ფინეთის რუსიფიკაცია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 6:
*[[1901]] წლის იანვარში იმპერატორმა ნიკოლოზ II-მ ხელი მოაწერა [[სამხედრო ვალდებულება|სამხედრო ვალდებულების]] კანონს და [[ფინეთის დიდი სამთავროს ჯარები]] იმპერიის არმიას შეუერთა.
ფინეთმა რუსიფიკაციის ორ ტალღას გაუძლო, ფინეთი იყო როგორც პასიური ასევე აქტიური წინააღმდეგობის პოზიციაში, საქმე რუსი გენერალ-გუბერნატორის [[ნიკოლაი ბობრიკოვი]]ს მკვლელობამდეც კი მივიდა, რომელიც [[1904]] წლის ივნისში [[ეიგენ შაუმანი|ეიგენ შაუმანმა]] განახორციელა. [[რუსეთ-იაპონიის ომი]]ს დროს, იაპონიის ფინანსური დახმარებით შეთქმულებმა ათასობით შაშხანა შეიძინეს. მათი მიზანი იყო აჯანყების მოწყობა და ქვეყნის დამოუკიდებლობის მიღწევა. თუმცა გემი ფინეთის სანაპიროსთან ჩაიძირა და გეგმა ჩიშალა. [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს დროს [[რუსეთი]] და [[იაპონია]] ერთად იბრძოდა [[გერმანია|გერმანიის]] წინააღმდეგ, ამიტომაც იაპონიამ გადასცა რუსეთს ქვეყნის დამოუკიდებლობისათვის მებრძოლ ორგანიზაციის ხელმძღვანელების სია (რომლებიც ახლა მიზნის მისაღწევად [[გერმანიის იმპერია]]სთან თანამშრომლებდნენ).
The imperial government responded with a purge of opponents of Russification within the Finnish administration, more stringent [[censorship]], and, from April 1903 until the [[Russian Revolution of 1905]], granting of dictatorial powers to the Russian [[Governor-General of Finland|governor-general]]. The resistance campaign had some successes, notably a ''de facto'' reversal of the new conscription law. In retrospect, Finnish resistance to the policy of russification was one of the main factors that ultimately led to [[Finland's declaration of independence]] in 1917.
| |||