მაიევტიკა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''მაიევტიკა''' ({{lang-el|μαιευτική}} — “ბებიაქალის ხელობა”) — [[სოკრატე|სოკრატეს]] პედაგოგიური მეთოდი. მაიევტიკა ემყარება რწმენასწარმოდგენას, რომლის მიხედვითაც მასწავლებელი პირაპირპირდაპირ ვერ ასწავლისგადასცემს მნიშვნელოვან გაკვეთილებსცოდნას და ჭეშმარიტებას მოსწავლესმოწაფეს, არამედ მას შეუძლია მოსწავლეში ამმოწაფეში დაფარული ამ ცოდნის გამომჟღავნებაგამჟღავნება შეკითხვების დასმის გზით.

მაიევტიკის იდეა გამოთქმულია ძვ. წ. 4IV საუკუნის ფილოსოფოსის, [[პლატონი|პლატონის]] დიალოგებში - "მენონი", "ნადიმი", "ფედონი", "თითეტუსი".

“[[ნადიმი (პლატონი)|ნადიმში]]” სოკრატე ამტკიცებს, რომ მოსწავლემოწაფე არ არის ცარიელი ჭურჭელი, რომელიც მასწავლებელმა ცოდნით უნდა აავსოს: <ref>პლატონი, ნადიმი (175 d4-e1)</ref> ამის სანცავლოდარამედ, მასწავლებელმა მოწაფის სწავლების დროსსწავლებისთვის მეანის ფუნქცია უნდა შეასრულოს. “[[თეეტეტი (პლატონი)|თეეტეტში]]” სოკრატე ამას შემდეგნაირად ხსნის: <ref>პლატონი, თეეტეტი (149e-150d)</ref> დამატებით (და მეანის პროფესიისგან განსხვავებით), სოკრატე თქმით, მისი ფუნქცია მდგომარეობს საკუთარი სტუდენტების იმ იდეების სიმძლავრე და რეალობა შეამოწმოს, რომელიც მათ გაუჩნდებათ მის მიერ დასმული კითხვებისა და გამოწვევების შემდგომ.