'''დიდი ურდო''', — [[თათრები|თათართა]] [[ფეოდალიზმი|ფეოდალური]] [[სახელმწიფო]] [[შავი ზღვა|შავიზღვისპირეთში]], მდინარეებს[[მდინარე]] [[დონი|დონსა]] და [[დნეპრი|დნეპრს]] შორის; შეიქმნა [[1433]] წელს [[ოქროს ურდო]]ს დაშლის შედეგად. ლიტვის დიდი მთავრის სვიდრიგალოს დახმარებით დიდი ურდოს სათავეში ჩაუდგა [[თოხთამიში]]ს შვილიშვილი [[სეიდ აჰმედი]]. მოსახლეობის ძირითადი საქმიანობა იყო მომთაბარე მესაქონლეობა, ნაწილობრივ — მიწათმოქმედება. [[XV საუკუნე|XV საუკუნის]] შუა წლებში დიდი ურდო მნიშვნელოვან როლს ასრულებდა აღმოსავლეთ ევროპაში[[ევროპა]]ში. [[1455]]-[[1456]] წლებში [[ზამთარი|ზამთარში]] ყირიმის[[ყირიმი]]ს ხანმა [[ჰაჯი-გირეი]]მ დაამარცხა დიდი ურდო, რის შემდეგაც მისმა ცენტრმა [[მდინარე]] [[ვოლგა|მდ. ვოლგის]] სანაპიროებზე გადაინაცვლა. [[1465]] წელს მას [[ასტრახანი]] გამოეყო და დამოუკიდებელ სახანოდ ჩამოყალიბდა. დიდმა ურდომ გარკვეულ ძლიერებას მიაღწია [[აჰმედ-ხანი]]ს დროს ([[1465]]-[[1481]]). [[1486]]-[[1491]] წლებში დიდი ურდო ყირიმის[[ყირიმი]]ს ხანმა [[მენგლი-გირეი]]მ დაამარცხა., [[1502]] წელს კი საბოლოოდ მოუღო ბოლო მასმის დამოუკიდებლობას[[დამოუკიდებლობა]]ს.
