ანასტასია ერისთავი-ხოშტარია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 29:
დაიბადა [[გორი|გორში]], [[არისტოკრატია|არისტოკრატთა]] ოჯახში. მუშაობდა მასწავლებლად მშობლიურ [[ქალაქი|ქალაქში]], სადაც გლეხების ბავშვებისათვის უფასო სკოლა დააარსა, ხოლო მოგვიანებით — ქალთა ორგანიზაცია „მანდილოსანი“ ([[1913]]-[[1914]]).
მისი ლიტერატურული დებიუტი შედგა [[1885]] წელს, როდესაც თარგმნა [[ოსები|ოსური]] [[ლეგენდა]] „ბესო“. [[1890]] წელს [[აკაკი წერეთელი]]ს ხელშეწყობით [[თბილისი|თბილისში]] გადავიდა, რათა გაეგრძელებინა სამწერლო კარიერა. მის პირველ ნოველებს — ''„მოლიპულ გზაზე“ ([[1897]])'' და ''„ბედის ტრიალი“ ([[1901]])'', საკმაო წარმატება ხვდათ. ანასტასია ერისთავი-ხოშტარია იყო პირველი ქართველი ქალი მწერალი, რომელმაც ყურადღება ქალების პრობლემებზე გაამახვილა. ერისთავი-ხოშტარიას ნოველები და მოკლე ისტორიები მისდევს ერთ ხაზს: ისინი აღწერენ ქართველი აზნაური ქალების ცხოვრებას XIX საუკუნის შუა ხანებში, როდესაც ხდებოდა ძველი ფასეულობების ცვლილება და ახალი ეკონომიკურ-მორალური წესრიგი ყალიბდებოდა. მისი იდეალები იყო თავისუფალი შრომა, გულწრფელი სიყვარული და გამოდიოდა
[[1921]] წლის [[რუსეთ-საქართველოს ომი (1921)|საბჭოთა ოკუპაციის]] შემდეგ, ა. ერისთავი-ხოშტარია წავიდა მწერლობიდან და მხოლოდ საკუთარი ნაწარმოებების „პოლიტიკურად კორექტულ“ შესავლებს წერდა.<ref>[[დონალდ რეიფილდი]] (2000), ''[[ქართული ლიტერატურა: ისტორია]]'': II გამოცემა, გვ. 217. Routledge, ISBN 0-7007-1163-5</ref>
დაქორწინებული იყო [[დუტუ მეგრელი|დუტუ მეგრელზე]] (დიმიტრი ხოშტარია), რომელიც ასევე მწერალი და პოეტი იყო.
[[1983]] წლის [[21 იანვარი|21 იანვრიდან]] ანასტასია ერისთავ-ხოშტარიას პირადი არქივი დაცულია საქართველოს [[ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის საარქივო ფონდი|ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში]]<ref>[http://www.manuscript.ge/index.php?m=335 ანასტასია ერისთავი-ხოშტარია, ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი]</ref>.
== რესურსები ინტერნეტში ==
| |||