|
[[ნერვული სისტემა|ნერვული სისტემის]] შესწავლის შემდეგ, გალენმა დაასკვნა, რომ ნერვები თავისი ფუნქციონალური თვისებებით იყოფა სამ ჯგუფად: ისინი, რომლებიც მიდიან გრძნობის ორგანოებთან, ასრულებენ აღქმის ფუნქციას, მიდიან მოძრაობის [[კუნთი|კუნთებთან]], ხოლო ისინი, რომლებიც მიდიან ორგანებთან, იცავენ მათ დაზიანებისგან. მისი ძირითადი ჯაფა არის დაკავშირებული [[ადამიანი]]ს სხეულის ნაწილებთან. გალენმა ექსპერიმენტალურად აჩვენა, რომ [[კიდურები|კიდური]] ხან შიდა კუნთებით იხრება, ხან — გარე. მისი აზრით, ადამიანის სხეულის კუნთებიდან ყველაზე დიდია ბარძაყის კუნთი (რაც შემდგომში ოფიციალურად ფამტკიცდა), რომელიც შედგება დიდი, საშუალო და პატარა კუნთებისგან. ამ კუნთის უკანა [[კუნთოვანი ქსოვილი|ქსოვილები]], რომლებიც მიდიან [[საჯდომი]]ს [[ძვალი
ძვლამდე]], აძლიერებენ [[ფეხი|ფეხს]] [[სახსარი|სახსრის]] გამყარებით. არანაკლები სიმძლავითსიმძლავრით ხდება ეს მოქმედება ქვევითა ბოჭკოებზე, რომლებიც ძვლის ქსოვილიდან მოდიან. ასევე მასთან კავშირს ამყარებს ადვილი შიდა ფეხის ტრიალი. მაღლა მყოფი ქსოვილები ბარძაყს ისევე ხრიან შიგნით, როგორც ყველაზე მაღლითა ქსოვილები და იმავე დროს, მაღლა წევენ ბარძაყს. მექანიკის განვითარებისთვის [[შუა საუკუნეები|შუა საუკუნეებში]] დიდი გავლენა მოახდინა [[ლეონარდო და ვინჩისვინჩი]]ს ([[1452]]-1519წ.[[1519]]) მრავალმა აღმოჩნამაღმოჩენამ მექანიზმების თეორემასთან დაკავშირებით, [[ხახუნი|ხახუნმა]] და სხვა საკითხებმა. ორგანოების ფუნქციების შესწავლისას იგი განიხილავდა ორგანიზმს, როგორც «ბუნებრივი„ბუნებრივი მექანიკის»მექანიკის“ ნიმუშს. პირველად მან აღწერა ძვლების და ნერვების რიგი, უდიდესი ყურადღება ექცეოდა [[ანატომია|ანატომიის]] შედარებით პრობლემებს. მისი მისწრაფვასწრაფვა უკავშირდებოდა ექსპერიმენტალურ მეთოდებს ბიოლოგიაში. ამ [[მხატვარი|მხატვარმა]], [[მათემატიკოსი|მათემატიკოსმა]], [[მექანიკოსი|მექანიკოსმა]] და [[ინჟინერია|ინჟინერმა]] პირველად გამოთქვა უმნიშვნელოვანესი აზრი ბიომექანიკის მომავლისთვის: «მექანიკის{{ციტატა|„მექანიკის მეცნიერება იმიტომ არის ასეთი კეთილშობილი და სასარგებლო სხვა მეცნიერებებთან შედარებით, რომ ყველა ცოცხალი სხეული, რომლებსაც აქვთ მოძრაობის შესაძლებლობა, მოქმედებენ ამ მეცნიერების კანონებზე დაყრდნობით.»“}} მისიბიომექანიკის წარმატებაგანვითარებაზე როგორცმისმა მხატვრისხატვის ასევენიჭმაც არანაკლებგადამწყვეტი არისროლი დამოკიდებული ბიომექანიკურ განხრაზე მის ნახატებში, — მათში დეტალურად არის ასახული მოძრაობის ტექნიკაითამაშა. მისი დაკვირვებები, რომლებიც დღეისთვისდღეს არიანმისაღები და აშკარაჩვეულებრივია, შუა საუკუნებშისაუკუნეებში იყვნენრევოლუციური რევოლუციურებიიყო. მაგალითად, «კუნთები{{ციტატა|„კუნთები სულ იწყებიან და მთავრდებიან ძვლებში, რომლებიც ერთმანეთს ეხებიან და, ისინი არასდროს არ იწყებიან და არ მთავრდებიან ერთი და იგივე ძვალში, რადგან მათ არაფრის ამოძრავება არ შეეძლებოდათ, მხოლოდ თავიანთი თავის ამოძრავება შეეძლებოდათ.»“}} ლეონარდო, უსიტყვოდ, არის ფუნქციონალური ანატომიის საძირკვლის ჩამყრელი, ძირითადი ბიომექანიკის ნაწილისა. ის არამარტო ტოპოგრაფიის კუნთებსგანუყოფელი ხსნიდანაწილის, არამედ[[ფუნქციონალური ყოველანატომია|ფუნქციონალური კუნთს,ანატომიის]] რომელიცსულის სხეულისჩამდგმელი. მოძრაობაში მონაწილეობდნენ.
==ლიტერატურა==
|
