'''დავით სამსონისმურთაზის ძე კლდიაშვილი'''(დ. 29 აგვისტო/[[11 სექტემბერი]], [[1862]], სოფელი [[ზედა სიმონეთი]], ახლანდ. [[თერჯოლის მუნიციპალიტეტი]] ― გ. [[24 აპრილი]], [[1931]], იქვე, დაკრძალულია თბილისში, [[მთაწმინდის პანთეონი|მთაწმინდის პანთეონში]]) — [[ქართველები | ქართველი]] მწერალი, საქართველოს სახალხო მწერალი ([[1930]]).
== ბიოგრაფია ==
დავით კლდიაშვილი დაიბადა იმერეთისსამეგრელოს გაღარიბებული აზნაურის ოჯახში. ბავშვობა სიმონეთსაზუგდიდის და დედულეთშიწალენჯიხის, სოფ. [[ხომულიჭურტაში |ხომულშიჭურტაში]] (ახლანდ. [[წყალტუბოს მუნიციპალიტეტი]]), ბაბუამისის, აზნაურ ნიკო ღოღობერიძის ჯერ კიდევ წელმაგარ ოჯახში გაატარა.7 წლის კლდიაშვილი [[ქუთაისი|ქუთაისში]] რუსი ექიმის ოჯახში მიაბარეს [[რუსული ენა | რუსული ენის]] შესასწავლად. [[1872]] წელს სახელმწიფო ხარჯით გაიგზავნა კიევის სამხედრო გიმნაზიაში, რომლის წარჩინებით დამთავრების შემდეგ ([[1880]]) მოსკოვის სამხედრო სასწავლებელი დაასრულა ([[1882]]). ამავე წლიდან სამხედრო სამსახურში გააწესეს [[ბათუმი|ბათუმში]]. [[1905]]—[[1907]] რევოლუციის შემდეგ, როგორც არაკეთილსაიმედო ვიცე-პოლკოვნიკი, აიძულეს გადამდგარიყო სამხედრო სამსახურიდან.
[[1905]] წლიდან ჯერ ქუთაისშისენაკში, მერე ჭიათურისხობის შავი ქვის მრეწველობის სამმართველოში მუშაობდა. [[1915]] მობილიზაციით გაიწვიეს ოსმალეთის ფრონტზე. თურქეთში გადასახლებული ჭანების გამოსარჩლებისათვის მას საველე სასამართლო მოელოდა, მაგრამ [[1917]] წლის თებერვლის რევოლუციამ მოუსწრო და კლდიაშვილი მშობლიურ სოფელს დაუბრუნდა, თუმცა უკვე ჯანგატეხილი და დაავადებული.
სოფელ [[ზედა სიმონეთი|ზედა სიმონეთში]] არის დავით და [[სერგო კლდიაშვილი|სერგო]] კლდიაშვილების სახლ-მუზეუმი.<ref>[http://www.georgianmuseums.ge/?lang=geo&id=1_1&sec_id=4&th_id=126 საქართველოს მუზეუმები]</ref>
