კოლოდიური პროცესი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Frederick Scott Archer.jpg|thumb|250px|ფრედერიკ სკოტ არჩერი, კოლოდიური პროცესის გამომგონებელი]]

'''კოლოდიური პროცესი''' — [[ფოტოგრაფია|ფოტოგრაფიული პროცესი]], რომელშიც შუქმგრძნობიარე გარემოს წარმოადგენს [[კოლოდიონი|კოლოდიონზე]] წარმოქმნილი [[ვერცხლის ჰალოგენები|ვერცხლის ჰალოგენის]] კრისტალები. [[1950]] წლებიდან აღნიშნულმა ტექნოლოგიამ სრულიად ჩაანაცვლა მისი წინამორბედი — [[დაგეროტიპია|დაგეროტიპიის]] პროცესი, რომელსაც შედარებით დაბალი შუქმგრძნობელობა გააჩნდა. საკმაო პოპულარობით სარგებლობდა ე. წ. „სველკოლოდიური პროცესი“, რომელიც მოითხოვდა ექსპონირებული ფირფიტის დაუყოვნებლივ გამჟღავნებასა და ფიქსაჟს. თუმცა აღნიშნულის პარალელურად გაჩნდა ასევე „მშრალკოლოდიური პროცესიც“, რომლის დროსაც შესაძლებელია შუქმგრძნობიარე მშრალი ფირფიტების წინასწარ მომარაგება და მათი მრავალდღიან ექსპედიციებში გამოყენება. მშრალ კოლოდიურ ფირფიტებს აქვთ გაცილებით დაბალი შუქმგრძნობელობა. ის არასაკმარისია პორტრეტების შესაქმნელად, მაგრამ იძლევა უძრავი საგნების გადაღების საშუალებას. [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] ბოლოსათვის კოლოდიური პროცესი ჩაანაცვლა ტექნოლოგიურად უფრო პროგრესულმა — ჟელატინის ფოტოემულსიურმა პროცესმა.

 

==ისტორია==

== თანამედროვე გამოყენება ==

თანამედროვე მხატვრულ ფოტოგრაფიაში, სველკოლოდიურმა ფოტოპროცესმა პოვათავისი ადგილი, როგორც ალტერნატიულმა ტექნიკამ. მიუხედავად ტექნოლოგიური სირთულისა, პროცესი გამოიყენება ზოგიერთი ფოტოგრაფის მიერ, როგორც ორიგინალური ფორმით, ასევე ამბროტიპიის ტექნიკით. ეს უკანასკნელი განსაკუთრებით საინტერესოა პორტრეტის ჟანრში, ომლლის დროსაც იქმება რეტრო სტილის ერთადერთი ეგზემპლიარი. თანამედროვე ფოტოგრაფები იციან რა კოლოდიონში გაზავებული მინარევების მიდრეკილება განსაკუთრებით სინათლის ლურჯი-იისფერი სპექტრის ნაწილში, ქმნიან სხვადასხვა შედევრებს. შედეგად ღებულობენ განსხვავებული ტონალობის ფერებს. არნიშნულმა პროცესმა განვითარება შეწყვიტა 1875 წელს უოთერხაუზის მიერ შექმნილმა და ტექნოლოგიურად განვითარებულმა პროცესმა — ვერცხლის ჟელატინის პროცესმა.

 

==იხილეთ აგრეთვე ==