1848 წლის რევოლუციები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
GiorgiXIII (განხილვა | წვლილი) No edit summary |
|||
ხაზი 7:
== ჩარტიზმი ==
ზოგიერთ ქვეყანაში ხალხის ძირითადი მოთხოვნა საარჩევნო ხმის უფლება იყო. ეს იყო ერთ-ერთი იმ რეფორმათაგანი, რომლის გატარებასაც მოითხოვდა [[ბრიტანეთის ჩარტისტული მოძრაობა]]. „[[სახალხო ქარტია]]“ პირველად 1838 წლის მაისში გამოქვეყნდა.
ბოლოდროინდელმა ცვლილებებმა აჯანყებები გაადვილა, რადგან სულ უფრო მეტმა ადამიანმა ისწავლა წერა-კითხვა და ხალხი უკვე გაზეთებიდან იგებდა, რა ხდებოდა სხვა ქვეყნებში. რადგან პოლიციური ძალები მცირერიცხოვანი იყო, მეამბოხეთა წინააღმდეგ ჯარს იყენებდნენ. 1848 წლის რევოლუციების უმეტესობამ გადაუდებელი მოთხოვნები დააყენა, მაგრამ უშედეგოდ; მომდევნო ხუთ წელიწადში გაძლიერდა ნაციონალიზმი და ბევრი ქვეყნის მთავრობა მიხვდა, რომ დემოკარტიული რეფორმების გატარება აუცლიებელი იყო.
ხაზი 14:
საფრანგეთში [[ნაპოლეონ ბონაპარტი]]ს ძმისშვილმა, [[ლუი ნაპოლეონი|ლუი ნაპოლეონმა]], „პრინც-პრეზიდენტის„ რანგში, მეორე რესპუბლიკა დააფუძნა. აჯანყებები გავრცელდა იტალიის სეპარატისტულ სახელმწიფოებშიც, მაგრამ წლის ბოლოსთვის ჩაახშეს. გადადგა ავსტრიის კანცელარი [[მეტერნიხი]], ხოლო იმპერატორმა [[ფერდინანდი|ფერდინანადმა]] ტახტი [[ფრანც იოსები|ფრანც იოსებს]] დაუთმო.
საპროტესტო გამოსვლები იყო [[ბერლინი|ბერლინში]], [[ვენა]]ში, [[პრაღა]]ში, [[ბუდაპეშტი|ბუდაპეშტში]], [[კატალონია]]ში, [[ვალახეთი|ვალახეთში]], [[პოლონეთი|პოლონეთსა]] და [[ბრიტანეთი|ბრიტანეთში]]. გერმანიაში, [[ფრანკფურტი|ფრანკფურტში]], მოიწვიეს ეროვნული კრება, ხოლო [[
[[ბელგია]]ში გამოქვეყნდა [[კარლ მარქსი]]სა და [[ფრიდრიხ ენგელსი]]ს „[[კომუნისტური პარტიის მანიფესტი]]“. მთელ ევროპაში არმიამ და გლეხობამ თავიანთ მონარქიების მიმართ ლოიალობა შეინარჩნა. აჯანყებები ჩაახშვეს [[პრუსია]]სა და იტალიაში, თუმცა გატარდა გარკვეული რეფორმები.
| |||