[[1926]] წელს [[მოსკოვი|მოსკოვში]] დაამთავრა [[მჭედლიშვილის სტუდია|ვ. მჭედლიშვილის მოსკოვის დრამატული სტუდია]]. [[1927]]-[[1928]] წლებში იყორეჟისორად მუშაობდა [[თბილისის მუშათა თეატრი|თბილისის მუშათა]],[[1928]]-[[1930თეატრში]]. წლებშიაქტიურ [[მარჯანიშვილისმონაწილეობას იღებდა თეატრი|მარჯანიშვილის სახელობის]]თეატრის დაშექმნაში. [[19331928]]-[[19351930]] წლებში [[თელავისიყო თეატრი|თელავისამ თეატრების]]თეატრის რეჟისორი, [[1935]]-[[1937]]კოტე წლებშიმარჯანიშვილის კიმოწაფე [[მოსკოვისდა მცირემიმდევარი, თეატრი]]სმისი ფილიალისსპექტაკლების —(ბ. [[ზემეტჩინოსშოუს საკოლმეურნეო„წმინდა თეატრი]]სქალქული“, რეჟისორიპ. დამხმარებ. რეჟისორადშელის მუშაობდა„ბეატრიჩე [[მარჯანიშვილიჩენჩი“, კონსტანტინე|კ. მარჯანიშვილთან]].კალაძის დადგა„ხატიჯე“ [[მიკიტენკო,და ივანე|ისხვა.) მიკიტენკოს]]თანარეჟისორი. „ჩვენი1931-1932 ქვეყნისწლებში ქალიშვილები“,იყო [[კირშონი,ქუთაისის ვლადიმერ|ვთეატრის თანარეჟისორი. კირშონის]]1932-1934 „სასამართლო“,წლებში ვხელმძღვანელობდა თელავის თეატრს. შკვარკინის1934-1935 წლებში მუშაობდა ქუთაისის თეატრის მთავარ „ჭორი“რეჟისორად, ხოლო [[ვაკელი,1935]]-[[1937]] იონა|ი.წლებში ვაკელისკი [[მოსკოვის მცირე თეატრი]]ს „აპრაკუნეფილიალის ჭიმჭიმელი“— და[[ზემეტჩინოს სხვასაკოლმეურნეო სპექტაკლებითეატრი]]ს რეჟისორად.
სხვადასხვა თეატრში მისი მნიშვნელოვანი დადგმებია: [[კირშონი, ვლადიმერ|ვ. კირშონის]] „ლიანდაგი გუგუნებს“, „სასამართლო“, ვ. შკვარკინის „სხვისი ბავშვი“, „ჭორი“, [[ვაკელი, იონა|ი. ვაკელის]] „აპრაკუნე ჭიმჭიმელი“, ა კორნეიჩუკის „ესკადრის დაღუპვა“, გ. კობეცის „გუტა“, [[მიკიტენკო, ივანე|ი. მიკიტენკოს]] „ჩვენი ქვეყნის ქალიშვილები“ და სხვა სპექტაკლები.
რეპრესირებულია, ხოლო სიკვდილის შემდგე რეაბილიტირებულია.
