ჰეროდოტე: განსხვავება გადახედვებს შორის

ჰეროდოტეს სამშობლო [[ჰალიკარნასი]] დაფუძნებული იყო [[დორიელები]]ს მიერ, რომელიც ადგილობრივი ტომის კარიელების პატარა ქალაქის გვერდით მდებარეობდა. ჰეროდოტე დაიბადა ჩვ.წ.-მდე დაახლ. [[484]] წელს, ლიქრების წარჩნებულ ოჯახში. ახალგაზრდობაში, ჰეროდოტე ეკუთვნოდა პარტიას, რომელიც ტირან ლიგდამიდის წინააღმდეგ იბრძოდა. ცხოვრობდა სამოსეზე, შემდეგ კი ხანგრძლივ მოგზაურობაში გაემგზავრა. მან მოიარა [[ბაბილონი]], [[ასირია]], [[ეგვიპტე]], [[მცირე აზია]], [[ჰელესპონტი]], [[ბალკანეთის ნახევარკუნძული]], [[პელოპონესი]]იდან [[მაკედონია]]მდე და ფრაკია[[თრაკია]]. ჩვ.წ.-მდე, დაახლოებით [[446]] წელს, იგი ათენში დასახლდა, სადაც დაუახლოვდა პერიკლეს წრეს. ამ დროისთვის, "ისტორიის" ძირითადი ნაწილი უკვე დაწერილი იყო, რადგან ცნობილია, რომ ჰეროდოტე უკითხავდა ნაწყვეტებს ათენელებს. ჩვ.წ.-მდე [[444]] წელს, ჰეროდოტემ მონაწილეობა მიიღო კოლონიების ფურიის და დიდი საბერძნეთის დაფუძნებაში, კროტონების მიერ სიბარსის ნანგრევების ადგილზე. გარდაიცვალა ჩვ.წ.-მდე [[425]] წელს.

ჰეროდოტეს თხზულებები არ არის მთლად ისტორიული კვლევები, იგი უფრო ცნობისმოყვარე ადამიანის ოსტატური მონათხრობია, რომელიც ბევრს კითხულობდა, ბევრს ხედავდა და უფრო ბევრს ისმენდა. ამ თვისებებს უერთდებოდა თავმდაბლობა, რომელსაც სწამდა ელინის ღმერთების, თუმცა სკეპტიკოსი, მაგრამ არასაკმარისად გარკვეული მიღებულ მასალაში. მეორე მხრივ, ჰეროდოტეს თხზულებები იმ დროის ნამდვილი ენციკლოპედიაა. აქ გეოგრაფიული, ეთნოგრაფიული, ისტორიული და ლიტერატურული ცნობებია. მით უმეტეს რომ ჰეროდოტე სახელდება ისტორიის მამად. ცხრა წიგნიდან, როგორც იყოფა მისი თხზულებები, მეორე ნაწილი წარმოადგენს ისტორიულ მოთხრობას [[ბერძნული|ბერძნულ]]-[[სპარსული|სპარსულ]] ომების შესახებ, რომელიც მთავრდება ელინების მიერ სესტის დაკავების შესახებ ჩვ.წ.-მდე [[479]] წ. მეორე ნაწილი შიცავს მოთხრობებს სპარსეთის სამეფოს შესახებ, გავილონზე, [[ასირია]]ზე, [[ეგვიპტე]]ზე, ლივიაზე და სხვა ქვეყნებზე. მონათხრობის ერთიანობა მიღწეულია იმით, რომ პირველი სიტყვიდან ბოლომდე ისტორიკოსს მხედველობაში აქვს, თვალყური ადევნოს ბრძოლას ვარვარებსავბარბაროსებს და ელინებს შორის. მაგრამ მთავარი აზრი იყო ის, რომ მონათხრობი მოექცია ფართო ჩარჩოებში და ამბავი ყოფილიყო საინტერესო ან ჭკუისასწავლებელი. ჰეროდოტესათვის დამახასიათებელი იყო ისტორიული კრიტიკა. ხშირ შემთხვევაში სუბიექტური, ხშირად მეამიტურ-რაციონალური, მიუხედავად ამისა, მტკიცედ შეჰყავს ახალი საწყისი ისტორიოგრფიაში.