ვიკიპედია

შადიმან ბარათაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
ხაზი 29:
მის წილ ვჰკვდები, შევქმნილვარ ლახვრითა დასაშენითა“.
.
ვაჟა კიკნაძის თქმით,„ ამ სტრიქონებიდან იოსებ სააკაძე ისეთ სურათს ხატავს, რომ უცოდველ კრავ გიორგი სააკაძეს ცრემლი სდის მეფის უბედურების გამო და თან ლახვართ სობას განიცდის...ნუთუ ნათესავ–მოურავიანის ეს აშკარა სიცრუე დღესაც უკრიტიკოდ უნდა მივიღოთ?!“ მკვლევარი აგრძელებს: „ლუარსაბის დაღუპვას აბსოლუტურად ყველა წყარო გიორგი სააკაძეს მიაწერს. ის იქვე აღნიშნავს, რომ პოემის სხვა ადგილას, იოსებ სააკაძეც კი იძულებულია აღიაროს, რომ მთელი ქვეყანა სააკაძეს სდებს ბრალს ახალგაზრდა მეფის დაღუპვაში. (დიდმოურავიანი, სტრ. 15, 17, 24, 26). მაგალითად, თეიმურაზ I სააკაძეს დიდმოურავიანში შემდგნაირად მიმართავს: ქვეყანამ იცის, შენ იყავ მისის სისხლისა მღვრელია“.
 
[[ანტონ I|ანტონ კათალიკოსის]] ცნობით, გიორგი სააკაძე „არა დასცხრებოდა შაჰ–აბასის მიმართ შესმენითა ლუარსაბისათა და ყოვლითურთ მეცადინეობდა მოკვლასა მისსა“. ფარსადან გორგიჯანიძეც გვაუწყებს, რომ შაჰ–აბასს მისი მოკვლა ურჩია: „სინამდისინ მეფე ლუარსაბი ცოცხალიაო, საქართველო არ დაწყნარდებისო. კაცი გაუძახეს, მეფე ლუარსაბი ციხეში დაარჩვეს“. ამასვე იმეორებს პიეტრო დელა ვალეც რომის პაპისადმი წარდგენილ მოხსენებაში.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/შადიმან_ბარათაშვილი“-დან