ვენის წრე: განსხვავება გადახედვებს შორის

პროფესორის თანამდებობაზე საინაგურაციოსაინაუგურაციო სიტყვაში [[1922]] წელს მ. შლიკის მიერ დეკლარირებული იქნა სურვილი ვენაში მახისა და ბოლცანოს სულისკვეთების შენახვისა; მან აგრეთვე მხარდაჭერა გამოუცხადა ახალ იდეებს ნატურალურ ფილოსოფიაში. თანამდებობის დაკავების შემდეგ შლიკმა შექმნა სადისკუსიო ჯგუფი, რომელიც ცნობილია როგორც ვენის მეორე წრე (შემდგომში უბრალოდ „ვენის წრე“) და ითვლება ლოგიკური პოზიტივიზმის (ნეოპოზიტივიზმის) იდეურ ბირთვად. წრის შეკრებების დღე ყოველი მეორე ხუთშაბათი იყო. ეს შეხვედრები დახურულ ხასიათს ატარებდნენ - შლიკი „ხუთშაბათობებზე“ პირადად იწვევდა გამოჩენილ მათემატიკოსებსა და ფილოსოფოსებს. ამ შეხვედრების მონაწილეთა შორის იყვნენ როგორც წარმოჩენილი სტუდენტები, ასევე გამოცდილი პედაგოგები. ვენის მეორე წრეში მონაწილეობდნენ ისეთი ადამიანები, როგორც ო. ნეირატი, გ. ფეიგლი, ბ. ე. ცილზელი, ბ. იუხოსი, გ. ნეიდერი, რ. კარნაპი, ფ. კაუფმანი, ჰ. ჰანი, კ. მენგერი, თ. რადაკოვიჩი და კ. გიოდელი.

ლუდვიგ ვიტგენშტაინის „ლოგიკურ-ფილოსოფიური ტრაქტატი“ ([[1921]]) წრეში ფართოდ განიხილებოდა [[1926]] - [[1927]] აკადემიურ წელს, ხოლო [[1927]] წლის ზაფხულში წრის მონაწილეები ვიტგენშტაინს პირადად ხვდებოდნენ.