ჯალალედინ რუმი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 50:
ჯალალ ედ-დინ რუმი დაუბრუნდა მედრესეს და განაგრძო თავისი საქმიანობა, მსმენელებს და მოსწავლეებს იგი უკვე შამსე-თაბრიზის, მისთვის სიცოცხლის მზის სახელით ესაუბრებოდა და ჭეშმარიტების შესაცნობად საკუთარი არსების შეცნობას სთავაზობდა და თან მრავალ იგავს იშველიებდა ან იქვე თხზავდა ექსპრომტად უცნაური სულიერებით და აზრებით განმსჭვალულ ლექსებს (რასაც იწერდნენ მოსწავლეები და შემდეგ ავრცელებდნენ და ინახავდნენ). იმავე წლებში დაარსდა მევლევის ორდენი ანუ “მბრუნავ დერვიშთა საძმო”, რომლის წევრებიც სიცოცხლის იდუმალებასა და სიბრძნეში წვდომას ცდილობდნენ სულიერი ექსტაზის, სიმღერის, ცეკვისა და პოეზიის საშუალებით. შამსეს გაქრობის შემდეგ ჯალალ ედ-დინ რუმი ერთხანს სასოწარკვეთილებამ მოიცვა, მაგრამ ამას მოჰყვა კიდევ ერთი “სასწაული” მის ცხოვრებაში: მედრესეს მასწავლებელმა და მოძღვარმა უცებ იგრძნო, რომ შამსის სული მის სხეულში ჩასახლდა და ერთ ”მიწიერ ჭურჭელში” ორმა სუბსტანციამ განაგრძო ერთად სიცოცხლე. რუმის ბიოგრაფების თანახმად, სწორედ ეს იყო მიზეზი, რომ ის პოეტურ საქმიანობას აქტიურად შეუდგა. ყველა თავისი ლექსის ავტორად თვლიდა არა საკუთარ თავს, არამედ მასში მცხოვრებ მეორე “მე”-ს, რომელსაც შამსე თაბრიზის სახელით წარმოადგენდა ყაზალების ბოლოს. სწორედ ამ პერიოდში, 1247-1273 წლებში შეიქმნა მთელი ის ლიტერატურული მემკვიდრეობა, რამაც ჯალალ ედ-დინ რუმის საქვეყნოდ გაუთქვა სახელი, როგორც მის თანამედროვე ეპოქაში, ასევე მომავალ ეპოქებშიც.
== ახალი ცხოვრება ==
შამსეს გაქრობის შემდეგ რუმიმ ყაზალების წერა დაიწყო, რომელიც "დივანე ქაბირში" (დიდი დივანი), იგივე შამსე თაბრიზის დივანში გააერთიანა. მალევე ჯალალ ედ-დინი
"ყური უგდე სალამურსა და მის ამბავს, რომ ჰყვება
ხაზი 135:
საინტერესოა, რომ რუმის საყვარელი მუსიკალური ინსტრუმენტი ნეი (ლერწმის სალამური) იყო.<ref>Charles Haviland (2007-09-30). "The roar of Rumi—800 years on". BBC News. Retrieved 2007-09-30.</ref>
== შემოქმედება ==
რუმის დივანი ძირითადად რობაიებს, ყაზალებსა და მესნევის ექვს წიგნს მოიცავს. პროზაულ სტილში კი ეპისტოლეები, საუბრები და ქადაგებები აქვს დაწერილი.
=== პოეზია ===
რუმის უმთავრესი ნაწარმოები 6-წიგნიანი მესნევია, რომელსაც "სპარსულ [[ყურანი|ყურანსაც]]" კი უწოდებენ.<ref>Abdul Rahman Jami notes: من چه گویم وصف آن عالیجناب — نیست پیغمبر ولی دارد کتاب مثنوی معنوی مولوی — هست قرآن در زبان پهلوی What can I say in praise of that great one? He is not a Prophet but has come with a book; The Spiritual Masnavi of Mowlavi Is the Qur'an in the language of Pahlavi (Persian). (Khawaja Abdul Hamid Irfani, "The Sayings of Rumi and Iqbal", Bazm-e-Rumi, 1976.)</ref> მესნევი მისტიკური პოეზიის უმაღლეს ნამუშევრად ითვლება.<ref>J.T.P. de Bruijn, "Comparative Notes on Sanai and 'Attar", The Heritage of Sufism, L. Lewisohn, ed., p. 361: "It is common place to mention Hakim Sana'i (d. 525/1131) and Farid al-Din 'Attar (1221) together as early highlights in a tradition of Persian mystical poetry which reached its culmination in the work of Mawlana Jalal al-Din Rumi and those who belonged to the early Mawlawi circle. There is abundant evidence available to prove that the founders of the Mawlawwiya in the thirteenth and fourteenth centuries regarded these two poets as their most important predecessors"</ref> ის დაახლოებით 27,000 ტაეპს შეიცავს.<ref>Franklin Lewis, Rumi: Past and Present, East and West, Oneworld Publications, 2008 (revised edition). p. 306: "The manuscripts versions differ greatly in the size of the text and orthography. Nicholson’s text has 25,577 lines though the average medieval and early modern manuscripts contained around 27,000 lines, meaning the scribes added two thousand lines or about eight percent more to the poem composed by Rumi. Some manuscripts give as many as 32,000!"</ref>
მევლანას ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი "დიდი დივანია", რომელსაც შამსეს დივანიც კი ეწოდება. აღნიშნული კრებული პოეტის მასწავლებელ შამსე-თაბრიზს ეძღვნება. 35,000 ორტაეპედებისა და 2000 რობაის გარდა დივანი 90 ყაზალსა, არაბულად დაწერილ 19 რობაის, სპარსულ-თურქულ შერეულ ორტაეპედებსა და 28 ბერძნულ ტაეპებს მოიცავს.<ref>Franklin D. Lewis, Rumi: Past and Present, East and West: The Life, Teaching, and Poetry of Jalâl al-Din Rumi, rev. ed. (2008). p. 314: “The Foruzanfar’s edition of the Divan-e Shams compromises 3229 ghazals and qasidas making a total of almost 35000 lines, not including several hundred lines of stanzaic poems and nearly two thousand quatrains attributed to him”</ref><ref>Dar al-Masnavi Website, accessed December 2009: According to the Dar al-Masnavi website: “In Forûzânfar's edition of Rumi's Divan, there are 90 ghazals (Vol. 1, 29;Vol. 2, 1; Vol. 3, 6; Vol. 4, 8; Vol. 5, 19, Vol. 6, 0; Vol. 7, 27) and 19 quatrains entirely in Arabic. In addition, there are ghazals which are all Arabic except for the final line; many have one or two lines in Arabic within the body of the poem; some have as many as 9–13 consecutive lines in Arabic, with Persian verses preceding and following; some have alternating lines in Persian, then Arabic; some have the first half of the verse in Persian, the second half in Arabic.”</ref><ref>Mecdut MensurOghlu: “The Divan of Jalal al-Din Rumi contains 35 couplets in Turkish and Turkish-Persian which have recently been published me” (Celal al-Din Rumi’s turkische Verse: UJb. XXIV (1952), pp. 106–115)</ref> <ref>Franklin D. Lewis, Rumi: Past and Present, East and West: The Life, Teaching, and Poetry of Jalâl al-Din Rumi, rev. ed. (2008): "“a couple of dozen at most of the 35,000 lines of the Divan-I Shams are in Turkish, and almost all of these lines occur in poems that are predominantly in Persian”"</ref> <ref>Dedes, D. 1993. Ποίηματα του Μαυλανά Ρουμή [Poems by Rumi]. Ta Istorika 10.18–19: 3–22.</ref><ref>http://www.tlg.uci.edu/~opoudjis/Play/rumiwalad.htm</ref><ref>Franklin D. Lewis, Rumi: Past and Present, East and West: The Life, Teaching, and Poetry of Jalâl al-Din Rumi, rev. ed. (2008): "Three poems have bits of demotic Greek; these have been identified and translated into French, along with some Greek verses of Sultan Valad. Golpinarli (GM 416–417) indicates according to Vladimir Mir Mirughli, the Greek used in some of Rumi’s macaronic poems reflects the demotic Greek of the inhabitants of Anatolia. Golpinarli then argues that Rumi knew classical Persian and Arabic with precision, but typically composes poems in a more popular or colloquial Persian and Arabic.".</ref>
== პროზა ==
== სქოლიო ==
| |||