ფარდობითობის ზოგადი თეორია: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Black Hole Milkyway.jpg|thumb|right|300px|ათი მზის მასის მქონე [[შავი ხვრელი]]ს სიმულაცია. ფონად არის [[ირმის ნახტომი]].]]

 

'''ფარდობითობის ზოგადი თეორია''' არის [[გრავიტაცია|გრავიტაციის]] გეომეტრიული თეორია, რომელიც [[ალბერტ აინშტაინი|ალბერტ აინშტაინმა]] გამოაქვეყნა [[1915]] წელს. ეს თეორია აერთიანებს [[ფარდობითობის სპეციალური თეორია|ფარდობითობის სპეციალურ თეორიასა]] და [[მსოფლიო მიზიდულობის კანონი|მსოფლიო მიზიდულობის კანონს]] და აღწერს გრავიტაციას როგორც [[სივრცე|სივრცისა]] და [[დრო]]ის (ანუ [[სივრეცე-დრო]]ის) გეომეტრიულ თვისებას. კერძოდ, ამ თეორიის მიხედვით სივრცე-დროის [[სიმრუდე]] უშუალოდაა დაკავშირებული [[ენერგია]]სა და [[იმპულსი|იმპულსთან]]. ეს კავშირი მოიცემა [[აინშტაინის განტოლებები]]თ.