ჩეჩნეთის პირველი ომი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[6 აგვისტო|6 აგვისტოს]] 1,500–მა ჩეჩენმა მებრძოლმა, [[შამილ ბასაევი|შამილ ბასაევის]], [[ასლან მასხადოვი|ასლან მასხადოვისა]] და [[ჰამზატ გელაევი|ჰამზატ გელაევის]] მეთაურობით დედაქალაქზე იერიში მიიტანა. ამ დროისთვის, ქალაქში 12,000-მდე რუსი ჯარისკაცი იყო თავმოყრილი. [[ჩეჩნები|ჩეჩნების]] შეტევა წარმატებით მიმდინარეობდა. [[19 აგვისტო|19 აგვისტოს]] რუსეთის მხედარმთავარმა, [[კონსტანტინ პულიკოვსკი|კონსტანტინ პულიკოვსკიმ]] ქალაქში მყოფ ჩეჩენ მებრძოლებს ულტიმატუმი წაუყენა და 48 საათის განმავლობაში იარაღის დაყრა უბრძანა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ქალაქი აღიგვებოდა პირისაგან მიწისა. [[კონსტანტინ პულიკოვსკი|პულიკოვსკის]] განცხადების შემდეგ, ქალაქი პანიკამ მოიცვა. მოსახლეობა ცდილობდა სწრაფად დაეტოვებინათ ქალაქი სანამ [[რუსეთი]] მის დაბომბვას დაიწყებდა. რუსულმა ავიაციამ და არტილერიამ ლტოლვილთა კოლონების დაბომბვა დაიწყო, რასაც უამრავი უდანაშაულო ადამიანის სიკვდილი მოჰყვა. [[22 აგვისტო|22 აგვისტოს]] ულტიმატუმი სამშვიდობო ხელშეკრულებამ შეცვალა, რომლის ინიციატივაც, [[ბორის ელცინი|ბორის ელცინის]] მრჩევლისგან, [[ალექსანდრ ლებედი|ალექსანდრ ლებედისაგან]] იყო წამოსული. ამ უკანასკნელმა, [[კონსტანტინ პულიკოვსკი|პულიკოვსკის]] ულტიმატუმს - "ცუდი ხუმრობაც" კი უწოდა.

 

1996 წლის [[31 აგვისტო]]ს, 8 საათიანი მოლაპარაკებების შემდეგ, რომელიც [[ალექსანდრ ლებედი|ალექსანდრ ლებედსა]] და [[ასლან მასხადოვი|ასლან მასხადოვს]] შორის მიმდინარეობდა, ხასავ–იურტის ხელშეკრულების დადების გადაწყვეტილებით დასრულდა. შეთანხმება შემდეგს ითვალისწინებდა:

* დემილიტარიზაციის ტექნიკური ასპექტები