მონღოლები [[1257]] წლის მიწურულს, [[ევფრატი]]ს გადალახვით [[ერაყი|ერაყსერაყის]] ჩრდილოეთს მიადგნენ. მათ მრავალრიცხოვან არმიაში ირიცხებოდნენ [[საქართველოს სამეფო|საქართველოს]], [[კილიკიის სომეხთა სამეფო]]სა და [[ანტიოქიის სამთავრო]]ს მეომრები. [[1258]] წელს, თითქმის ორკვირიანი ალყის შედეგად მონღოლებმა აბასიანთა დედაქალაქი, [[ბაღდადი]] აიღეს, გაძარცვეს და დაანგრიეს. [[ჰულაგუ-ხანი|ჰულაგუმ]] პირადად მიიღო მონაწილეობა ქალაქის დარბევასა და მოსახლეობის ხოცვა-ჟლეტაში. {{sfn-2|Matthew E. Falagas, Effie A. Zarkadoulia, George Samonis (2006). "Arab science in the golden age (750–1258 C.E.) and today", ''The FASEB Journal'' '''20''', pp. 1581–1586.}} მისი ბრძანებით [[1258]] წლის [[20 თებერვალი|20 თებერვალს]], უკანასკნელი [[აბასიანები|აბასიანი]] ხალიფა, [[ალ-მუსთასიმი]] ოჯახის წევრებთან ერთად სიკვდილით დასაჯეს. ქალაქი ძლიერ დაზარალდა, მოიშალა სარწყავი სისტემა, დაინგრა უამრავი მეჩეთი, შენობა, ფანტანი, ასევე ცნობილი ბიბლიოთეკა — [[სიბრძნის სახლი]], რომელიც ჯერ კიდევ [[ჰარუნ არ-რაშიდი]]ს დროიდან არსებობდა. {{sfn-2|Coke, Richard (1927). ''Baghdad, the City of Peace''. London: T. Butterworth. p. 169}}
ჰულაგუ-ხანმა თითქმის 150 ათას კაციანი არმია მალევე დაძრა [[სირია|სირიისკენ]], ხოლო 3,000 მონღოლი დატოვა დაპყრობილი ქალაქის აღსადგენად. [[აბასიანთა სახალიფო|ბაღდადის აბასიანთა სახალიფომ]] არსებობა შეწყვიტა და თავდაპირველად [[მონღოლეთის იმპერია|მონღოლთა იმპერიის]], ხოლო [[1261]] წლიდან [[ჰულაგუიანთა სახელმწიფო]]ს შემადგენლობაში შევიდა.
