკდნენ.

საინტერესო ჩანაწერები არის შემონახული ამ დღესასწაულის აღნიშვნის შესახებ, ჯერ კიდევ უკვე მეორე ტაძრის დროს: “ისინი ვინც ცხოვრობდნენ [[იერუსალიმი|იერუსალიმთან]] ახლოს მოჰქონდათ ნორჩი ლეღვი და [[ყურძენი]], ხოლო ისინი ვინც შორს ცხოვრობდნენ მოჰქონდათ [[ლეღვი|ლეღვის]] ჩირი და ქიშმიში (რადგან ნორჩი პროდუქტები გზაში გაფუჭდებოდა). ხარი, რომლის რქებიც შემკული იყო ოქროთი და ზეთისხილის გვირგვინით მიდიოდა წინ. მის წინ კი მიდიოდა კაცი რომელიც ფლეიტაზე უკრავდა. ასეთი მსვლელობა გრძელდებოდა იერუსალიმამდე. ქალაქთან მიახლოებისას ისინი აგზავნიდნენ მაცნეებს და ლამაზად ალაგებდნენ “ბიკურიმს” (პირველნაყოფს). მმართველები, ტაძრის ხელმძღვანელები და მცველები აშერები მიდიოდნენ კარიბჭესთან და ხვდებოდნენ მათ. მომლოცველები შედიოდნენ ასაკის მიხედვით. ქალაქის ყველა გამოცდილი ხელოსნები ფეხზე დგებოდნენ და შემდეგი სიტყვებით ხვდებოდნენ მათ: “ძმებო, კაცებო ამა და ამ ქალაქიდან, მოხარული ვართ რომ გხედავთ თქვენ!…” მდიდრებს თავიანთი ბიკურიმი მოჰქონდათ მოოქროვილ და მოვერცხლილ კალათებში, ხოლო ღარიბებს ნაქსოვ კალათებში. კალათებიც და ბიკურიმიც რჩებოდა ტაძარში”.

 

 

თორაში შავუოთის დღესასწაული ხუთჯერ არის ნახსენები. შავუოთზე საუბრობს თორის თავებიც.