თევდორე ჟორდანია: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 1:
{{მმ*|ჟორდანია}}
'''თედო დავითის ძე ჟორდანია''' (დ. [[10 აპრილი]], [[1854]], სოფ. მოქვი, ახლანდელი [[ოჩამჩირის მუნიციპალიტეტი]] — გ. [[22 ოქტომბერი]], [[1916]], [[კასპი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] ისტორიკოსი, პედაგოგი, ფილოლოგი და საზოგადო მოღვაწე.
'''თედო ჟორდანია''' (დ. [[1854]] — გ. [[1916]]) — ქართველი ისტორიკოსი, პედაგოგი, ფილოლოგი და საზოგადო მოღვაწე. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის პირველწყაროთა გამოვლენასა და კრიტიკულ შესწავლაში. მან შემოიტანა სამეცნიერო მიმოქცევაში [[XIV საუკუნე|XIV საუკუნის]] უმნიშვნელოვანესი ძეგლი, ქსნის ერისთავთა საგვარეულო მატიანე „[[ძეგლი ერისთავთა]]“. დიდი მუშაობა გასწია „[[ქართლის ცხოვრება|ქართლის ცხოვრების]]“ შედგენილობისა და ავტორების ვინაობის დასადგენად. განსაკუთრებით აღსანიშნავია მისი „ქრონიკები და სხვა მასალა საქართვეელოს ისტორიისა და მწერლობისა“. ამ მონუმენტურ ნაშრომში შესულია მის მიერ [[საქართველო]]ს სხვადასხვა კუთხეში მრავალგზის მოგზაურობის დროს შეკრებილი დიდძალი მასალა ქრონოლოგიური პრინციპით დალაგებული, კომენტარებითა და კრიტიკული შენიშვნებით.
 
==ბიოგრაფია==
'''თედოდაიბადა ჟორდანია'''მღვდლის (დოჯახში. [[1854]]მალე დაობლდა, მაგრამ ახლობლების მეოხებით მაინც მოახერხა განათლების მიღება. [[1916]])სწავლობდა მოქვის სასოფლო ქართველისკოლაში, ისტორიკოსიქუტაისის სასულიერო სასწავლებელში და თბილისის სასულიერო სემინარიაში. 1858 წელს შევიდა მოსკოვის სასულიერო აკადემიაში, პედაგოგისადაც მიიქცია რუსულ ისტორიოგრაფიის მამის ვ. ო. კლიუჩევსკის ყურადრება, ფილოლოგირომელმაც ურჩია მოსკოვში დარჩენა; მაგრამ დაასრულა თუ არა აკადემია თედომ სამშობლოში დაბრუნება არჩია და საზოგადოაქ მასწავლებლობა დაიწყო. პარალელურად ეწეოდა მეცნიერულ მოღვაწეობასაც. დაუახლოვდა რა ილია ჭავჭავაძისა და დიმიტრი ბაქრაძის ირგვლივ მყოფ მეცნიერებს, ხელი მოჰკიდა საქართველოს სიძველეების მიკვლევა-დაუნჯებას და შესწავლას. მან დიდი ენერგია და ცოდნა შეალია ქართულ წყაროებზე მოღვაწემუშაობას. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის პირველწყაროთა გამოვლენასა და კრიტიკულ შესწავლაში. მან შემოიტანა სამეცნიერო მიმოქცევაში [[XIV საუკუნე|XIV საუკუნის]] უმნიშვნელოვანესი ძეგლი, ქსნის ერისთავთა საგვარეულო მატიანე „[[ძეგლი ერისთავთა]]“. დიდი მუშაობა გასწია „[[ქართლის ცხოვრება|ქართლის ცხოვრების]]“ შედგენილობისა და ავტორების ვინაობის დასადგენად. განსაკუთრებით აღსანიშნავია მისი „ქრონიკები და სხვა მასალა საქართვეელოს ისტორიისა და მწერლობისა“. ამ მონუმენტურ ნაშრომში შესულია მის მიერ [[საქართველო]]ს სხვადასხვა კუთხეში მრავალგზის მოგზაურობის დროს შეკრებილი დიდძალი მასალა ქრონოლოგიური პრინციპით დალაგებული, კომენტარებითა და კრიტიკული შენიშვნებით.
 
თედო ჟორდანია აქტიური საზოგადოებრივი მოღვაწეობითაც გამოირჩეოდა. იყო საეკლესიო-საარქეოლოგიო საბჭოს, საეკლესიო სიძველეთა დაცვის მზრუნველი კომიტეტის, ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი და საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო საზოგადოების წევრი.
 
დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].
 
==ლიტერატურა==
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994
*კიღურაძე ნ., სანიკიძე გ., გორდეზიანი ლ., ოთხმეზური გ., ფირცხალავა ლ., ისტორია (მოსწავლის წიგნი), თბ., 2012
 
{{DEFAULTSORT:ჟორდანია, თედო}}
[[კატეგორია:დიდუბის პანთეონში დაკრძალულები]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1854]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1916]]