აბას II: განსხვავება გადახედვებს შორის

მისი მმართველობის პირველ წლებში ირანს ფაქტობრივად განაგებდნენ დედამისი- წარმოშობით ქართველი ანა ხანუმი და დიდი [[ვეზირი]] - მუჰამად სარუ თაქი, თავად კი [[ყაზვინი | ყაზვინში]] ცხოვრობდა და სწავლობდა ხელოვნებას, პოეზიას, ლიტერატურას, სხვადასხვა ენებს.[[1645]] წელს სარუ თაქი ამბოხებულმა სპარსელებმა სიცოცხლეს გამოასალმეს, ხოლო [[1647]] წელს ანა ხანუმი მოულოდნელად გარდაიცვალა. სახელმწიფო მართვის სადავეები 15 წლის [[აბას II | აბასმა]] აიღო ხელში. მის დროს [[სეფიანთა დინასტია | სეფიანთა ირანმა]] წარმატებული ლაშქრობები აწარმოა [[ავღანეთი | ავღანეთსა]] და [[უზბეკეთი | უზბეკეთში]]. ის ითვლება [[აბას I | შაჰ-აბასის]] ყველაზე ძლიერ მემკვიდრედ.

ხელი შეუწყო რუსეთსა და ევროპის ქვეყნებთან ირანის სავაჭრო ურთიერთობის განვითარებას. ცდილობდა განეხორციელებინა [[აბას I (ირანი)|აბას I-ის]] დამპყრობლური გეგმები [[კახეთის სამეფო|კახეთის]] მიმართ, რამაც გამოიწვია სახალხო აჯანყება კახეთში ([[კახეთის აჯანყება 1659]]). აბას II-ის დროს ირანის პოლიტიკური და კულტურულ სარბიელზე მრავალი ქართველი მოღვაწეობდა: სპასალარი [[როსტომ-ხან სააკაძე]], მარვის მმართველი [[ასლან-ხანი]], დერუნის ოლქის (ხორასანი) მმართველი ქაიხოსრო-ხანი (როსტომ-ხან სააკაძის დისშვილი), [[ადამ ანდრონიკაშვილი]], ისპაანის ტარუღა [[როსტომი (ქართლის მეფე)|ხოსრო-მირზა]] (1618-1632; 1632-1658 წწ.), ტარუღას ნაიბები: [[ფარსადან გორგიჯანიძე]], [[პაატა-ბეგ გურჯი]] და სხვ.