ნეოკანტიანიზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ნეოკანტუანური სკოლას დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა. იგი იყო ფილოსოფიის მიმდინარეობა, რომელსაც მტკიცე გავლენა ჰქონდა მთელს გერმანიაში. მან ყველაზე ადრე გამოიყენა ისეთი ტერმინები როგორიცაა [[ეპისტემოლოგია]] და იგი [[ონტოლოგია|ონტოლოგიაზე]] წინ დააყენა. ნატორპს დიდი გავლენა ჰქონდა ფენომენოლოგიის ისტორიაზე და ხშირად მოიხსენიება ედმუნდ ჰუსერლთან ერთად, გამოიყენა რა ტრანსცენდენტული იდეალიზმის ლექსიკა. ემილ ლასკა დიდი გავლენა მოახდინა ახალგაზრდა [[მარტინ ჰაიდეგერი|მარტინ ჰაიდეგერზე]]. კასირერის და ჰაიდეგერის დებატმა კანტის ინტერპრეტაციაზე, მოგვიანებით აზრს, რომ კანტი ფენომენოლოგიის წინამორბედი იყო, ფორმულირების საშუალება მისცა; ეს შეხედულება განიხილა ეუგენ ფინკმა. ნეოკანტიანიზმის ერთ–ერთი დიდი მიღწევა ა ჟურნალ ''Kant-Studien–ის'' ჩამოყალიბება, რომელიც დღესაც არსებობს. უკანასკნელ დროს ანგლო–ამერიკულ სამყაროში ნეოკანტიანიზმის მიმართ ინტერესი გილიან როუზის ნამუშევარმა განაახლა. იგი აკრიტიკებს ამ მოძრაობის გავლენას თანამედროვე ფილოსოფიასა და მაქს ვებერის ნამუშევარზე. კანტის საკითხმა ცნობიერების საზღვრებზე ძლიერი გავლენა იქონია მე–19 საუკუნის გერმანული ანტიპოზივისტურ სოციოლოგიურ მოძრაობაზე ჯორჯ სიმელის ნაშრომში (სიმელის კითხვა 'რა არის საზოგადოება?' არის პირდაპირი ალუზია კანტის კითხვისა: 'რა არის ბუნება?'). სოციოლოგისტ–ფილოსოფოსმა, მაიკლ ფოუკალტმა ჩამოაყალიბა რადიკალური კრიტიკა კანტის თანამედროვეობაში ახლიდან აღმოჩენა. მაიკლ ფრაიდმანი მიმდინარე ნამუშევარის მკაფიოდ ნეოკანტიანურია.

 

 

==ნეოკანტიანელი ფილოსოფოსები==