'''ანიმიზმი''' (ლათ. anima - სული) — ზოგადად სულისა[[სული]]სა და სულიერების არსებობის რწმენა, ასევე უსულო საგნებისა და ბუნებრივი მოვლენებისათვის სულის არსებობის დაშვება. ტერმინი პირველად გამოიყენა [[გერმანელები|გერმანელმა]] მეცნიერმა გ. შტალმა. ნაშრომში "Theoria medica" ([[1708]]) მან ანიმიზმი დაარქვა მის სწავლებას სულის შესახებ, როგორც რაღაც უპიროვნებო ცხოვრებისეულ საწყისს, რომელიც მთელი ცოცხალი პროცესების საფუძველს წარმოადგენდა. [[არისტოტელე]]ს მსგავსად შტალი [[სული|სულს]] სხეულის მამოძრავებლად მიიჩნევდა.
== ისტორია ==
აღნიშნულანიმიზმი მოვლენას ადგილიჯერ ქონდაკიდევ ანტიკურ ხანაში არსებობდა, [[ქრისტიანობა|ქრისტიანობის]] აგვრცელებამდეგავრცელებამდე. ადამიანებმა ჯერ ღვთაებებად აღიარეს სხვადასხვა უსულო საგანი თუ მოვლენა და შემდეგ მათი სულის არსებობის ან მათში სულის არსებობის ფაქტიც დაუშვეს.. ქართულ ეთნოგრაფიულ ყოფაში არსებობდა მრავალი ანიმიზმის მაგალითი: ქვის კულტი, ხარის კულტი და სხვა.
(სულის არსებობა იგივე სულის მატარებლობა არა სულიერება არამედ მხოლოდ სულის ჭურჭლის ფუნქცია /ავტ.)
ქართულ ეთნოგრაფიულ ყოფაში არსებობდა მრავალი ანიმიზმის მაგალითი: ქვის კულტი, ხარის კულტი და სხვა...
