ბროწეული: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

ბროწეულის ღეროს, ტოტებსა და ფესვების ალკალოიდებით მდიდარ გამხმარი ქერქის ნახარშსა და ექსტრატს სამკურნალოდ იყენებენ. ნაყოფს კანით ზოგჯერ კოლიტს მკურნალობენ. ფოთოლი, ფესვისა და ღეროს ქერქი, ნაყოფის კანი დიდი რაოდენობით (32%-მდე) შეიცავს [[მთრიმლავი ნივთიერებები|მთრიმლავ ნივთიერებებს]], რომლებიც იხმარება ტყავის წარმოებაში და საღებრების დასამზადებლად. წითელი, ყვითელი ან თეთრი ბითხუზაყვავილებიანი ბროწეული გამოყენებულია დეკორატიულ მებაღეობაში. [[საქართველო]]ში ბროწეული გაშენებულია უმთავრესად კახეთში, ქართლში, იმერეთსა და აჭარაში. ნარგაობის საერთო ფართობია 400,17 ჰა. დარაიონებული ჯიშებია: „ვარდისფერი გულოშა“, „ყირმიზი-ყაბუხი“, „ვარდისფერი გულოშა“, „ყირმიზი-ყაბუხი“, „შაჰ-ნარი“, „სალავათური“. ბროწეულს აზიანებს ნაყოფჭამია, ბუგრი, ტკიპა; ავადდება ფომოფსისით (ტოტების კიბო), ბრძოლის ღონისძიებანი: გამხმარი ტოტებისა და მკვდარი ფესვების მოცილება და დაწვა; გაზაფხულზე 1%-იანი ბორდოს სითხის, შემოდგომაზე 5%-იანი სპილენძის აჯასპის შესხურება.

*{{ქსე|2|536—537}}

{{ფლორა}}

[[kk:Анар]]

[[ko:석류나무]]

[[ku:Henar]]

[[la:Punica granatum]]