მერვე ჯვაროსნული ლაშქრობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

ლაშქრობის წამოწყების მიზეზად ახლო აღმოსავლეთში განვითარებული მოვლენები ითვლება. ლუი შეაშფოთა [[სირია|სირიის]] მოვლენებმა, სადაც მამლუქი სულთანი ბაიბარსიბეიბარსი ჯვაროსნული სახელმწიფოების ნარჩენებს უტევდა. ბაიბარსმაბეიბარსმა იხელთადრო მომენტიიხელთა [[ვენეცია]]სა და [[გენუა]]ს შორის გაჩაღებული ომის შემდეგ, რის შედეგადაც მათი გავლენა სირიულ პორტებზე საგრძნობლად შესუსტდა. [[1265]] წლისთვის ბაიბარსმაბეიბარსმა აიღო [[ნაზარეთი]], [[ჰაიფა]], [[ტორონი]] და [[არსუფი]]. კვირპროსისკვიპროსის მეფე [[ჰუგო III]], რომელიც [[იერუსალიმი]]ს მეფედ იყო დანიშნული, აკრაში გადმოსახლდა ქალაქის დასაცავად, მაშინ როცაბეიბარსი ბაიბარსიკი ჩრდილოეთით მოიწევდა და [[სომხეთი|სომხეთსაც]] კი მოაღწია, რომელიც იმჟამად მონღოლთა დაქვემდებარებაში იყო.

ამ მოვლენებმა ლუი აიძულა [[1267]] წელს ახალი ჯვაროსნული ომი გამოეცხადებინა, თუმცა იმ დროისთვის ამისთვის მცირე მხარდაჭერა არსებობდა. ჟან დე ჟუანვილმა, ლუის მეშვიდე ჯვაროსნულ ომში მისიმისმა პირადი ქორონოკოსი,ისტორიკოსმა წასვლაზე უარი განაცხადა. ლუი მისმა ძმამ დაარწმუნა სირიის ნაცვლად [[ტუნისი|ტუნისზე]] გაელაშქრებინა, რაც მათ კარგ დასაყრდენს მისცემდა ეგვიპტეზე თავდასასხმელად, ვინაიდან ეს ლუის წინა ჯვაროსნული ლაშქრობის მიზანი იყო, ისევე როგორც მეხუთე ლაშქრობისაც (ორივე ლაშქრობა ეგვიპტეში დამარცხდამარცხით დასრულდა). კარლს, სიცილიის მეფეს, ხმელთაშუა ზღვის ამ რეგიონში საკუთარი ინტერესები ჰქონდა. ხოლო ტუნისის სულთანს ასევე კარგი კავშირი ჰქონდა ქრისტიანულ [[ესპანეთი|ესპანეთთან]] და მოქცევის კარგ კანდიდატად მოაზრებოდა.

ლუი [[აფრიკა|აფრიკის]] მიწაზე [[1270]] წლის ივლისში გადმოსახლდაგადავიდა, რაც უკიდურესად არასახარბიელო დრო გამოდგა. არმიის ძირითადი ნაწილი სასმელი წყლის დაბინძურების გამო მალე ეპიდემიამ მოიცვა, ხოლო თავად ლუი 25 აგვისტოს გარდაიცვალა "კუჭის ქრონიკული აშლილობის" გამო, კარლის ჩამოსვლიდან ერთ დღეში. მან სიკვდილის წინ ბოლო სიტყვა "იერუსალიმი"„იერუსალიმი” თქვა. ლუის სიკვდილის შემდეგ კარლმა მეფედ ლუის ვაჟი [[ფილიპ III]] გამოაცხადა, მაგრამ მისიახალი მცირეწლოვანებისმეფის მცირე ასაკის გამო, ჯვაროსნულ ლაშქრობას თავად გაუძღვა.

ეპიდემიის მძვინვარების გამო ტუნისის ალყა მოიხსნა და 30 ოქტომბერს სულთანთან ხელშეკრულება დაიდო. ამ შეთანხმებით ქრისტიანებმა მოიპოვეს ტუნისში თავისუფალი ვაჭრობის უფლება, ასევე გარანტია მღვდელთა და ბერთათვის, ქალაქში მშვიდობიან ცხოვრებაზე, რაც ჯვაროსნულ ლაშქრობას ნაწილობრივ წარმატებულს ხდიდა. კარლს ამ პერიოდისთვის მოკავშირედ ასევე ჰყავდა [[ინგლისი]]ს უფლისწული ედვარდი, რომელიც ხელშეკრულების დადების პერიოდში ჩამოვიდა. ტუნისის ალყის მოხსნის შემდეგ ედვარდმა აკრაზე[[აკო]]ზე გააგრძელა ლაშქრობა, რომელიც ჯვაროსანთა ბოლო გამაგრება იყო სირიაში. მის მიერ იქ გატარებული დრო უკვე [[მეცხრე ჯვაროსნული ომი|მეცხე ჯვაროსნულ ლაშქრობად]] ითვლება.