ვარლაამი და იოასაფი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''„ვარლაამი და იოასაფი“''', ''„ვარლამი და იოსაფატი“'' („Barlaam kai Joasaph“), შუა საუკუნეების ბიზანტიური რომანი, [[ბერძნული ენა|ბერძნულ ენაზე]] მოღწეული ჰაგიოგრაფიული თხზულება. მისი სიუჟეტი ბუდა ლეგენდის სანსკრიტულ რედაქციას უკავშირდება. გადმოსცემს ინდოეთის[[ინდოეთი]]ს მეფის ვაჟის იოასაფის გაქრისტიანების, ტახტზე ხელის აღებისა და თავის მოძღვართან, ვარლამთან, უდაბნოში წასვლის ამბავს. თხზულებაში ჩართულია აღმოსავლური წარმოშობის და [[სახარება|სახარებიდან]] გადმოღებული იგავები, ქრისტიანული პოლემიკური დოგმატიკური ლიტერატურიდან ნასესხები ადგილები. მსუბუქი თხრობითი სტილი ოსტატურადაა შეზავებული „წმიდა მამათა“ თეოლოგიასთან. XI საუკუნეში შესრულებული ლათინური თარგმანის მეშვეობით რომანი ფართოდ გავრცელდა ევროპაში. XII საუკუნიდან მოყოლებული (სარაინდო რომანი „პარციფალი“), თვალსაჩინოა მისი გავლენა ევროპული ლიტერატურის ბევრ თხზულებასა და მწერალზე ([[უილიამ შექსპირი|უ. შექსპირისა]] და [[ლევ ტოლსტოი|ლ. ტოლსტოის]] ჩათვლით).