სომხეთის ისტორია: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

 

 

XI საუკუნის შუა წლებში სომხეთი [[სელჩუკები|სელჩუკებმა]] დაიპყრეს, [[XII საუკუნე]]ში [[საქართველო|საქართველოს სამეფოს]] დახმარებით გათავისუფლდა, [[XIII საუკუნე]]ში თათარ-მონღოლებმა დაიმორჩილეს. ქვეყნის მწარმოებლური ძალეი დაეცა, დაიწყო დეგრადაცია, დაინგრა [[ქალაქი|ქალაქები]], განადგურდა მოსახლეობა. გაძლიერდა [[სომხები]]ს [[ემიგრაცია]], რამაც გამოიწვია საზღვარგარეთ სომეხი ხალხის ზრდა. უმეტესობა გადასახლდა [[ოქროს ურდო]]ში, [[ყირიმი|ყირიმში]], [[უკრაინა]]სა და [[პოლონეთი|პოლონეთში]]. სომხურმა სამოსახლომ იმატა [[საქართველო]]ში, [[ბიზანტია]]ში, [[სირია|სირიაში]], [[ლიბანი|ლიბანში]]. სომხური დასახლებები გაჩნდა [[ბუკოვინა]]ში, [[გალიცია]]ში, [[ტრანსილვანია]]ში. სომხური საგვარეულოები გადასახლდნენ [[მცირე აზია]]ში. ერთ-ერთი ასეთი საგვარეულოს წარმომადგენელი - რუბენი სათავეში ჩაუდგა დამოუკიდებელი სომხური [[სახელმწიფო]]ს შექმნისათვის ბრძოლას მცირე აზიის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში - [[კილიკია]]ში. [[1080]] წელს შეიქმნა [[კილიკიის სომხეთის სამთავრო]], რომლის პირველი მთავარი [[რუბენ I]] იყო.