'''აბუ ჯაფარ მუჰამად იბნ ჯარირ ალატ-ტაბარი''' ან უბრალოდ '''ალატ-ტაბარი''' ([[839]], ამოლი, ტაბარისტანის ოლქი, ახლანდელი [[ირანი]] - გ. [[923]], ტაბარისტანი) — [[არაბები|არაბი]] ისტორიკოსი და ღვთისმეტყველი. ავტორი შრომისა „დესპანებისა და მეფეების ისტორია“, რომელიც ფაქტების სიმრავლითა და გადმოცემის სიზუსტით [[ახლო აღმოსავლეთი]]ს ძველი და [[შუა საუკუნეები]]ს განსაკუთრებით [[ომაიანთა დინასტია|ომაიანთა]] და [[აბასიანთა სახალიფო|აბასიანთა]] ([[915]] წლამდე) დროის, არაბთა სახალიფოს ისტორიის ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს წყაროს წარმოადგენს. ალატ-ტაბარი იყენებს როგორც ზეპირ ტრადიციას, ისე ჩვენამდე მოუღწეველ ადრინდელ არაბი ავტორების ნაშრომებს. იგი ავტორია ასევე [[ყურანი]]ს მრავალტომიანი კომენტარებისა. ისტორიისა და თეოლოგიის გარდა ტაბარი წავლობდა არაბულ პოეზიას, ლექსიკოგრაფიას, გრამატიკას, მათემატიკას, მედიცინას. აქვს ცნობები [[თბილისი]]ს მოსახლეობის რაოდენობის შესახებ [[ბუღა თურქი]]ს [[ბუღა თურქის შემოსევა|ლაშქრობის]] დროს ([[853]] წელი).
