ალექსანდრე (ოქროპირიძე): განსხვავება გადახედვებს შორის

გორის სასულიერო სასწავლებლისა და თბილისის სასულიერო სემინარიის შემდეგ, [[1850]] წელს, დაამთავრა [[ყაზანის სასულიერო აკადემია]]. იყო მასწავლებელი, შემდეგ - აფხაზეთის [[არქიმანდრიტი]], 1862-1869 - აფხაზეთის ეპისკოპოსი, 1869-1882 - გორის, 1882-1885 - გურიის [[ეპისკოპოსი]], 1886-1898 წლებში - ქართლ-კახეთის [[ქორეპისკოპოსი]], 1898-1903 - გურია-სამეგრელოს [[ეპისკოპოსი]]. იღვწოდა ქართული ენისა და კულტურის დასაცავად. დასვა საკითხი საქართველოს სასულიერო სკოლებში ქართული ენის სავალდებულო საგნად შემოღების შესახებ. [[1903]] გადააყენეს თანამდებობიდან. ალექსანდრემ საკუთარი სახსრებით დააბეჭდვინა რამდენიმე ქართული საერო და საეკლესიო ძეგლი, შეაგროვებინა და გამოაცემინა ხალხში გაბნეული ქართული საგალობლები. 90-იან წლებში შეაკეთა და განაახლა ქართული ხუროთმოძღვრების ძეგლები: [[შიომღვიმე]], [[ზედაზნის მონასტერი|ზედაზენი]], [[ჯვარი (მცხეთა)|ჯვარი]] და [[დავითგარეჯა]]. დიდძალი ფული შესწირა [[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება|ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას]] და საეკლესიო მუზეუმს, ღარიბ მოწაფეთა დასახმარებლად დააწესა სტიპენდიები. დასაფლავებულია შიომღვიმის მონასტრის ღვთისმშობლის ეკლესიაში.