ქურთები: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 1:
{{ვიკი}}{{არაენციკლოპედიური}}[[ფაილი:Kurdish-inhabited area by CIA (2002).jpg|მინი|300პქ|ქურთებით დასახლებული ტერიტორიები]]
'''ქურთები''' ({{Lang-ku|Kurd}}) — [[ირანელები|ირანული ხალხი]], რომელთა [[ქურთული ენა|ენა]] მიეკუთვნება [[ინდოევროპული ენები|ინდოევროპული ოჯახის]] [[ირანული ენები|ინდოირანულ ენობრივ ჯგუფს]]. ისინი ცხოვრობენ [[თურქეთი|თურქეთში]] (12,0 მლნ), [[ირანი|ირანში]] (9,5 მლნ), [[სირია]]ში (1,2 ათ), [[ერაყი|ერაყში]] (ძირითადად ქურთების ავტონომიურ რეგიონში, 4,5 მლნ), [[სირია]]ში (1,2 ათ.) და სხვა ქვეყნებში.
 
* '''სახელები''': თვითწოდება - '' Kurd/ کورد/ Кöрд, Kurmancî/ کورمانجی/ Кöрманджи, კურმანჯქურმანჯი'';.
* '''საერთო რაოდენობა''': 38-40 მლნ.
* '''ენა''': [[ქურთული ენა|ქურთული]] (უმეტესობა კურმანჯიქურმანჯის დიალექტზე).
* '''მორწმუნეები''': [[სუნიზმი|სუნიტი მუსლიმები]], [[შიიზმი|შიიტები]], [[იეზიდიზმი|იეზიდები]] და [[იუდაიზმი|იუდეები]].
 
= ეთნოგენეზი   =
ქურთების წარმოშობა დღეს სადისკუსიო საკითხია. გამოითქმება სხვადასხვა ჰიპოთეზები ქურთების წარმოშობის შესახებ, კერძოდ მიდიური და იაფეტური მარას ჰიპოთეზები. ვერსიას ,  თანამედროვე ქუთების წარმოშობის შესახებ , რომლებიც ცხოვრობდნენ ჩრდილოეთ მესოპოტამიაში და ირანის პლატოზე ასევე ამყარებენ ანტიკური წყაროები. კერძოდწყარო იძლევა ცნობებს ქურთების ტომებზე, რომლებიც ძველიდანვეძველი დრიოდანვეა სახლობდნენ სპარსეთში. ქურთები ასევე სახლობდნენ სპარსეთისსპარსეთისა და მიდიის ატროპატენის მთებში, სომხეთშიქურთისტანში, ქურთისტანშისომხეთში, კასპიისპირეთის მიდამოებში და ირანულ აზერბაიჯანში. ძირითადად დაკავებულნი იყვნენ მესაქონლეობით და ყაჩაღობით. უძველესი სპარსეთის მონარქიის დროს ქურთები ალბათ შედიოდნენ სომხეთის პროვინციის შემადგენლობაში.
 
ქურთების სახელი გვხვდება შუა სპარსეთის წყაროებში, მაგრამ როგორც მკვლევარები აღნიშნავენ ეს მაშინ პირველ რიგში სოციაულ - ეკონომიკური ტერმინი იყო, რომელიც მომთაბარეს ნიშნავდა. ამის გამო ახალ დრომდე „ქურთის“ სახელწოდებით მოიხსენიებოდამოიხსენიებოდნენ ირანის ხალხები, რომლებიც სახლობდნენ ზაგროსის, ზედა მესოპოტამიისა და სომხეთის მთებში და რომლებიც მეტყველებდნენ სხვადასხვა დიალექტზე: ქურმანჯი, სორანი, ზაზაკი, და გორანი. დღეს ქურთულ ენად მოიხსენიებენ ქურმანჯის. დ.ნ. მაკკენზის კვლევების თანახმად ქურთული ყველაზე ახლოს დგას სპარსულთან. ამ თეორიის მიხედვით ეს სიახლოვე ასახავს სპარსულ-ქურთული ერთობის არსებობას ცენტრარულცენტრალურ ირანში (მიდიაში). ზაგროსის მთებში არსებული გარდამავალი დიალექტები სამხრეთქურთულსა და ლურო-ბახტიალის დიალექტებს შორის შეიძლება ჩაითვალოს ხიდად ქურთულსა და სპარსულს შორის., პირიქით ისეთიისეთ ქურთულიქურთულ ენებისენებს, როგორიცაა გურანიზაზაკი და ზაზაკიგორანი, რომლებიც ასევე მიეკუთვნებიან ჩრდილო - დასავლურ ქვეჯგუფს და შესაბამისად დასახლებულებს შუა ზაგროსში, და ტიგრისატიგროსსა და ევფრატის სათავეებთან, არ უკავშირდებაუკავშირებენ ქურთულ დიალექტს. მოცემული ენები წარმოიქმნა კასპიისპირა რეგიონებიდან და მათი გავრცელება დაკავშირებულია დეილემიტების მიგრაციებთან ირანის პლატოს დასავლეთით, სადაც ისინი შემდეგ მჭიდროდ დაუკავშირდნენ ქურთებს. 
 
ქურთები წარმოადგენდნენ მრავალრიცხვოვანი და ხშირად სვადასხვაგვარი ტომების ერთობლიობას, რომლებსაც ეპონიმებს უწოდებდნენ. ტომობრივი კუთვნილება დღემდე ძალიან მნიშვნელოვანია ტრადიციული ქურთული საზოგადოების სოციალურ ურთიერთობებში. მეთექვსმეტე საუკუნის ქურთულ - სპარსულენოვანი ისტორიკოსი შარაფხან ბიდლისი წერდა, რომ ქურთები იყოფიან ოთხად: ქურმანჯი, ლური, კელხური და გორანი. მათ შორის ლურებს, რომლებიც მეტყველებდნენ სამხრეთ-დასავლურ ირანულ დიალექტზე უკვე აღარ თვლიან ქურთებად. კელხური - შეადგენენ ძლიერ დიფირენცირებულ სამხრეთ - ქურთულ ერთობას, რომელიც გაერთიანებულია გურანისთანგორანთან. ქურმანჯი -  ძირითადად თვითსახელია დანარჩენი უმრავლესობის, -  ცენტრალურცენტრალური და ჩრდილო ქურთებისა. თავისი არსით, ის ტერმინი „ქურთის“ ანალოგიურია მისი ძველი მნიშვნელობით და აღნიშნავს განსაზღვრული სოციალურ-ეკონომიკური წყობის მატარებელს, რომელიც ეფუძნება სამთო მესაქონლეობას. მაგრამ სამეცნიერო ლიტერატურაში ტერმინი „ქურმანჯი“ , როგორც წესი, აღნიშნავს მხოლოდ ჩრდილოეთის ქურთებს , მაგრამ , თვით სიტყვა ქურ - მანჯი ქურმანჯი, ქურთულიდან ითარგმნება როგორც „მიდიის ვაჟიშვილი“. მრავალი მეცნიერი თვლის, რომ ქურთები პირდაპირი მემკვიდრეები არიან მიდიელების. ლინგვისტების თვალსაზრისით დღეს „ქურთულად“ წოდებული ყველა ენა თუ დიალექტი შეიძლება დავყოთ შემდეგ ჯგუფებად:
 
ქურთული ენები :
ხაზი 28:
ზაზაკი.
 
მიუხედავად იმისა , რომ ყოველდღიური მოხმარებისთვის და სამეცნიერო ლიტერატურაში ხშირად საუბარია ქურთულ ენაზე და მის დიალექტებზე , ურთიერთგაგება ძალიან გაძნელებულია ქურმანჯისა და სორანის შორისაც კი , რომლებიც ყველაზე ახლო ქურთული ენებია. ქურთების უმრავლესობა ბილინგვია და მეტყველებს იმ ქვეყნების ძირითად ენაზე სადაც ცხოვრობენ : თურქული, სპარსული,  არაბული ,  სპარსული და სხვა.
 
ზაზა - მომთაბარე ტომების შთამომავლობაა , რომელებიც თავდაპირველად ცხოვრობდნენ თანამედროვე ირანის ჩრდილოეთით კასპიის ზღვის სანაპიროზე , საიდანაც მე-16მეთექვსმეტე საუკუნიდან მოყოლებული დაიწყეს მიგრაცია სომხეთის ტერიტორიაზე. ზაზამ მრავალი სომეხი გადაარჩინა გენოციდის დროს. ისინი ქურთების ერთ -ერთ განშტოებას წარმოადგენენ, ამიტომ ზაზას გამოყოფა სხვა ქურთების რიგებიდან არასწორია.
 
გენეტიკურმა ანალიზმა აჩვენა , რომ ქურთები მჭიდროდ არიან დაკავშირებულიდაკავშირებულნი ქართველ, სომეხ, აზერბაიჯანელ და ებრაელ ხალხებთან, რომლებსაც რამდენიმე საერთო წინაპარი გააჩნია ახლოაღმოსავლეთის რეგიონის ჩრდილო ნაწილის ხალხებთან.  ქურთები - ყველაზე მრავალრიცხვოვანი ერია , რომელსაც არ გააჩნია საკუთარი სასხელმწიფო. ქურთების ავტონომია არსებობს მხოლოდ ერაყში. ეს ხალხი ოც წელზე მეტია იბრძვის ქურთისტანის შესაქმნელად. აღსანიშნავია , რომ ქურთების ბანქოს ათამაშებენ მსოფლიოს ყველა დიდი ქვეყნები. ასე მაგალითად ისრაელი და აშშ, რომლებიც თურქეთის მოკავშირეები არიან , ამართლებენ მის ბრძოლას ქურთების მოძრაობის წინაამღდეგ. რუსეთი , საბერძნეთი და სირია კი მხარს უჭერს ქურთისტანის მუშათა პარტიას. ქურთისტანის ხელსაყრელი გეოგრაფიული და სტრტეგიულისტრატეგიული მდგომარეობის გამო, ძველი დროიდან უცხოელი დამპყრობლები განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევდნენ ამ ქვეყნებს. ამის გამო ხალიფატის დროიდან დღემდე , ქურთელიქურთები იძულებულნი არიან იბრძოლონ დამპყრობთადამპყრობელთა წინაამღდეგ. აღსანიშნავია , რომ ადრეული ფეოდალიზმის დროს ქურთულ დინასტიებს დიდი პოლიტიკური ზეგავლენა ჰქონდათ ახლო აღმოსავლეთზე და მართავდნენ არა მხოლოდ ცალკეულ სამთავროებს , არამედ ისეთ დიდიდიდ ქვეყნებსაც, როგორებიცაა სირია და ეგვიპტე. მე-16მეთექვსმეტე საუკუნეში ქურთისტანში დაიწყო უწყვეტი ომები, რომელთა მიზეზი იყო ირანიოსმალეთისა და ოსმალეთის იმპერიაირანის იმპერიები, რომლებიც ერთმანეთს ედავებოდნენ ქურთისტანის მიწებს. შემდეგ ზოხაბისზოჰაბის ხელშეკრულების საფუძველზე, რომელიც დაიდო ამ ომების შედეგად, ქურთისტანი გაიყო ორ ნაწილად - თურქულთურქულად და ირანულირანულად. შემდგომში ამან სავალო როლი შეასრულა ქურთისტანის ხალხების ბედში. ოსმალეთის და ირანის მთავრობები თანდათან ასუსტებდნენ და შემდეგ საერთოდ მოსპეს ქურთული სამთავროები იმ მიზნით , რომ დაემოწმებინათ ქურთისტანი ეკონომიკურად და პოლიტიკურად. ოსმალეთის იმპერიის მთავრობამ ქურთების ნების წინაამღდეგ ჩაითრია ქურთები პირველ მსოფლიო ომში, რამაც საბოლოოდ გამოიწვია ნგრევა და მისი ოთხ ნაწილად გაყოფა : თურქულ, ირანულ, სირიულ და ერაყულ ჯგუფებად.
 
ქურთებს გააჩნიათ ენობრივი და კულტურული იდენტობა. სახლობენ 50000 კვადრატული კილომეტრის ტერიტორიაზე რომელიც მოიცავს 4 ქვეყანას და ასევე არსებობს ქურთული დიასპორებიც მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში.
ხაზი 45:
 
= ტრადიციები და ადათწესები =
 
ქურთებმა სხვა მრავალ ეროვნულ ღირებულებებთან ერთად შეინარჩუნეს ტრადიციები და ადათწესებიც. რა თქმა უნდა, საზოგადოების მიერ ტენდეციების მიყოლა, უცხო ქვეყანაში ცხოვრება და მრავალი სხვა ფაქტორი ახდენს გავლენას ტრადიციებზე და დღეს ისინი სახეცვლილად არის ჩამოყალიბებული.
 
ქურთების  ნაციონალური ტანსაცმელი ძალიან მრავალფეროვანი იყო. იეზიდი ქალების ჩაცმულობა შედგებოდა მრავალი კაბისა და მონეტებისგან. იეზიდური ტანსაცმლის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ატრიბუტი თავსაბურავი ქოფია იყო, (საქართველოში ანალოგიურ თავსაბურავს ჩიხტი-კოპი ჰქვია) ქოფია ათასობით მონეტებიტამონეტებითა და მძივებით იყო მორთული. ხოლო მამაკაცების ჩაცმულობა შედგებოდა შავლისგან, რომელიც ძალიან განიერი უნდა ყოფილიყო, და პერანგისგან რომელიც აუცილებლად უნდა ყოფილიყო ღია ფერის, ასევე მათ ჩაცმულობაში შედიოდა ჟილეტი.
 
ქურთ-იეზიდებს (რომელიც ამ ეთნიკური ჯგუფის განშტოებაა)  არც ისე ბევრი მარხვა და დღესასწაული შემორჩათ.
 
დეკემბერში იეზიდები 3 დღიან მარხვას იცავენ, რომელსაც ''roje ezdi'' ჰქვია.
 
ასევე 3 დღიან მარხვას იცავენ თებერვალში, რომელსაც (''roje xrnave)'' ჰქვია, ამ მარხვის დროს ეზიდიიეზიდი ახალგაზრდები მკითხაობენ და მიირთმევენ მლაშე ნამცხვარსღვეზელს, რათა გაიგონ თუ ვინ გაბედნიერდება მომდევნო წელს.
(roje ezdi) ჰქვია.
 
იეზიდების ოჯახში, ყოველი წლის მარტის მესამე ოთხშაბათს დიასახლისი აცხობს ქადის მსგავს ნამცხვარს, სადაც მონეტას ან მძივს ათავსებს. შემდეგ დილას ოჯახის ყველა წევრი იკრიბება და ოჯახის ყველაზე უფროსი მამაკაცი იძახის (''xata jot)'' და ნახევრად ჭრის კლოჭს. შემდეგ ერთ მხარეს 6 ნაწილად ჭრის და ანგელოზებს უძღვნიან წილებს, მეორე ნაწილს ჭრიან ოჯახის წევრების რაოდენობის მიხედვით, ის ვისაც შეხვდება მონეტა ან მძივი ოჯახის მეკვლე ისაა, და ბედნიერი წელი იქნება.
ასევე 3 დღიან მარხვას იცავენ თებერვალში რომელსაც (roje xrnave) ჰქვია, ამ მარხვის დროს ეზიდი ახალგაზრდები მკითხაობენ მიირთმევენ მლაშე ნამცხვარს რათა გაიგონ თუ ვინ გაბედნიერდება მომდევნო წელს.
 
არის დღე რომელსაც (''mazali)'' ჰქვია. ამ დღეს მთელი იეზდიხანაიეზიდხანა მიდის სასაფლაოზე საკუთარი მიცვალებულებისთვის პატივის მისაგებად. (''mazalis)'' დღე როგორც წესი ივნისის მე-3 ხუთშაბათსაა.
იეზიდების ოჯახში, ყოველი წლის მარტის მესამე ოთხშაბათს დიასახლისი აცხობს ქადის მსგავს ნამცხვარს, სადაც მონეტას ან მძივს ათავსებს. შემდეგ დილას ოჯახის ყველა წევრი იკრიბება და ოჯახის ყველაზე უფროსი მამაკაცი იძახის (xata jot) და ნახევრად ჭრის კლოჭს. შემდეგ ერთ მხარეს 6 ნაწილად ჭრის და ანგელოზებს უძღვნიან წილებს, მეორე ნაწილს ჭრიან ოჯახის წევრების რაოდენობის მიხედვით, ის ვისაც შეხვდება მონეტა ან მძივი ოჯახის მეკვლე ისაა, და ბედნიერი წელი იქნება.
 
იეზიდები ერთ ღმერთს აღიარებენ და თაყვანს სცემენ მთავარანგელოზს (''malake taus)'', რომელიც ფარშევანგის სახით ყავთჰყავთ წარმოდგენილი; აგრეთვე თაყვანს სცემენ (''shams)'' რომელის მზის ღვთაებაა იეზიდთა მითოლოგიაში. განსაკუთრებით პატივს სცემენ აღმოსავლეთ მხარეს, იეზიდების ერთ-ერთი საკულტო ნაგებობაა.
არის დღე რომელსაც (mazali) ჰქვია ამ დღეს მთელი იეზდიხანა მიდის სასაფლაოზე საკუთარი მიცვალებულებისთვის პატივის მისაგებად (mazalis) დღე როგორც წესი ივნისის მე-3 ხუთშაბათსაა.
(იეზიდების ერთ-ერთი საკულტო ნაგებობაა ''laleshi)''. ლალეშიიგი იეზიდთა წმინდა ტაძარიატაძარი და ლოცვისა და აღსარების ადგილია. მდებარეობს ერაყში, ერაყის ქურთისტანში ქალაქ სინჯარში. ლეგენდის მიხედვით, ლალეშიტაძარი აშენებულია იმ ადგილას, სადაც პირველად წარმოიშვა (''malake taus)''
 
ბევრი რიტუალისა და დღესასწაულებისათვის სპეციალურად განკუთვნილ ლოცვებში ხშირად ჟღერს სიტყვა (''shams)''. სრულიად იეზიდების( ''iezidxana)'' საზოგადოება იყოფა სამ კასტად: შეიხები, ფირები, და მრიდები. თითოეული კასტა იყოფა მრავალ ტომებად. თითოეულ კასტას თავისი მოვალეობა აქვს. ამ კასტებს შორის აუცილებელია თანამშრომლობა, მაგრამ მათ ერთმანეთის დანიშვნის უფლება არ აქვთ.
იეზიდები ერთ ღმერთს აღიარებენ და თაყვანს სცემენ მთავარანგელოზს (malake taus) რომელიც ფარშევანგის სახით ყავთ წარმოდგენილი; აგრეთვე თაყვანს სცემენ (shams) რომელის მზის ღვთაებაა იეზიდთა მითოლოგიაში. განსაკუთრებით პატივს სცემენ აღმოსავლეთ მხარეს, იეზიდების ერთ-ერთი საკულტო ნაგებობაა
 
'''შეიხები:''' შეიხები არიან პირველი რანგის სულიერი პირები. ისინი ფირებთან ერთად იცავენ რელიგიურ ტრადიციებს და ლოცვებს კითხულობენ. შეიხები არიან: ადანი, თაყანი და შამსანი.
(laleshi) ლალეში იეზიდთა წმინდა ტაძარია ლოცვისა აღსარების ადგილია. მდებარეობს ერაყში, ერაყის ქურთისტანში ქალაქ სინჯარში. ლეგენდის მიხედვით, ლალეში აშენებულია იმ ადგილას, სადაც პირველად წარმოიშვა (malake taus). 
 
'''ფირები არიან:''' ფირებიც მეორე რანგის სულიერი პირები არიან. ისინი შეიხებთან ერთად იცავენ რელიგიურ ტრადიციებს და ლოცვებს კითხულობენ. ფირები არიან: ასმანამი, ისებია, ომალხალი, მამეშვანი და ა.შ.
ბევრი რიტუალისა და დღესასწაულებისათვის სპეციალურად განკუთვნილ ლოცვებში ხშირად ჟღერს სიტყვა (shams). სრულიად იეზიდების(iezidxana) საზოგადოება იყოფა სამ კასტად: შეიხები, ფირები, მრიდები. თითოეული კასტა იყოფა მრავალ ტომებად. თითოეულ კასტას თავისი მოვალეობა აქვს. ამ კასტებს შორის აუცილებელია თანამშრომლობა, მაგრამ მათ ერთმანეთის
 
'''მრიდები:''' მრიდები არ არიან სასულიერო პირები, სწორედ აქედან იღებს ფუძეს სიტყვა (''mridi)'' რაც ძველ იეზიდთა დიალექტზე (''kurmanj)'' მოწაფეს ნიშნავს. მრიდები უმეტესობას შეადგენენ. ყველა მრიდს ჰყავს თავისი სეიხიშეიხი და ფირი, მრიდხანეს ასეული ტომი შეადგენს. მათგან ყველაზე მეტნი არიან: სიპკი, ბალი, მანდიკი და ა.შ.
დანიშვნის უფლება არ აქვთ.
 
ამ 3სამი კასტის არევა ყოვლად დაუშვებელია ქორწინებაში. შეიხმა შეიხთან უნდა შექმნას ოჯახი, ფირმა ფირთან უნდა შექმნას ოჯახი და მრიდმა მრიდთან უნდა შექმნას ოჯახი.
'''შეიხები:''' შეიხები არიან პირველი რანგის სულიერი პირები. ისინი ფირებთან ერთად იცავენ რელიგიურ ტრადიციებს და ლოცვებს კითხულობენ.
 
რაც შეეხება საქორწილო რიტუალს: იეზიდებში საქორწინო გარიგება დღემდე მიღებული ტრადიციაა, რომელიც როგორც წესი ქალიშვილის ოჯახში ხდება. თავდაპირველად ვაჟის მხრიდან სტუმრობენ მთხოვნელები, ძირითადად უფროსი თაობის წარმომადგენლები 3-4 კაცი (მამაკაცებიც და ქალებიც). ქალიშვილის მოწონების შემთხვევაში, სტუმრები მასპინძელს უთახმდებიან სასიძო საცოლესთან და მის მშობლებთან გაცნობის თარიღზე. გაცნობის შემდეგ, თუ სასიძო თანახმათანახმაა შეირთოს ქალი, ვაჟის მშობლები ხელს სთხოვენ ქალის მშობლებს. წესისამებრ, საპატარძლოს მშობლები ცოტა დროს ითხოვენ, ოჯახში მოსათათბირებლად, რა თქმა უნდა ამ შემთხვევაში გადამწყვეტი სიტყვა საპატარძლოზეა. ქალიშვილის მხრიდან დადებითი პასუხის შემთხვევაში, სასიძოს მხარე, საპატარძლოს უკეთებს თითზე ბეჭედს ე.წ."(ბელგას") და იწყება მზადება ნიშნობისთვის; ნიშნობაც საპატარძლოს ოჯახში ხდება, სადღესასწაულო სუფრისა და მუსიკის თანხლებით, რომელსაც სასიძოს და მის მშობლებთან ერთად უახლოესი ნათესავები და მეგობრები ესწრებიან. სასიძოს მხარე საჩუქრებს გადასცემს საპატარძლოს ოჯახის წევრებს - დედა, მამა, და, ძმა და ა.შ. რის შემდეგაც, სტუმრების თანდასწრების აცხადებენ ქალ-ვაჟის ნიშნობას. ადათის მიხედვით, ამ დროს ქალიშვილს უკეთებენ (''shara buke)'' ე.ი. საპატარძლოს თავსაფარს, ასევე საპატარძლოს უკეთებენ მთავარ ნიშნობის ბეჭედს ''gustilka nishane'', რომელიც ქალიშვილის ოფიციალური დანიშვნის მაუწყებელია. ასევე საპატარძლოს უკეთებენ ბეჭედს, სამაჯურს, ძეწკვს. ეს იმის აღსანიშნავად რომ სასიძოს უფლება აქვს ესტუმროს საცოლეს (რია ვაკირნე). ცერემონიის შემდეგ ქალიშვილის მშობლებიდან ძირითადად მამა აწარმოებს მოლაპარაკებას სასიძოს მშობლებთან გამოსასყიდის (კალანის) შესახებ.
'''შეიხები არიან:''' ადანი, თაყანი, შამსანი.
 
რაც შეეხება ქორწილს, იეზიდთა ქორწილი საკმაოდ მხიარულია და მრავალფეროვანია, როგორც საპატარძლოს ასევე სასიძოს მხრიდან იწყებენ მზადებას ქორწილისათვის, ქორწილის წინა დღეს სტუმრების ნაწილი სასიძოს მხრიდან იკრიბება მის სახლში და ემზადება ქორწილისათვის, ამ დროს ახალგაზრდობა ეხმარება მეჯვარეს (ბრაზავა), რათა მორთონ ხის ტოტი (daraდარა mrazaმრაზა) კანფეტებით, ხილით, და ფულით, რომელიც ბარაქის,ა კეთილდღეობისკეთილდღეობისა და ბედნიერების სიმბოლოა, რომელიცდა ტრადიციულად იეზიდების საყვარელ ცეკვას “გოვანდ"-სცეკვის (govandგოვანდის) თანხლებით მიმდინარეობს. ამ დროს საპატარძლოს ოჯახში ამზადებენ მზითვებს. (jeeze buke) მზითებიმზითევი ითვალისწინებს ყველა საჭირო ნივთს ახალშექმნილი ოჯახისთვის. ხოლო ქორწილის დღეს სადღესასწაულო სუფრის შემდეგ, პატარძლის წაყვანამდე, აუცილებლად მისი ძმა ან ნათესავი ბიჭი, მას წელზე სამჯერ შემოახვევს ბაფთას: პირველი გულისხმობს კეთილდღეობის ჩასახვას, მეორე სიკეთის დანერგვას, მესამე კი კეთილ საქმეს. ამას გარდა სასიძო ვალდებულია გამოისყიდოს (''balgie buke)'' ანუ საპატარძლოს ბალიში, სარზლოსსარძლოს ძმისგან ან ნათესავი ბიჭისგან, ძირითადად დღეისდღეისობით ბალიშს (balgie buke) გამოსასყიდის გარეშე აძლევენ ანუ ჩუქნიან სასიძოს და მხოლოდ ამ წესის შესრულების შემდეგ სასიძოს უფლება ეძლევა წაიყვანოს პატარძალი სახლიდან., მეფე-პატარძალი დოლიდოლისა და ზურნის (daf u zurna ) მუსიკის თანხლებით მიაცილებენ სიძის სახლში. ახალდაქორწინებულებს ეგებება დედამთილი ტკბილეულით სავსე ლანგრით ხელში და თავზე აყრის მეფე-პატარძალს, ხოლო ამის შემდეგ სასიძო უნდა ავიდეს სახლის მეორე სართულზე და იქიდან ესროლოს პატარძალს თავში 3სამი ვაშლი, 1პირველი ვაშლი ნიშნავს უბიწობასუბიწოებას, 2 ვაშლიმეორე ნიშნავს ბედნიერებას, 3ხოლო ვაშლიმესამე ნიშნავს გამრავლებას, ამის შემდეგ სიძემ უნდა დაბერტყოს ხის ტოტი, (daraხოლო mraza)შემდეგ დედამთილი მეფე-პატარძალს მხრებზე ადებს ლავაშს,  რომელიც ოჯახის კეთილდღეობასა და მშვიდობას ნიშნავს. შემდეგ სახლის ზღურბლზე გადაბიჯებისას, მეფე-პატარძალიმა ერთდროულად უნდა გატეხონ წინასწარ გამზადებული თეფში. ქორწილის მსვლელობისას სასიძოს ოჯახი აგზავნის ნათესავს რათა მოიყვანოს საპატარძლოს მშობლები. ქორწილის დროს მიმდინარეობს ე.წ. ხნის დარიგება. ხნას მოაქვს ბედნიერება, ახალდაქორწინებულ და ახალგაზრდებსაც ბედნიერებას მოუტანს, ეს ადათწესი ძალიან ძველია. ადათწესის თანახმად ამ ლანგარს დაატარებს ბიჭის ნათესავი, უფრო ხშირად კი სიძის და.
'''ფირები არიან:''' ფირებიც მეორე რანგის სულიერი პირები არიან. ისინი შეიხებთან ერთად იცავენ რელიგიურ ტრადიციებს და ლოცვებს კითხულობენ.
 
მსგავსად (''dara mrazas)'' შესრულების დროს ქვრივს კატეგორიულად ეკრძალება მონაწილეობა ამ ადათის შესრულებაში. როდესაც ხნის სავსე თეფშიან ლანგარს მიართმევენ სტუმარს, მან თეფშითეფშში უნდა ჩაყოს ნეკის თითი და ამასთან ერთად ლანგარზე უნდა დადოს გარკვეული რაოდენობის თანხისა. ეს იმ გოგოსთვისაა განწესებული, ვინც ხნას დაატარებს.
'''ფირები არიან:''' ასმანამი, ისებია, ომალხალი, მამეშვანი და ა.შ.
 
ქორწილის შემდეგ რძალს ელოდება ე.წ. <nowiki>''</nowiki>ბუკტი" (''bukti)'', რომელიც გულისხმობს რომ რძალსმას არ აქვს უფლება ელაპარაკოს მამამთილს და ხანდაზმულ ხალხს, განსაკუთრებით მამაკაცებს., არ აქვს უფლება აგრეთვე მათი თანდასწრებისთანდასწრებით მიიღოს საკვები. " ბუკტი" (''bukti)'' უპირველეს ყოვლისა არის ქცევის მანერა, რომელიც მიუტიტებსმიუთითებს თავდაბლობაზეთავმდაბლობაზე და გამოხატავს გარშემომყოფთა მიმართ პატივისცემას. გარკვეული დროსდროის განმავლობაში რძალი მოიპევებსმოიპოვებს უფლებას ელაპარაკოს თავის მამამთილს., ამ შემთხვევაში მამამთილი რძალს რაიმე სახის საჩუქარს უძღვნის და სთხოვოსსთხოვს დალაპარაკებას, რძალი ვალდებულია მიიღოს საჩუქარი და სითყვიერადსიტყვიერად მადლობა გადაუხადოს მას.
'''მრიდები:''' მრიდები არ არიან სასულიერო პირები, სწორედ აქედან იღებს ფუძეს სიტყვა (mridi) რაც ძველ იეზიდთა დიალექტზე (kurmanj) მოწაფეს ნიშნავს. მრიდები უმეტესობას შეადგენენ. ყველა მრიდს ჰყავს თავისი სეიხი და ფირი, მრიდხანეს ასეული ტომი შეადგენს.
 
მათგან ყველაზე მეტნი არიან: '''სიპკი, ბალი, მანდიკი,''' და ა.შ.
 
ამ 3 კასტის არევა ყოვლად დაუშვებელია ქორწინებაში. შეიხმა შეიხთან უნდა შექმნას ოჯახი, ფირმა ფირთან უნდა შექმნას ოჯახი და მრიდმა მრიდთან უნდა შექმნას ოჯახი.
 
რაც შეეხება საქორწილო რიტუალს: იეზიდებში საქორწინო გარიგება დღემდე მიღებული ტრადიციაა, რომელიც როგორც წესი ქალიშვილის ოჯახში ხდება. თავდაპირველად ვაჟის მხრიდან სტუმრობენ მთხოვნელები, ძირითადად უფროსი თაობის წარმომადგენლები 3-4 კაცი (მამაკაცებიც და ქალებიც). ქალიშვილის მოწონების შემთხვევაში, სტუმრები მასპინძელს უთახმდებიან სასიძო საცოლესთან და მის მშობლებთან გაცნობის თარიღზე. გაცნობის შემდეგ, თუ სასიძო თანახმა შეირთოს ქალი, ვაჟის მშობლები ხელს სთხოვენ ქალის მშობლებს. წესისამებრ, საპატარძლოს მშობლები ცოტა დროს ითხოვენ, ოჯახში მოსათათბირებლად, რა თქმა უნდა ამ შემთხვევაში გადამწყვეტი სიტყვა საპატარძლოზეა. ქალიშვილის მხრიდან დადებითი პასუხის შემთხვევაში, სასიძოს მხარე, საპატარძლოს უკეთებს თითზე ბეჭედს ე.წ."ბელგას" და იწყება მზადება ნიშნობისთვის; ნიშნობაც საპატარძლოს ოჯახში ხდება, სადღესასწაულო სუფრისა და მუსიკის თანხლებით, რომელსაც სასიძოს და მის მშობლებთან ერთად უახლოესი ნათესავები მეგობრები ესწრებიან. სასიძოს მხარე საჩუქრებს გადასცემს საპატარძლოს ოჯახის წევრებს- დედა, მამა, და, ძმა და ა.შ. რის შემდეგაც, სტუმრების თანდასწრების აცხადებენ ქალ-ვაჟის ნიშნობას. ადათის მიხედვით, ამ დროს ქალიშვილს უკეთებენ (shara buke) ე.ი. საპატარძლოს თავსაფარს, ასევე საპატარძლოს უკეთებენ
 
მთავარ-ნიშნობის ბეჭედს (gustilka nishane), რომელიც ქალიშვილის ოფიციალური დანიშვნის მაუწყებელია. ასევე საპატარძლოს უკეთებენ ბეჭედს, სამაჯურს, ძეწკვს, ეს იმის აღსანიშნავად რომ სასიძოს უფლება აქვს ესტუმროს საცოლეს (რია ვაკირნე). ცერემონიის შემდეგ ქალიშვილის მშობლები ძირითადად მამა აწარმოებს მოლაპარაკებას სასიძოს მშობლებთან გამოსასყიდის (kalan) შესახებ.
 
რაც შეეხება ქორწილს, იეზიდთა ქორწილი საკმაოდ მხიარულია და მრავალფეროვანია, როგორც საპატარძლოს ასევე სასიძოს მხრიდან იწყებენ მზადებას ქორწილისათვის, ქორწილის წინა დღეს სტუმრების ნაწილი სასიძოს მხრიდან იკრიბებიან მის სახლში და ემზადებიან ქორწილისთვის, ამ დროს ახალგაზრდობა ეხმარება მეჯვარეს (brazava)
 
რათა მორთონ ხის ტოტი (dara mraza) კანფეტებით, ხილით, და ფულით რომელიც ბარაქის კეთილდღეობის და ბედნიერების სიმბოლოა, რომელიც ტრადიციულად იეზიდების საყვარელ ცეკვას “გოვანდ"-ს (govand) თანხლებით მიმდინარეობს. ამ დროს საპატარძლოს ოჯახში ამზადებენ მზითვებს (jeeze buke) მზითები ითვალისწინებს ყველა საჭირო ნივთს ახალშექმნილი ოჯახისთვის. ხოლო ქორწილის დღეს სადღესასწაულო სუფრის შემდეგ პატარძლის წაყვანამდე, აუცილებლად მისი ძმა ან ნათესავი ბიჭი, მას წელზე სამჯერ შემოახვევს ბაფთას: პირველი გულისხმობს კეთილდღეობის ჩასახვას, მეორე სიკეთის დანერგვას, მესამე კი კეთილ საქმეს. ამას გარდა სასიძო ვალდებულია გამოისყიდოს (balgie buke) ანუ საპატარძლოს ბალიში, სარზლოს ძმისგან ან ნათესავი ბიჭისგან, ძირითადად დღეისდღეისობით ბალიშს (balgie buke) გამოსასყიდის გარეშე აძლევენ ანუ ჩუქნიან სასიძოს და მხოლოდ ამ წესის შესრულების შემდეგ სასიძოს უფლება ეძლევა წაიყვანოს პატარძალი სახლიდან. მეფე-პატარძალი დოლი და ზურნის (daf u zurna ) მუსიკის თანხლებით მიაცილებენ სიძის სახლში. ახალდაქორწინებულებს ეგებება დედამთილი ტკბილეულით სავსე ლანგრით ხელში და თავზე აყრის მეფე-პატარძალს, ხოლო ამის შემდეგ სასიძო უნდა ავიდეს სახლის მეორე სართულზე და იქიდან ესროლოს პატარძალს თავში 3 ვაშლი, 1 ვაშლი ნიშნავს უბიწობას, 2 ვაშლი ნიშნავს ბედნიერებას, 3 ვაშლი ნიშნავს გამრავლებას, ამის შემდეგ სიძემ უნდა დაბერტყოს ხის ტოტი (dara mraza), 
 
ხოლო შემდეგ დედამთილი მეფე-პატარძალს მხრებზე ადებს ლავაშს რომელის ოჯახის კეთილდხეობას და მშვიდობას ნიშნავს. შემდეგ სახლის ზღურბლზე გადაბიჯებისას მეფე-პატარძალიმა ერთდროულად უნდა გატეხონ წინასწარ გამზადებული თეფში.ქორწილის მსვლელობისას სასიძოს ოჯახი აგზავნის ნათესავს რათა მოიყვანოს საპატარძლოს მშობლები. ქორწილის დროს მიმდინარეობს ე.წ.ხნის დარიგება. ხნა მოაქვს ბედნიერება ახალდაქორწინებულ და ახალგაზრდებსაც ბედნიერებას მოუტანს, ეს ადათწესი ძალიან ძველია. ადათწესის თანახმად ამ ლანგარს დაატარებს ბიჭის ნათესავი, უფრო ხშირად კი სიძის და.
 
მსგავსად (dara mrazas) შესრულების დროს ქვრივს კატეგორიულად ეკრძალება მონაწილეობა ამ ადათის შესრულებაში. როდესაც ხნის სავსე თეფშიან ლანგარს მიართმევენ სტუმარს, მან თეფში უნდა ჩაყოს ნეკის თითი და ამასთან ერთად ლანგარზე უნდა დადოს გარკვეული რაოდენობის თანხისა. ეს იმ გოგოსთვისაა განწესებული ვინც ხნას დაატარებს.
 
ქორწილის შემდეგ რძალს ელოდება ე.წ. <nowiki>''</nowiki>ბუკტი" (bukti), რომელიც გულისხმობს რომ რძალს არ აქვს უფლება ელაპარაკოს მამამთილს და ხანდაზმულ ხალხს, განსაკუთრებით მამაკაცებს. არ აქვს უფლება აგრეთვე მათი თანდასწრების მიიღოს საკვები. " ბუკტი" (bukti) უპირველეს ყოვლისა არის ქცევის მანერა, რომელიც მიუტიტებს თავდაბლობაზე და გამოხატავს გარშემომყოფთა მიმართ პატივისცემას. გარკვეული დროს განმავლობაში რძალი მოიპევებს უფლებას ელაპარაკოს თავის მამამთილს. ამ შემთხვევაში მამამთილი რძალს რაიმე სახის საჩუქარს უძღვნის და სთხოვოს დალაპარაკებას, რძალი ვალდებულია მიიღოს საჩუქარი და სითყვიერად მადლობა გადაუხადოს.
 
= განსახლება =
 
=== თურქეთში ===
ქურთების ეთნიკური  ტერიტორიების ყველაზე დიდი მასივი განსახლებულია თურქეთის სამხრეთ-აღმოსავლეთის და აღმოსავლეთის რეგიონში. ცალკეული განსახლებები ასევე გვხვდება მთელ ანატოლიაში. მსხვილი ქურთული დიასპორები ასევეა ქვეყნის დასავლეთის დიდ ქალაქებში. ექსპერტის შეფასებები მეტყველებენ ქვეყნის მოსახლეობის 20-23 % -ზე , რამაც შეიძლება შეადგინოს 16 – 2016–20 მილიონამდე ადამიანი. მათ რიცხვში შედიან ჩრდილოეთის ქურთები - ქურმანჯი. ,ასევე ქურთების ძირითადი მოსახლეობა ასევემოსახლეობაა ზაზას ხალხი. ასევე დიდი რაოდენობით გვხვდება თურქულად მოლაპარაკე ქურთების ტომები , რომლებიც გადავიდნენ თურქულ ენაზე. ასეთი კი დაახლოებით 6 მილიონამდე ადამიანია. თურქულ - ქურთულ ტომებში ტრადიციულად შეიმჩნევა გაუნათლებლობის ყველაზე მაღალი დონე.
 
=== ირანში ===
ირანში ქურთები სახლობენ ილამსა და კერმანშახშიკერმანშაჰში ( სამხრეთის ქურთები : კელხური, ლეიკი,და გურანიგორანი) , ქურთისტანში (სორანი) და დასავლეთ აზერბაიჯანში (ქურმანჯი) და ასევე მათ მიმდებარე ტერიტორიებზე. ქურთული დასახლებები ასევე გაბნეულია მთელს ირანში.  ქურთების კომპაქტური განსახლებების განსაკუთრებულად დიდი რაიონი განლაგებულია ჩრდილოეთ ხორასანში, სადაც შაჰ აბასმა მე-17მეჩვიდმეტე საუკუნეში ჩაასახლა მებრძოლი ქურთული ტომები ხორასანის დასაცავად. სულ ირანში სულ დაახლოებით 5,5 მილიონი ქურთია.
 
=== ერაყში ===
ერაყში ასევე წარმოდგენილია ქურთების სამი სუბეთნოსი : სახმრეთის ქურთები (გურანი) , სორანი - კირკუკას და სულეიმანის რაიონში , და ქურმანჯი - მოსულას რაიონში , რომლებიც სახლობენ ქვეყნის აღმოსავლეთ და ჩრდილო - აღმოსავლეთ რაიონებში. ერაყის ქურთების ეთნიკური ტერიტორიების მხოლოდ ნაწილია შესული ავტონომიურ წარმონაქმნში ერაყის ქურთისტანი დედაქალაქით ერბილე. სულ ერაყში დაახლოებით ცხოვრობს 5,6 მილიონამადე ქურთი. ირან - ერაყის ომმა, რომელსა შეეძლო ქურთებისთვის მიეცა ხელსაყრელი მომენტი , მხოლოდ გაამწვავა დაძაბულობა ძირითად ქურთულ ქვეყნებს შორის.
 
=== სირიაში ===
ჩრდილოეთ სირიაში ცხოვრობს დაახლოებით 3,8 – 48–4 მილიონი ქურთი , ძირითადად ქურმანჯები. სირიაში ქურთების რაოდენობა შეადგენს მთელი მოსახლეობის დაახლოებით 15 %-ს. სირიის ქურთები კომპაქტურად ცხოვრობენ ქალაქებში - კამიშლი , კობანი , დერიკა და სხვა.
 
დღეს ქურთები ითვლიან არანაკლებ 30 მილიონ ადამიანს. ქურთების უმრავლესობა განსასხლებულია ქურთისტანის რეგიონში. თითქმის 2,5 მილიონი ქურთი გაბნეულია ევროპისევროპისა და ამერიკის სხვადასხვა ქვეყნებში , სადაც მათ შექმნეს უძლიერესი და ორგანიზებული სათვისტომოები.
 
=== ერაყში ===
ერაყში ასევე წარმოდგენილია ქურთების სამი სუბეთნოსი : სახმრეთის ქურთები (გურანიგორანი) , სორანი - კირკუკას და სულეიმანის რაიონში , და ქურმანჯი - მოსულას რაიონში , რომლებიც სახლობენ ქვეყნის აღმოსავლეთ და ჩრდილო - აღმოსავლეთ რაიონებში. ერაყის ქურთების ეთნიკური ტერიტორიების მხოლოდ ნაწილია შესული ავტონომიურ წარმონაქმნში, ერაყის ქურთისტანიქურთისტანის დედაქალაქითდედაქალაქ ერბილეერბილეთი. სულ ერაყში სულ დაახლოებით ცხოვრობს 5,6 მილიონამადე ქურთი. ირან - ერაყის ომმა, რომელსარომელსაც შეეძლო ქურთებისთვის მიეცა ხელსაყრელი მომენტი , მხოლოდ გაამწვავა დაძაბულობა ძირითად ქურთულ ქვეყნებს შორის.
 
== რეკომენდებული ლიტერატურა ==
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ქურთები“-დან