ნეოპლატონიზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ნეოპლატონიზმს საფუძველი [[ალექსანდრია|ალექსანდრიაში]], ეგვიპტეში ჩვ. წ–ით [[III საუკუნე|მესამე საუკუნეში]] ჩაეყარა. მისი დამაარსებელი [[ამონიუს საკასი|ამონიუსია]], ალექსანდრიელი ფილოსოფოსი, მისი მეტსახელი საკასი იყო, რაც მის ყოფილ საქმიანობას უკავშირდება, "ტომრების გადამტანი" იგივე მებარგული. მაგრამ სწავლების განვითარების მთავარ ფიგურად [[პლოტინუსი]] ([[205]]–[[207]]) ითვლება. იგი ეგვიპტეში დაიბადა, ამონიუსისგან შეისწავლა ნეოპლატონიზმი და განავითარა იგი. [[რომი|რომში]] დასახლების შემდეგ მისი მთავარი ნაშრომები "ენეადები" იყო, რომელიც ნეოპლატონური მეტაფიზიკის გასაღებია.

 

 

გამომდინარე იქიდან, რომ ნეოპლატონიზმი [[ასკეტიზმი|ასკეტიზმისა]] და ამქვეყნიური ცხოვრებიდან განდგომის ელემენტებს შეიცავდა, მან დიდი პოპულარობა მოიხვეჭა [[ქრისტიანობა|ქრისტიანული]] ეკლესიის თავდაპირველ მამებს შორის. [[ავგუსტინე ნეტარი|ავგუსტინე ნეტარი]], თავის "აღსარებანში", ცნობს იმ დიდ წვლილს, რომელიც ნეოპლატონიზმმა ქრისტიანობის განვითარებაში შეიტანა და აღიარებს მის დიდ გავლენას საკუთარ რელიგიურ აზროვნებაზე. თუმცა, დოქტრინას [[რომის კათოლიკური ეკლესია|რომის კათოლიკურ ეკლესიასთან]] ტურბულენტური ურთიერთობა ჰქონდა. [[529]] წელს [[იუსტინიანე I (ბიზანტია)|იუსტინიანე I–მა]] იგი აკრძალა. [[დოგმატისტი|დოგმატისტებმა]] დაგმეს მისი არაორთოდოქსალური სკეპტიციზმის გამო. მიუხედავად ყველაფრისა, [[XV საუკუნე|მე–15 საუკუნისთვის]] ნეოპლატონიზმი მიღებული დოქტრინა იყო.