ნეტარი ავგუსტინე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ნეტარი ავგუსტინე''', ''ავგუსტინე ავრელიუსი'' ({{lang-la|Aurelius Augustinus}}; [[354]] – [[430]]) – [[ქრისტიანობა|ქრისტიანი]] თეოლოგი და ფილოსოფოსი, დასავლეთის ეკლესიის უდიდესი მასწავლებელი, [[პატრისტიკა|პატრისტიკის]] წარმომადგენელი, რომელმაც არსებითი ზეგავლენა მოახდინა ქრისტიანული ღვთისმეტყველური კანონიკის განვითარებასა და, მთლიანად, დასავლური ტიპის კულტურის ევოლუციაში.

დაიბადა სამხრეთ ნუმიდიის პატარა ქალაქ [[ტოგასტა]]ში (თანამედროვე [[სუქარასი]], [[ალჟირი]])<ref>უნივერსალური ენციკლოპედიური ცნობარი, ტ. 2, თბ., 2008 წ. გვ. 351</ref>. მამამისი -— პატრიციუსი, წარმართი იყო და მხოლოდ მაშინ მოინათლა, როდესაც ავგუსტინეს 17 წელი შეუსრულდა, რის შემდეგაც მალევე აღესრულაგარდაიცვალა. იგი ცდილობდა, ავგუსტინესთვის კარგი განათლება მიეცა, მაგრამ მისი ზნისა და ხასიათისათვის ყურადღება არასოდეს მიუქცევია. დედას, [[წმინდა მონიკა|მონიკას]], ჭეშმარიტად ქრისტიანული აღზრდა ჰქონდა მშობლებისაგან მიღებული და გამოირჩეოდა კეთილი ბუნებითა და სათნო, მშვიდობისმოყვარე ცხოვრებით. საკუთარ შვილს ყრმობიდანვებავშვობიდანვე ასწავლა და შეაყვარა [[იესო]]ს სახელი, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ავგუსტინემ ქრისტიანული მოძღვრება უარყო.

17 წლის ავგუსტინე კართაგენში გაემგზავრა განათლების მისაღებად, სადაც იგი [[მანიქეიზმი|მანიქეველთა]] გავლენის ქვეშ მოექცა. წმინდა მონიკა უსაზღვროდ დამწუხრებული იყო შვილის მანიქეველობით. მან არ მოისურვა "გზასაცდენილთან" ერთად ცხოვრება და აღარც ტრაპეზს იყოფდა მასთან. მონიკა ისე დასტიროდა შვილს, როგორც მკვდარს და ლოცულობდა, რათა იგი ღმერთს ჭეშმარიტითავისი სარწმუნოებისაკენ მოექცია.

სამშობლოში დაბრუნებულმა ავგუსტინემ [[გრამატიკა|გრამატიკის]] მასწავლებლად დაიწყო მუშაობა. 29 წლის, იგი შეხვდა მართლმორწმუნეთაგან სიკვდილის მახედ წოდებულ მანიქეველ „ეპისკოპოს“ ფავსტუსს. მასთან ურთიერთობისას ავგუსტინემ მანიქეველთა სწავლებაში და ცხოვრების წესში მრავალი წინააღმდეგობა აღმოაჩინა. ფავსტთან საუბრის შემდეგ ავგუსტინე [[რომი|რომში]] გაემგზავრა. 383 წლიდან მან მანიქევლობა მიატოვა, ამის მიზეზად იქცა ის პასუხგაუცემელი კითხვები, რომლებიც ავგუსტინემ ფავსტუსს დაუსვა. [[387]] წელს, [[აღდგომა]]მდე რამდენიმე დღით ადრე, ავგუსტინე მოინათლა, მთელი თავისი ქონება ქვრივ-ობოლთ დაურიგა და ბერულ მოღვაწეობას შეუდგა.

[[391]] წელს ჰიპონიის [[ეპისკოპოსი|ეპისკოპოსმა]] ვალერიმ ავგუსტინეს [[პრესვიტერი]]ს წოდება მიანიჭა. მრავალმხრივი და ნაყოფიერი იყო ნეტარი მამის მოღვაწეობა ამ ხარისხში.ხარისხით მან დააარსა პირველი ქალთა მონასტერი [[აფრიკა]]ში. [[მავრიტანია]]ში მისი მეცადინეობით აღიკვეთა საშინელი ადათი, რომლის დროსაც ქალაქის მცხოვრებნი ორ შეიარაღებულ ნაწილად იყოფოდნენ და ერთმანეთს ებრძოდნენ.

[[399]] წელს ავგუსტინე ეპისკოპოსად აკურთხეს. მალე მან ჰიპონიის კათედრა დაიკავა. მღვდელმთავრობის ოცდათხუთმეტი წელი ნეტარმა მამამავგუსტინემ მანიქევლობის, [[დონატიზმი]]სა და [[პელაგიანტიზმი]]ს წინააღმდეგ ბრძოლას შეალია.

[[430]] წელს ჰიპონი [[ვანდალები|ვანდალებმა]] გადაწვეს. ერთადერთი, რაც ღვთის ნებით ცეცხლს გადაურჩა, ნეტარი ავგუსტინეს ბიბლიოთეკა იყო. [[კართაგენი]]ც მალე დაეცა. ჩრდილო აფრიკის ეკლესია მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდა. ავგუსტინე იყო ჰიპონის უკანასკნელი ეპისკოპოსი. მან საკუთარი თვალით იხილა საყვარელი ქალაქის სიკვდილიაღსასრული, რის შემდეგაც დიდხანს აღარ უცოცხლია. იგი 430 წლის [[28 აგვისტო]]ს გარდაიცვალა.