გიორგი ჩუბინაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 2:
{{წყარო}}
'''გიორგი ჩუბინაშვილი''' (დ. [[1885]] — გ. [[1973]]) — ქართველი მეცნიერი, ხელოვნების ისტორიკოსი, [[საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია|საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის]] აკადემიკოსი. მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე, ქართული ხელოვნებათმცოდნეობის ფუძემდებელი.
<br />
დაიბადა პეტერბურგში 21 ნოემბერს (ძველი სტილით). მისი წინაპრები ქართული კულტურის თვალსაჩინო მოღვაწეები იყვნენ. მისი წინაპრები იყვნენ: ერეკლე II-ის მესტამბე დავითი, მკვლევარი ლექსიკოგრაფი ნიკო ჩუბინაშვილი, პაპა - დავით იესეს ძე პეტერბურგის უნივერსიტეტის პროფესორი, ცნობილი ლექსიკონების ავტორი (გარდ. 1891 წ. დაკრძალულია პეტერბურგში). მამა - საოლქო სასამართლოს წევრი იყო. დედა - ჯაჯანაშვილის ქალი იყო.<br />
1895 წ. მიაბარეს პეტერბურგის გერმანულ "რეფორმატულ სასწავლებელში", დაამთავრა 1905 წ.<br />
1906 წ. ჩამოვიდა საქართველოში სალაპარაკო ენის შესასწავლად.<br />
1907 წ. შედის ლაიფციგის უნივერსიტეტის ფილოსოფიის ფაკულტეტზე.<br />
 
1912 წ. ჰალეში ჩააბარა სადოქტორო ზეპირი გამოცდები. <br />
სწავლობდა ფსიქოლოგიას [[ლაიფციგის უნივერსიტეტი|ლაიფციგისა]] და [[ჰალეს უნივერსიტეტი|ჰალეს უნივერსიტეტებში]], ქართულ, სოხურ, სპარსულ ფილოლოგიას — [[პეტროგრადის უნივერსიტეტი|პეტროგრადის უნივერსიტეტში]]. გახდა ფილოსოფიის დოქტორი და თავისუფალ ხელოვნებათა მაგისტრი. იყო [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი|თბილისის უნივერსიტეტის]] პროფესორი. 1923 წელს იქვე დააარსა ხელოვნებათმცოდეობის კაბინეტი — საქართველოში ხელოვნების შემსწავლელი პირველი დაწესებულება და „ძველი ქართული ხელოვნების მუზეუმი“. იყო [[თბილისის სამხატვრო აკადემია|თბილისის სამხატვრო აკადემიის]] ერთ-ერთი დამაარსებელი და პირველი რექტორი. 1941 წელს დანიშნეს ახლადშექმნილი საქართველოს სსრ მეცნიერებათ აკადემიის ქართულ ხელოვნებათა ისტორიის ინსტიტუტის დირექტორად და ამ თანამდებობაზე იყო გარდაცვალებამდე.
1914 წ. მიენიჭა ფილოსოფიის დოქტორისა და თავისუფალ ხელოვნებათა მაგისტრის წოდება.<br />
1914 წ. გაზაფხულზე საქართველოშია, მოგზაურობს სვანეთში.<br />
1915 წ. პრაქტიკაზეა სომხეთის ძველი დედაქალაქის, ანისის გათხრებზე.<br />
 
1916 წ. ხელმძღვანელობს ანისის არქეოლოგიურ კამპანიას.<br />
1916 წ. ჩაირიცხა პეტერბურგის უნივერსიტეტის აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტის ქართულ-სომხურ-სპარსული განყოფილების თავისუფალ მსმენელად.<br />
1917 წ. საბოლოოდ გადმოდის საცხოვრებლად თბილისში.<br />
1918 წ. დეკემბრიდან იწვევენ ქართულ უნივერსიტეტში ხელოვნების ისტორიის კათედრის გამგედ.<br />
 
სწავლობდა ფსიქოლოგიას [[ლაიფციგის უნივერსიტეტი|ლაიფციგისა]] და [[ჰალეს უნივერსიტეტი|ჰალეს უნივერსიტეტებში]], ქართულ, სოხურსომხურ, სპარსულ ფილოლოგიას — [[პეტროგრადისპეტერბურგის უნივერსიტეტი|პეტროგრადისპეტერბურგის უნივერსიტეტში]]. გახდა ფილოსოფიის დოქტორი და თავისუფალ ხელოვნებათა მაგისტრი. იყო [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი|თბილისის უნივერსიტეტის]] პროფესორი. 1923 წელს იქვე დააარსა ხელოვნებათმცოდეობის კაბინეტი — საქართველოში ხელოვნების შემსწავლელი პირველი დაწესებულება და „ძველი ქართული ხელოვნების მუზეუმი“. იყო [[თბილისის სამხატვრო აკადემია|თბილისის სამხატვრო აკადემიის]] ერთ-ერთი დამაარსებელი და პირველი რექტორი. 1941 წელს დანიშნეს ახლადშექმნილი საქართველოს სსრ მეცნიერებათ აკადემიის ქართულ ხელოვნებათა ისტორიის ინსტიტუტის დირექტორად და ამ თანამდებობაზე იყო გარდაცვალებამდე.
 
სტილისტურ-შედარებითი ანალიზის მეთოდზე დაყრდნობით, მსოფლიო ხელოვნების ისტორიის მოშველიებითა და ისტორიულ-ფილოსოფიურ მეცნიერებათა მონაცემების გათვალისწინებით, ჩუბინაშვილმა 1920-30-იან წლებში გაარკვია შუა საუკუნეების ქართული ხუროთმოძღვრების განვითარების გეზი, გამოჰყო მისი ისტორიის რამდენიმე საფეხური. ჩუბინაშვილმა შეისწავლა ქვის პლასტიკისა და ქართული ლითონ-მქანდაკებლობის მრავალი ნიმუში და გამოარკვია შუა საუკუნეების ქართული ქანდაკების ისტორიის ეტაპები.
Line 15 ⟶ 30:
დაკრძალულია თბილისის უნივერსიტეტის ეზოში.
== ლიტერატურა ==
 
{{DEFAULTSORT:ჩუბინაშვილი, გიორგი}}
[[კატეგორია:ქართველები]]