ილია აბულაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ილია ვლადიმერის ძე აბულაძე''' (დ. [[24 ნოემბერი]], [[1901]], სოფ. [[ზემო საქარა]], ახლანდელი [[ზესტაფონის მუნიციპალიტეტი]] ― გ. [[9 ოქტომბერი]], [[1968]], [[თბილისი]]), [[ქართველები|ქართველი]] ფილოლოგი, ძველი ქართული ენისა და მწერლობის მკვლევარი, არმენოლოგი, პალეოგრაფი, ლექსიკოგრაფი, რუსთველოლოგი. [[საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია|საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის]] წევრ-კორესპოდენტი; [[ხელნაწერთა ინსტიტუტი]]ს (დღეს - ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი) დამაარსებელი და პირველი დირექტორი (1958—1968 წწ).<ref name="mn">[http://www.manuscript.ge/index.php?m=178 ილია აბულაძის კაბინეტი]. / ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი.</ref> მისი პირადი არქივი [[ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი|ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში]] [[ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის საარქივო ფონდი|ინახება]]<ref>[http://www.manuscript.ge/index.php?m=311 ილია აბულაძე, ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის ოფიციალური გვერდისაიტი]</ref>

ავტორია ასზე მეტი ნაშრომისა, რომელთა მნიშვნელოვანი ნაწილი ქართულ-სომხურ ფილოლოგიურ პრობლემებისადმის მიძღვნილი. აბულაძემ ძველი მწერლობის ძეგლების ანალიზის საფუძველზე ცხადყო ქართული სომხური ლიტერატურის ურთიერთობის ორმხრივი ხასიათი. მასვე ეკუთვნის ძველი ქართული მწერლობის მნიშვნელოვანი (ნათარგმნი თუ ორიგინალური) ძეგლების მეცნიერულ-კრიტიკული პუბლიკაციები (იაკობ ცურტაველი, მარტჳლობაჲ შუშანიკისი, თბილისი, 1938; სულხან-საბა ორბელიანი, თხზ., ტ. 4 — ლექსიკონი ქართული, წგნ. 1-2, თბ., 1965—1966).1937 წელის სექტმბერში,ეზმიაჩინის მუზეუმში (სომხეთი), ილია აბულაძემ ერთ-ერთ კრებულში ნახა ხელნაწერი,რომელშიც ფიგურირებდა ალბანური დამწერლობა,ის 52 ასო-ნიშნისგან შედგებოდა.ეს მონაპოვარი რომ არ დაკარგულიყო და ალბანელთა კულტურის ისტორიაში შესულიყო,აღმოჩენილი ხელნაწერი ილია აბულაძემ გამოსაქვეყნებლად გადაცა აკაკი შანიძეს.