'''ხეთები''' ({{lang-el|Χετταΐοι}}) — უძველესი ანატოლიელი ხალხი, რომლებიც [[ინდოევროპული ენები|ინდოევროპულ ენათა]] ოჯახის ანატოლურ განშტოებასთანგანშტოებას მიკუთვნებულ [[ხეთური ენა|ხეთურ ენაზე]] საუბრობდნენ და [[ხეთების სამეფო]] შექმნეს ძვ. წ. XVIII საუკუნეში ჩრდილო-ცენტრალურისაუკუნე]]ში [[ანატოლია]]ში შექმნეს [[ხეთების სამეფო]] (ცენტრალური ანატოლიის პლატოზე). ხეთების იმპერიამ ძლიერების მწვერვალს [[ძვ. წ. XIV საუკუნეშისაუკუნე]]ში მიაღწია და ამ დროისთვის მათ უკვე დაპყრობილი ჰქონდათ ანატოლიის დიდი ნაწილი, ჩრდილოდასავლეთიჩრდილო-დასავლეთი [[სირია]] ლიტანის მდინარემდე და ზემო [[მესოპოტამია]] (შუამდინარეთი). [[ძვ. წ. 1180]] წლის შემდეგ იმპერია დაიშალა რამდენიმე დამოუკიდებელ სამთავროდ, ზოგიერთი მათგანი [[ძვ. წ. VIII საუკუნემდესაუკუნე]]მდე შემორჩა.
ტერმინი „ხეთები“ წარმოებული ძველი აღთქმის სიტყვიდან „ხჲვ“ (חתי ხტჲ, ან בני-חת ბნჲ-ხტ, „ხეთის შვილები“ (ხეთი [[ქანაანი]]ს ძე იყო)). არქეოლოგებმა, რომლებმაც ანატოლიის ხეთების კულტურა XIX საუკუნეში აღმოაჩინეს, თავდაპირველად ისინი ამ ბიბლიურ ხეთებს მიაკუთვნეს. ამჟამად ეს ჰიპოთეზა კამათის საგანია.
