მეცხრე ჯვაროსნული ლაშქრობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ლუი IX]]-ის ტუნისის ალყის მოხსნისა და [[მერვე ჯვაროსნული ლაშქრობა|მერვე ჯვაროსნულ ლაშქრობაში]] დამარცხების შემდეგ, [[ედუარდ I (ინგლისი)|პრინცმა ედუარდმა]] [[აკო]]ზე გაილაშქრა, რომელიც ჯვაროსანთა ბოლო სიმაგრე იყო [[სირია]]ში. მის მიერ, იქ გატარებული დრო [[მეცხრე ჯვაროსნული ლაშქრობა|მეცხრე ჯვაროსნულ ლაშქრობად]] ითვლება.

 

[[ფაილი:Siege of Tunis 1270.jpg|მინი|მარცხნივ|[[ტუნისი]]ს ალყა, მეთოთხმეტე საუკუნის ფრანგულუი გრავიურა]]

მეცხრე ჯვაროსნული ლაშქრობა, მერვე ჯვაროსნული ლაშქრობით გაგრძელებად თვლიან. თავად მერვე ჯვაროსნული ლაშქრობის წამოწყების მიზეზად ახლო აღმოსავლეთში განვითარებული მოვლენები ითვლება. [[ლუი IX]] [[სირია]]ში განვითარებულმა მოვლენებმა, სადაც მამლუქი სულთანი [[ბეიბარსი I|ბეიბარსი]] ჯვაროსნული სახელმწიფოების ნარჩენებს უტევდა. ბეიბარსმა [[ვენეცია]]სა და [[გენუა]]ს შორის გაჩაღებული ომით ისარგებლა, სანამ ისინი ერთმანეთს უტევდნენ, ბეიბარსმა სირიულ პორტებზე საგრძნობლად შესუსტებული გავლენის ფონზე, [[1265]] წლისთვის აიღო [[ნაზარეთი]], [[ჰაიფა]], [[ტორონი]] და [[არსუფი]]. კვიპროსის მეფე [[ჰუგო III]], რომელიც [[იერუსალიმი]]ს მეფედ იყო დანიშნული, აკრაში გადავიდა ქალაქის დასაცავად, ბეიბარსი კი ჩრდილოეთით მოიწევდა და [[სომხეთი|სომხეთსაც]] კი მოაღწია, რომელიც იმჟამად მონღოლთა დაქვემდებარებაში იყო.

ეპიდემიის მძვინვარების გამო ტუნისის ალყა მოიხსნა და [[30 ოქტომბერი|30 ოქტომბერს]] სულთანთან ხელშეკრულება დაიდო. ამ შეთანხმებით ქრისტიანებმა მოიპოვეს ტუნისში თავისუფალი ვაჭრობის უფლება, ასევე გარანტია მღვდელთა და ბერთათვის, ქალაქში მშვიდობიან ცხოვრებაზე, რაც ჯვაროსნულ ლაშქრობას ნაწილობრივ წარმატებულს ხდიდა. კარლს ამ პერიოდისთვის მოკავშირედ ასევე ჰყავდა [[ინგლისი]]ს უფლისწული ედუარდი, რომელიც ხელშეკრულების დადების პერიოდში ჩამოვიდა. ტუნისის ალყის მოხსნის შემდეგ ედვარდმა [[აკო]]ზე გააგრძელა ლაშქრობა, რომელიც ჯვაროსანთა ბოლო სიმაგრე იყო სირიაში.

 

==სქოლიო==

{{სქოლიო}}