ჟან სიბელიუსის ნაწარმოებების სია

ფინელმა კომპოზიტორმა ჟან სიბელიუსმა (1865–1957) რვა ათწლეულის განმავლობაში მიმდინარე შემოქმედებითი კარიერის დროს 550-ზე მეტი ორიგინალური ნაწარმოები შექმნა. დაახლოებით 1875 წელს დაიწყო მოკლე მინიატურით ვიოლინოსა და ჩელოსთვის, სახელწოდებით „წყლის წვეთები“ („Vattendroppar“) და 91 წლის ასაკში, გარდაცვალებამდე რამდენიმე თვით ადრე, დაასრულა ორი ადრეული სიმღერის ორკესტრირებით, „Kom nu hit, död“ („მოდი აქ, სიკვდილო“) და „Kullervon valitus“ („კულერვოს გოდება“, ამოღებული „კულერვოს“ III ნაწილიდან).

სიბელიუსი 1892 წელს, „კულერვოს“ შექმნის პერიოდში

სიბელიუსი 1926 წელს, „ტაპიოლას“ შექმნის პერიოდში

თუმცა, 1890-იანი წლებიდან 1920-იან წლებამდე პერიოდი სიბელიუსის შემოქმედების მთავარ ათწლეულებს წარმოადგენს. 1926 წლის „ტაპიოლას“ შემდეგ სიბელიუსს მნიშვნელოვანი ახალი ნაწარმოებები აღარ შეუქმნია, თუმცა ცნობილია, რომ 1930-იანი წლების ბოლომდე ან 1940-იანი წლების დასაწყისამდე მუშაობდა მერვე სიმფონიაზე, რომელიც არასოდეს დაუსრულებია და სავარაუდოდ, გაანადგურა დაახლოებით 1944 წელს. ეს ოცდაათწლიანი შემოქმედებითი პაუზა, რომელსაც ხშირად მოიხსენიებენ როგორც „იარვენპაას სიჩუმეს“, ჰელსინკის იმ ქვერეგიონის მიხედვით, სადაც კომპოზიტორი და მისი მეუღლე, აინო, ცხოვრობდნენ, დაემთხვა მისი საერთაშორისო და ადგილობრივი აღიარების პიკს.

დღეს სიბელიუსი, გვახსოვს, ძირითადად, როგორც საორკესტრო კომპოზიტორი: განსაკუთრებით აღიარებულია მისი სიმფონიები, სიმფონიური პოემები და ერთადერთი კონცერტი, თუმცა, სიცოცხლისუნარიანი ნაწარმოებები კლასიკური მუსიკის ყველა ძირითად ჟანრში შექმნა. მიუხედავად იმისა, რომ საორკესტრო ნაწარმოებები მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო, სიბელიუსი უარს ამბობდა თავისი მინიატურების (საფორტეპიანო პიესები, სიმღერები და ა.შ.) უმნიშვნელოდ მიჩნევაზე, რადგან მათ აღიქვამდა როგორც „თავისი შინაგანი არსის გამოხატულებებს“.

სიბელიუსის შემოქმედების მიმოხილვა

სიბელიუსის ოპ. 1–116
კატეგორიების მიხედვით

  საორკესტრო ნამუშევრები (23%)

  კამერული ნამუშევრები (10%)

  სოლო ინსტრუმენტებისთვის (34%)

  სიმღერები (25%)

  საგუნდო ნამუშევრები (8%)

ნაწარმოებები ოპუსის ნომრებით და ნომრების გარეშე

სიბელიუსის ოპუსთასაბოლოო სია 1952 წლით თარიღდება და მოიცავს ოპ. 1-დან 116-მდე, თუმცა ოპ. 107 მინიჭებული არ არის და ოპ. 117-ს ბუნდოვანი სტატუსი აქვს. თუმცა, 115 აქტიურ ნომერში, ბევრი კოლექციაა; ამ მრავალნაწარმოებიანი ნომრების დაშლით ვლინდება, რომ, კონსერვატიულად დათვლით, დაახლოებით 342 კომპოზიცია შეადგენს შემდეგ სიას:

• 77 საორკესტრო ნაწარმოები, 59 ოპუსის ნომრით
• 35 კამერული ნაწარმოები, 13 ოპუსის ნომრით
• 117 ნაწარმოები სოლო ინსტრუმენტისთვის (115 ფორტეპიანოსთვის, ორი ორგანისთვის), 20 ოპუსის ნომრით
• 86 სიმღერა, 16 ოპუსის ნომრით
• 27 ნაწარმოები გუნდისთვის, შვიდი ოპუსის ნომრით

ნუმერაციით დალაგებული სიბელიუსის ოპუსთა სია დროთა განმავლობაში მისი სტილისტური განვითარების სრულყოფილი მაჩვენებელი არ არის. ეს იმიტომ, რომ სიბელიუსი კოლექციას ასწორებდა თავისი მუდმივად ცვალებადი შეფასების მიხედვით საკუთარი შემოქმედებისადმი (ისედაც მეტად თვითკრიტიკული კომპოზიტორი ცხოვრების ბოლოს განსაკუთრებით ამბივალენტური გახდა თავისი ადრეული პერიოდის მიმართ), ნაწარმოებებს აწინაურებდა ან ჩამოაქვეითებდა კატალოგში და შექმნილ ვაკანტურ ადგილებს ავსებდა კომპოზიციური ქრონოლოგიის მკაცრი გათვალისწინების გარეშე. ნაწარმოებებს შორის, რომლებსაც ერთ დროს ჰქონდათ, მაგრამ შემდეგ დაკარგეს ადგილი სიბელიუსის ოპუსთა სიაში, არის მრავალი მასშტაბური ნაწარმოები 1880-იანი და 1890-იანი წლებიდან, მათ შორის მისი ერთადერთი ოპერა, სამი კანტატა, მელოდრამა და რამდენიმე მრავალნაწილიანი კომპოზიცია კამერული ანსამბლებისთვის. სიბელიუსმა ასევე ჩამოაქვეითა თავისი პირველი ორი საორკესტრო კომპოზიცია, უვერტიურა მი მაჟორში და „საბალეტო სცენა“, რომლებიც თავდაპირველად სიმფონიის ნაწილებად იყო განზრახული, სანამ კომპოზიტორმა პროექტი არ მიატოვა.

ოპუსის გარეშე ნაწარმოებებისთვის, 1990-იანი წლების ბოლოდან მიღებული იყო ფინელი მუსიკოლოგის, ფაბიან დალსტრომის დამატებითი JS დანომრვის სისტემის გამოყენება, რომელიც მან 2003 წელს დაასრულა „ჟან სიბელიუსი: მისი ნაწარმოებების თემატური ბიბლიოგრაფიული ინდექსის“ გამოქვეყნებით. ეს სია გრძელდება JS 1-დან 225-მდე და მოიცავს არა მხოლოდ კომპოზიციებს, რომლებიც სიბელიუსმა ჩამოაქვეითა თავისი ოპუსების სიიდან, არამედ იმათაც, რომლებსაც არასდროს ჰქონიათ ოპუსის ნომერი მისი კარიერის განმავლობაში.

სიბელიუსი და მისი გამომცემლები

სიბელიუსის საფოსტო ბარათი მისივე ავტოგრაფით, დაახლ. 1912. დაბეჭდილია ბრაიტკოპფ & ჰერტელის მიერ

სიბელიუსის ყველაზე ცნობილი ნაწარმოების, „სევდიანი ვალსის“ პირველი გამოცემა, ბრაიტკოპფ & ჰერტელი

სიბელიუსმა თავისი მუსიკა კარიერის განმავლობაში რამდენიმე გამომცემლობას მიჰყიდა. 1890-იან და 1900-იანი წლების დასაწყისში, შედარებით უცნობი კომპოზიტორი ჰელსინკის ადგილობრივ ფირმებთან თანამშრომლობდა, მათ შორის აქსელ ე. ლინდგრენის და კარლ ფ. ვასენიუსის გამომცემლობებთან, ასევე ჰელსინგფორსის ახალ მუსიკალურ მაღაზიასთან, კონრად ფაზერისა და რობერტ ე. ვესტერლუნდის ერთობლივ საწარმოსთან, სანამ ეს უკანასკნელი 1904 წელს ცელკე არ გავიდა საკუთარი ფირმის დასაწყებად. სიბელიუსის საერთაშორისო რეპუტაციის ზრდასთან ერთად, სიბელიუსის ცხოვრებაში მსხვილი გერმანული ფირმები გამოჩნდნენ და მან არა მხოლოდ პრესტიჟი, არამედ ადგილობრივი გამომცემლობის რთული პროცესისგან თავის დაღწევის შესაძლებლობაც დააფასა. 1905-დან 1909 წლამდე კონტრაქტი გააფორმა ბერლინის „რობერტ ლიენაუ მუზიკფერლაგთან“, ხოლო 1910-დან 1918 წლამდე ლაიფციგის „ბრაიტკოპფ & ჰერტელთან“. თუმცა, 1914 წელს პირველი მსოფლიო ომის დაწყებამ გერმანიასთან ბიზნესი შეაფერხა და სიბელიუსის ჰონორარების გადახდა ნეიტრალური დანიის გავლით უნდა მომხდარიყო. მუდამ ვალში მყოფი სიბელიუსი რ. ე. ვესტერლუნდისა და ა. ე. ლინდგრენისთვის არაგამორჩეულ, „პურის ფულის“ ვიოლინოს დუეტებსა და საფორტეპიანო პიესებს ქმნიდა, რომელთაგან არცერთს ამ ნაწარმოებების დაბეჭდვის საშუალება არ ჰქონდა, მაგრამ მათ გონივრულ ინვესტიციად მიიჩნევდნენ.

ომის დასრულებამ მხოლოდ მცირედი შვება მოიტანა, რადგან ახლადდამოუკიდებელი ფინეთი შიმშილმა და სამოქალაქო ომმა მოიცვა, ხოლო რეპარაციებმა გერმანიის ეკონომიკა გაანადგურა. „ბრაიტკოპფ & ჰერტელმა“ კომპოზიტორს 1918 წლის მაისში მისწერა, რომ ომისშემდგომი გარემოებების გამო მეხუთე სიმფონიის მიღება არ შეეძლო. ამ სიტუაციაში კოპენჰაგენის „ედიციონ ვილჰელმ ჰანსენი“ გამოჩნდა, რომელმაც 1920 წელს სიბელიუსთან პირდაპირი კონტრაქტი გააფორმა და მომდევნო ხუთი წლის განმავლობაში სიბელიუსის წამყვან გამომცემლად ჩამოყალიბდა. 1926 წელს „ბრაიტკოპფ & ჰერტელმა“ სიბელიუსთან გამომცემლობითი ურთიერთობის განახლება შეძლო, თუმცა ახლა კომპოზიტორი ჰანსენთან და სხვებთან უნდა გაეზიარებინა. ნებისმიერ შემთხვევაში, სიბელიუსმა 1930-იანი წლები არასდროს რეალიზებულ მერვე სიმფონიასთან ბრძოლაში გაატარა, ხოლო 1940-იან წლებში, პრაქტიკულად, პენსიაზე გავიდა. 1957 წელს მისი გარდაცვალების შემდეგ, ბევრი კომპოზიცია ხელნაწერის სახით დარჩა და მისი ნაწარმოებების გარდაცვალების შემდგომი გამოცემის პროცესი დაიწყო. მომდევნო ათწლეულების განმავლობაში სიბელიუსის ოჯახმა თანხმობა განაცხადა რამდენიმე პირველი გამოცემის გამოქვეყნებაზე სხვადასხვა გამომცემლობების მიერ, როგორიცაა „ჰანსენი“, „ბრაიტკოპფ & ჰერტელი“ და „მუსიიკი-ფაზერი“.

სიბელიუსის ხელნაწერები

ფინეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა ჰელსინკიში, სადაც დაცულია სიბელიუსის ხელნაწერების უდიდეს უმრავლესობა

სიბელიუსის ხელი მის ერთ-ერთ პარტიტურაზე (დაახლ. 1930). კომპოზიტორი სიგარების დიდი მოყვარული და მცოდნე იყო.^Levas

სიბელიუსი თავის კაბინეტში, აინოლაში (გადაღებულია 1915 წელ). 1904 წლის შემდეგ აქ შეიქმნა მისი ნაწარმოებების უმრავლესობა.

სიბელიუსის ხელნაწერთა ყველაზე დიდ და სრულყოფილ კოლექციას ფლობს ფინეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა ჰელსინკის უნივერსიტეტში. დაწესებულებამ სერიოზულად დაიწყო კომპოზიტორის ლიტერატურული მემკვიდრეობის შეძენის მისია 1970 წელს, ლონდონის აუქციონის სახლ სოთბისგან ხელნაწერების შეძენით, რომლებიც ადრე ეკუთვნოდა A. E. Lindgren-ს და შემდეგ R. E. Westerlund-ს. ეროვნული ბიბლიოთეკის შემადგენლობა გაიზარდა (და დამატებითი კატალოგის საჭიროება განსაკუთრებით მწვავე გახდა) 1982 წელს, როდესაც სიბელიუსის ოჯახმა გადასცა მათ ყველა ქაღალდი, რომელიც ჰქონდათ. საჩუქარმა გააორმაგა სიბელიუსის კატალოგი: დაახლოებით 2000 ხელნაწერს შორის იყო არა მხოლოდ ცნობილი კომპოზიციების შავი პირები, თემატური ესკიზები და საკორექტირო ანაბეჭდები, არამედ აქამდე უცნობი ახალგაზრდული ნამუშევრებიც.

1991 წელს ფინელმა მუსიკოლოგმა კარი კილპელაინენმა გამოაქვეყნა წიგნი „ჟან სიბელიუსის მუსიკალური ხელნაწერები ჰელსინკის უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკაში: სრული კატალოგი“, რომელშიც თითოეულ ხელნაწერს მიენიჭა ჰელსინკის უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკის (HUL) იდენტიფიკატორი. JS და HUL-ის ნომერაციის სისტემები, უფრო მეტიც, თავსებადია; მაგალითად, სიბელიუსის განადგურებული მერვე სიმფონია დალსტრემის მიერ არის დათვლილი როგორც JS 190, ხოლო შემორჩენილი სამი გვიანი ფრაგმენტი, რომლებიც დაკავშირებულია მერვე სიმფონიასთან, კილპელაინენის მიერ არის მონიშნული როგორც HUL 1325, HUL 1326/9 და HUL 1327/2. მესამე საყურადღებო შეძენა მოხდა მალევე კილპელაინენის წიგნის გამოქვეყნების შემდეგ, 1997 წელს, როდესაც ეროვნულმა ბიბლიოთეკამ შეიძინა ხელნაწერები, რომლებიც ეკუთვნოდა Edition Wilhelm Hansen-ს. დაბოლოს, 2020 წელს დაწესებულებამ შეიძინა 1200 გვერდიანი კოლექცია Robert Lienau Musikverlag-დან. 2021 წელს ფინეთის იუნესკოს ეროვნულმა კომიტეტმა ჰელსინკის ეროვნული ბიბლიოთეკის ჟან სიბელიუსის მუსიკალური ხელნაწერები შეიტანა ქვეყნის მსოფლიო მეხსიერების რეესტრში, აღწერა ის როგორც „ყურადღებით მოვლილი ეროვნული კულტურული საგანძური ... [რომელმაც] კრიტიკულად გააფართოვა და შექმნა სურათი იმის შესახებ, თუ როგორ შექმნა და წარმოადგინა სიბელიუსმა თავისი ნამუშევრები“.

ფინეთში დამატებითი ხელნაწერები ინახება სიბელიუსის მუზეუმში ტურკუში, აბოს აკადემიის უნივერსიტეტში, სიბელიუსის აკადემიაში (კომპოზიტორის ალმა-მატერი, ყოფილი ჰელსინკის მუსიკალური ინსტიტუტი), ჰელსინკის ფილარმონიულ ორკესტრში (რომელმაც დადგა მისი ორკესტრული ნამუშევრების უმეტესი ნაწილი) და ფინეთის ეროვნულ არქივში. სიბელიუსის ხელნაწერების ექსპორტი ფინეთიდან კანონით შეუძლებელია ნებართვის გარეშე, რომელსაც ფინეთის ხელისუფლება სავარაუდოდ არ გასცემს. ფინეთის გარეთ ბრაიტკოპფ & ჰერტელი ფლობს სიბელიუსის ხელნაწერების ყველაზე მნიშვნელოვან კოლექციას.

სიბელიუსის შემოქმედების მნიშვნელოვანი კვლევები

დალსტრემის 2003 წლის ამომწურავი წიგნის გარდა, სიბელიუსის შემოქმედების შესახებ ორი დამატებითი გამოკვლევაა საყურადღებო. პირველი, ფინეთის ეროვნული ბიბლიოთეკის, „ბრაიტკოპფ & ჰერტელისა“ და ფინეთის სიბელიუსის საზოგადოების ერთობლივი პროექტია: „ჟან სიბელიუსის ნაწარმოებები“ (JSW); კრიტიკული გამოცემა, რომლის ტექსტის კრიტიკული მიდგომა იყენებს „სიბელიუსის ავტოგრაფულ მუსიკალურ ხელნაწერებს, მათგან დამზადებულ ასლებს, ინსტრუმენტულ ნაწილებს, ასევე პირველ გამოცემებს და მათ ანაბეჭდებს ... კომპოზიტორის კორესპონდენციას, მის დღიურს, მწერლების შენიშვნებს, გამომცემლების ანგარიშებს და საგაზეთო მიმოხილვებს“. 1996 წელს დაწყებული JSW პროექტი ითვალისწინებს 52-60 ტომს და მან უნდა მოიცვას სიბელიუსის ყველა დასრულებულ კომპოზიციას (და ადაპტაციას), რომელთაგან ბევრი რჩება ხელნაწერში და, შესაბამისად, მიიღებს პირველ გამოცემებს. ამჟამინდელი მთავარი რედაქტორი არის ფინელი მუსიკოლოგი ტიმო ვირტანენი.

მეორე მნიშვნელოვანი კვლევაა „სიბელიუსის გამოცემის“ ჩაწერის პროექტი შვედური ლეიბლის BIS-ის მიერ, რომლის პროექტის მრჩეველიც იყო სიბელიუსის ბიოგრაფი ენდრიუ ბარნეტი. 2007-2011 წლებში გამოსული ეს 13-ტომიანი სერია, რომელიც ცდილობდა ჩაეწერა თითოეული შემორჩენილი „ნოტი, რომელიც სიბელიუსმა ქაღალდზე დაწერა“, შედგება 80 საათზე მეტი მუსიკისგან 68 დისკზე და ასევე მოიცავს კომპოზიტორის მიერ გადამუშავებული ნამუშევრების ორიგინალურ ვერსიებს.

ნაწარმოებების სია

საორკესტრო ნაწარმოებები

• „კულერვო“, სიმფონია სოპრანოსა და ბარიტონის სოლისტებისთვის, მამაკაცთა გუნდისა და ორკესტრისთვის, ოპუსი 7, დაახლოებით 75 წთ (1892)
• „ზღაპარი“, ტონური პოემა, ოპუსი 9, დაახლოებით 18 წთ (1892/1902)
• „კარელიის სუიტა“, ოპუსი 11, დაახლოებით 15 წთ (1893/94)
• „ლემინკაინენის სუიტა“ („ოთხი ლეგენდა კალევალადან“, მათ შორის „ტუონელას გედი“), ოპუსი 22, დაახლოებით 45 წთ (1896/97)
• „ფინლანდია“, ტონური პოემა, ოპუსი 26, დაახლოებით 8 წთ (1899/1900)
• სიმფონია №1 მი მინორში, ოპუსი 39, დაახლოებით 36 წთ (1899/1900)
• სიმფონია №2 რე მაჟორში, ოპუსი 43, დაახლოებით 45 წთ (1902/03), მიძღვნილი აქსელ კარპელანისადმი
• „ვალს ტრისტე“, ოპუსი 44:1, დაახლოებით 5 წთ (1903/04)
• ვიოლინოს კონცერტი რე მინორში, ოპუსი 47, დაახლოებით 33 წთ (1904/05)
• „პოჰიოლას ქალიშვილი“, სიმფონიური ფანტაზია, ოპუსი 49, დაახლოებით 12 წთ (1906)
• „პელეასი და მელიზანდა“, ოპუსი 46, დაახლოებით 30 წთ (1905) (სცენური მუსიკა მორის მეტერლინკის ამავე სახელწოდების დრამისთვის)
• სიმფონია №3 დო მაჟორში, ოპუსი 52, დაახლოებით 30 წთ (1907)
• „ღამის მგზავრობა და მზის ამოსვლა“, სიმფონიური ფანტაზია, ოპუსი 55, დაახლოებით 15 წთ (1908)
• სიმფონია №4 ლა მინორში, ოპუსი 63, დაახლოებით 35 წთ (1911)
• სიმფონია №5 მი-ბემოლ მაჟორში, ოპუსი 82, დაახლოებით 32 წთ (1915/16/19)
• სიმფონია №6 (რე მინორში), ოპუსი 104, დაახლოებით 27 წთ (1923)
• სიმფონია №7 (პაუზების ან მკვეთრი საზღვრების გარეშე ნაწილებს შორის) დო მაჟორში, ოპუსი 105, დაახლოებით 21 წთ (1924)
• „ტაპიოლა„, ტონური პოემა, ოპუსი 112, დაახლოებით 18 წთ (1926)
• „ანდანტე ფესტივო“ სიმებიანი ორკესტრისთვის, დაახლოებით 5 წთ (დაწერილი სიმებიანი კვარტეტისთვის 1922 წელს, არანჟირებული სიმებიანი ორკესტრისთვის 1938 წელს)
• „ქარიშხალი“ (ოპუსი 109) მუსიკა პიესისთვის „ქარიშხალი“

კამერული მუსიკა

• ფუგა მარტინ ვეგელიუსისთვის სიმებიანი კვარტეტისთვის (1889)
• სიმებიანი კვარტეტი ლა მინორში (1889)
• სუიტა (ასევე ტრიო) ლა მაჟორში ვიოლინოს, ალტისა და ჩელოსთვის (1889). ვიოლინოს პარტია მე-4 და მე-5 ნაწილებისთვის დაკარგულია.
• სონატა ფა მაჟორში ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის (1889)
• Tempo di valse (ფა-დიეზ მინორი, „ლულუს ვალსი“) ჩელოსა და ფორტეპიანოსთვის (1889)
• სიმებიანი კვარტეტი სი-ბემოლ მაჟორში, ოპუსი 4 (1890)
• Adagio (რე მინორი) სიმებიანი კვარტეტისთვის (1890)
• ფორტეპიანოს კვინტეტი სოლ მინორში (1890)
• ფორტეპიანოს კვარტეტი დო მინორში (ასევე დო მაჟორში) (1891)
• დუეტი ვიოლინოსა და ალტისთვის (1891–92)
• ფორტეპიანოს სონატა ფა მაჟორში, ოპუსი 12 (1893)
• რონდო ალტისა და ფორტეპიანოსთვის (1893)
• „მელანქოლია“, ოპუსი 20 ჩელოსა და ფორტეპიანოსთვის (1900)
• „ხვლიკი“ სოლო ვიოლინოსა და სიმებიანი კვინტეტისთვის, ოპუსი 8 (1909)
• სიმებიანი კვარტეტი რე მინორში („Voces intimae“), ოპუსი 56, დაახლოებით 29 წთ (1909)
• „კანტიკა (Laetare anima mea)“ ვიოლინოს ან ჩელოსთვის და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 77:1 (1915), 1914 წლის ვიოლინოს ან ჩელოსა და ორკესტრისთვის დაწერილი ნაწარმოების არანჟირება.
• „მოწიწება (Ab imo pectore)“ ვიოლინოს ან ჩელოსთვის და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 77:2. (1915), იმავე წლის ვიოლინოს ან ჩელოსა და ორკესტრისთვის დაწერილი ნაწარმოების არანჟირება.
• ოთხი პიესა ვიოლინოს (ან ჩელოს) და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 78 (1915–17)
• ექვსი პიესა ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 79 (1915–17)
• სონატინა მი მაჟორში ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 80 (1915)
• ხუთი პიესა ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 81 (1915–18)
• ნოველეტა ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 102 (1922)
• „ხუთი სოფლური ცეკვა“ ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 106 (1924)
• „სასიყვარულო სცენა“ ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 71 (1925). 1913 წლის სკარამუშის პანტომიმის მუსიკის არანჟირება.
• ოთხი პიესა ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 115 (1929)

1. „ველზე“
2. „ბალადა“
3. „იუმორესკა“
4. „ზარები“

• სამი პიესა ვიოლინოსა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 116 (1929)

საფორტეპიანო მუსიკა

• თემა და ვარიაციები რე მაჟორში (1886)
• „მწუხრისას“ (1887)
• „ბეტსი ლერხესთვის“ (1889)
• ექვსი იმპრომპტუ, ოპუსი 5 (1890–93)
• სონატა ფა მაჟორში, ოპუსი 12 (1893)
• ათი საფორტეპიანო პიესა, ოპუსი 24 (1895–1903)
• „სამგლოვიარო მარში“ (1899)
• „ფინლანდია“ ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 26 (1900)
• „კავალერი“ (1900)
• ექვსი ფინური ხალხური სიმღერის არანჟირება ფორტეპიანოსთვის (1903)
• „კილიკი“, სამი ლირიკული პიესა, ოპუსი 41 (1904)
• „პელეასი და მელიზანდა“, სუიტა ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 46 (საორკესტრო სუიტის არანჟირება №2ა-ს გარეშე) (1905)
• „ბელშაზარის ნადიმი“, სუიტა ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 51 (საორკესტრო სუიტის არანჟირება) (1907)
• „პანი და ექო“ ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 53ა (საორკესტრო ნაწარმოების არანჟირება) (1907)
• „10 პიესა“, ოპუსი 58 (1909)
• „სამი სონატინა“, ოპუსი 67. ორი რონდინო (1912)
• ორი რონდინო, ოპუსი 68 (1912)
• „ლირიკული ფიქრები“, ოპუსი 40 (1912–16)
• „ბაგატელები“, ოპუსი 34 (1913–16)
• „ოთხი ლირიკული პიესა“, ოპუსი 74 (1914)
• „ხუთი პიესა“, ოპუსი 75 (1914–19)
• „ექვსი პიესა“, ოპუსი 94 (1914–19)
• „ცამეტი პიესა“, ოპუსი 76 (1911–19)
• „ხუთი პიესა“, ოპუსი 85 (1916–17)
• „ექვსი ბაგატელი“, ოპუსი 97 (1920)
• „რვა პატარა პიესა“, ოპუსი 99 (1922)
• „ხასიათის სუიტა“ ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 100 (არფისა და სიმებიანი ინსტრუმენტებისთვის დაწერილი ნაწარმოების არანჟირება) (1922)
• „ხუთი რომანტიული კომპოზიცია“, ოპუსი 101 (1924)
• „ხუთი ხასიათის შთაბეჭდილება“, ოპუსი 103 (1924)
• „ხუთი ესკიზი“, ოპუსი 114 (1929)
• „საყვარელ აინოს“ ოთხხელა ფორტეპიანოსთვის (1931)

სოლო სიმღერები

• „სიმღერა“, ტექსტი ბეკმანის (1888)
• „სერენადა“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1888)
• „ორგიები“, ტექსტი ლარს სტენბეკის (1888–89)
• „ტყის სული“, ტექსტი ვიქტორ რიდბერგის (1888–89)
• „გულის დილა“, ოპუსი 13:3, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1890)
• „მსგავსება“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1890)
• შვიდი სოლო სიმღერა იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის ტექსტზე, ოპუსი 13 (1891–92)

1. „ნაპირის ნაძვების ქვეშ“ (1892)
2. „კოცნის იმედი“ (1892)
3. „გულის დილა“ (1891)
4. „გაზაფხული სწრაფად გარბის“ (1891)
5. „სიზმარი“ (1891)
6. „ფრიგგასთვის“ (1892)
7. „მონადირე ბიჭი“ (1891)

• შვიდი სოლო სიმღერა, ოპუსი 17 (1891–1904)

1. „მას შემდეგ აღარ მიკითხავს“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1891–92)
2. „დაიძინე!“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას (1891–92)
3. „ფრინველთა თამაში“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას (1891)
4. „დაკარგული“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას (1898/1902)
5. „ნემსიყლაპია“, ტექსტი ოსკარ ლევერტინის (1904)
6. „საღამოსთვის“, ტექსტი აუკუსტი ვალდემარ ფორსმანის (= კოსკიმიესი) (1898)

• ხუთი საშობაო სიმღერა, ოპუსი 1 (1897–1913)

1. „ახლა შობა დგას თოვლიან კარებთან“, ტექსტი ზაქარიას ტოპელიუსის (1913)
2. „ახლა მოდის შობა“, ტექსტი ზაქარიას ტოპელიუსის (1913)
3. „გარეთ ბნელდება“, ტექსტი ზაქარიას ტოპელიუსის (1897)
4. „საშობაო სიმღერა: არ მომცე ბრწყინვალება, არც ოქრო, არც ფუფუნება“, ტექსტი ზაქარიას ტოპელიუსის (1909)
5. „მაღალია ნამქერები, თოვლის გროვები“, ტექსტი ვილკუ იოუკაჰაინენის (1901)

• „სიმღერა ჯვარიანი ობობას შესახებ“, №4 „მეფე ქრისტიან II-დან“, ოპუსი 27:4, საფორტეპიანო არანჟირება სასიმღერო ტექსტით (1898)
• „აფრების გაშლა“, ტექსტი იოჰანეს ოჰკვისტის (1899)
• „იცურე, იცურე ლურჯო იხვო“, ტექსტი აუკუსტი ვალდემარ ფორსმანის (= კოსკიმიესი) (1899)
• ექვსი სიმღერა, ოპუსი 36 (1899–1900)

1. „შავი ვარდები“, ტექსტი ერნსტ იოზეფსონის (1899)
2. „მაგრამ ჩემი ფრინველი მაინც არ ჩანს“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1899)
3. „ბურთის თამაში ტრიანონში“, ტექსტი გუსტაფ ფროდინგის (1899)
4. „ლერწამო, ლერწამო, შრიალე“, ტექსტი გუსტაფ ფროდინგის (1900)
5. „მარტის თოვლი“, ტექსტი იოზეფ იულიუს ვეკსელის (1900)
6. „ალმასი მარტის თოვლზე“, ტექსტი იოზეფ იულიუს ვეკსელის (1900)

• ხუთი სიმღერა, ოპუსი 37 (1900–02)

1. „პირველი კოცნა“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1900)
2. „პატარა ლასე“, ტექსტი ზაქარიას ტოპელიუსის (1902)
3. „მზის ამოსვლა“, ტექსტი ტორ ჰედბერგის (1902)
4. „ეს სიზმარი იყო?“, ტექსტი იოზეფ იულიუს ვეკსელის (1902)
5. „გოგონა მოვიდა საყვარლის შეხვედრიდან“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1901)
6. „ნაფოტი ტალღებზე“, ტექსტი ილმარი კალამნიუსის (1902)

• ხუთი სიმღერა, ოპუსი 38 (1903–04)

1. „შემოდგომის საღამო“, ტექსტი ვიქტორ რიდბერგის (1903)
2. „ვერანდაზე ზღვასთან“, ტექსტი ვიქტორ რიდბერგის (1903)
3. „ღამეში“, ტექსტი ვიქტორ რიდბერგის (1903)
4. „არფის დამკვრელი და მისი ვაჟი“, ტექსტი ვიქტორ რიდბერგის (1904)
5. „ნეტავ ინდოეთში ვიყო“, ტექსტი გუსტაფ ფროდინგის (1904)

• „სამი ბრმა და“, ხმისა და ფორტეპიანოსთვის, ოპუსი 46, „პელეასი და მელიზანდასთვის“ დაწერილი მუსიკის №4-ის არანჟირება (1905)
• ექვსი სიმღერა, ოპუსი 50 (1906)

1. „გაზაფხულის სიმღერა“, ტექსტი ა. ფიტგერის
2. „ნატვრა“, ტექსტი ემილ რუდოლფ ვაისის
3. „მინდორში გოგონა მღერის“, ტექსტი მარგარეტე ზუსმანის
4. „შეშინებული გულიდან“, ტექსტი რიხარდ დემელის
5. „წყნარი ქალაქი“, ტექსტი რიხარდ დემელის
6. „ვარდის სიმღერა“, ტექსტი ანა რიტერის

• „ჩამქრალი“, ტექსტი გეორგ-ბუსე პალმას (1906)
• ორი სიმღერა, ოპუსი 35 (1907–08)

1. „იუბალი“, ტექსტი ერნსტ იოზეფსონის
2. „თეოდორა“, ტექსტი ბერტელ გრიპენბერგის

• ექვსი სიმღერა, ოპუსი 72 (1907–15)

1. „კვლავ შევხვდებით“, ტექსტი ვიქტორ რიდბერგის (1914). დაკარგულია
2. „ორიონის სარტყელი“, ტექსტი ზაქარიას ტოპელიუსის (1914). დაკარგულია
3. „კოცნა“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1915)
4. „კაიუტარი“, ტექსტი ლარინ-კიოსტის (1915)
5. „მოგზაური და ნაკადული“, ტექსტი მარტინ გრეფის (1915)
6. „ასი გზა“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის (1907)

• რვა სიმღერა ერნსტ იოზეფსონის ტექსტებზე, ოპუსი 57 (1909)

1. „მდინარე და ლოკოკინა“
2. „ყვავილი გზის პირას იდგა“
3. „წისქვილის ბორბალი“
4. „მაისი“
5. „მე ხე ვარ“ (თავდაპირველად: „შიშველი ხე“)
6. „ჰერცოგი მაგნუსი“
7. „მეგობრობის ყვავილი“
8. „წყლის სული“

• ორი სიმღერა გიტარის ან ფორტეპიანოს თანხლებით უილიამ შექსპირის პიესისთვის „მეთორმეტე ღამე“, ოპუსი 60. შვედური თარგმანი კარლ აუგუსტ ჰაგბერგის. (1909)

1. „მოდი აქ, სიკვდილო“
2. „ჰოლილა, ქარსა და წვიმაში“

• „ჰიმნი დაუვიწყარი თაისისთვის“, ტექსტი არტურ ჰ. ბორგსტრომის (1909)
• „მეგობრობის ყვავილი“, ტექსტი ერნსტ იოზეფსონის; სხვა კომპოზიცია, ვიდრე ოპუსი 57:7 (1909)
• რვა სიმღერა, ოპუსი 61 (1910)

1. „ნელა, როგორც საღამოს ღრუბელი“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას
2. „წყლის შხეფები“, ტექსტი ვიქტორ რიდბერგის
3. „როცა მესიზმრება“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას
4. „რომეო“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას
5. „რომანსი“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას
6. „ტკბილი უსაქმურობა“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას
7. „ამაო სურვილი“, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის
8. „გაზაფხულის მოსვლა“, ტექსტი ბერტელ გრიპენბერგის

• „ლუონოტარი“, ოპუსი 70, ტონალური პოემის არანჟირება ხმისა და ფორტეპიანოსთვის (1915)
• „არიოზო“, ოპუსი 3, არანჟირება ხმისა და ფორტეპიანოსთვის (1911)
• ექვსი სიმღერა, ოპუსი 86 (1916–17)

1. „გაზაფხულის შეგრძნებები“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას (1916)
2. „ნატვრა ჩემი მემკვიდრეობაა“, ტექსტი ერიკ აქსელ კარლფელდტის (1916)
3. „ფარული კავშირი“, ტექსტი კარლ სნოილსკის (1916)
4. „და თუ არსებობს აზრი“, ტექსტი კარლ აუგუსტ ტავასტშერნას (1916)
5. „მომღერლის ჯილდო“, ტექსტი კარლ სნოილსკის (1916)
6. „თქვენ დებო, თქვენ ძმებო, თქვენ შეყვარებულო წყვილებო!“, ტექსტი მიკაელ ლიბეკის (1917)

• ექვსი სიმღერა, ოპუსი 88 (1917)

1. „ცისფერი ყვავილი“, ტექსტი ფრანს მიქაელ ფრანზენის

ქვემოთ მოცემულია ტექსტის თარგმანი ქართულ ენაზე, აკადემიური და ენციკლოპედიური სტილით. სამუშაოების სახელწოდებები ასევე ნათარგმნია, ხოლო შაბლონები უცვლელად არის დატოვებული:

საგუნდო ნაწარმოებები

• „ფიქრო, ნახე როგორ ფრთას შლის ფრინველი“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის. შექმნილია 1888 წელს.
• „ჰაერში მაღლა“, შერეული გუნდისა და პიანინოსთვის, ტექსტი პ.დ.ა. ატერბომის. შექმნილია 1888 წელს.
• „მარტო ბნელი ტყეების წიაღში“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი ემილ ფონ კვანტენის. შექმნილია 1888 წელს.
• „როგორ გაფერმკრთალებულია ყველაფერი“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის. შექმნილია 1888 წელს.
• „როცა გაზაფხული კვლავ იბადება“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის. შექმნილია 1888 წელს.
• „ოჰ, გესმის ქალბატონო გილენბორგ“, ხალხური სიმღერის არანჟირება შერეული გუნდისთვის. შექმნილია 1888-89 წლებში.
• „რატომ კოცნი მამა ჩემს საცოლეს აქ?“, ქალთა გუნდისა და პიანინოსთვის, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის, შექმნილია 1889-90 წლებში.
• „ნავით მოგზაურობა“ 1893 (იხილეთ ასევე ოპუსი 18).
• „მუშათა მარში“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი ი.ჰ. ერკოს. შექმნილია 1893 წელს.
• „დაუკარი ლამაზო ქალიშვილო“, ტენორისა და შერეული გუნდისთვის; ტექსტი კანტელეტარიდან. შექმნილია 1893-94 წლებში.
• „შეყვარებული“, სერია, მამაკაცთა გუნდისთვის.

1. „სად არის ჩემი საყვარელი“
2. „ეილაა, ეილაა“
3. „საღამო მშვიდობისა ჩემო ჩიტუნია“
4. „მომხვიე ხელი, ჩემო ჩიტუნია“. ტექსტი კანტელეტარიდან. შექმნილია 1894 წელს. არანჟირება მამაკაცთა გუნდისა და სიმებიანი ორკესტრისთვის, არანჟირება შერეული გუნდისთვის, 1898.

• „სიმღერის ძალა“, მამაკაცთა გუნდისთვის; იაზეპს ვიტოლსის ბალადის არანჟირება. შექმნილია 1895 წელს.
• ოპ. 21 ჰიმნი („Natus in curas“) მამაკაცთა გუნდისთვის; ტექსტი ფრიდოლფ გუსტაფსონის. შექმნილია 1896 წელს.
• „მუშათა მარში“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი ი.ჰ. ერკოს. შექმნილია 1897 წელს. არანჟირება ბავშვთა გუნდისთვის 1913(?).
• ოპ. 23 სიმღერები შერეული გუნდისთვის 1897 წლის საპრომოციო მუსიკიდან. არანჟირებულია 1898 წელს.

1. „ჩვენ ფინეთის ახალგაზრდობა“
2. „ქარო დააძინე“
3. „ო იმედო, იმედო შენ მსუბუქო გონებავ“
4. „ბევრი რამ ცხოვრების ზღვაზე“
5. „მიწის ჩამქრალი სხივი“
6. ა) „ჟღერს შემოქმედის სადიდებლად“; ბ) „ქარო, ქარო, უფრო ნაზად“
7. „ო სიყვარულო, შენი ძალა უსაზღვროა“
8. „როგორც მძლავრი ნაკადი“
9. „ო ძვირფასო ფინეთო, დედავ შეუდარებელო“

• ორი იტალიური სიმღერის არანჟირება: „ოჰ! კაროლი“ და „ტრიპოლე, ტრაპოლე“ შერეული გუნდისა და ინსტრუმენტებისთვის. შექმნილია 1897-98 წლებში
• „მთვარის შუქზე“, მამაკაცთა გუნდისთვის. შექმნილია 1898 წელს.
• „კარმინალია“, სამი ლათინური სიმღერის არანჟირება ბავშვთა გუნდისა და პიანინოს ან ჰარმონიუმისთვის. შექმნილია 1898 წელს

1. „აჰა ახალი სიხარული“
2. „ანგელოზი იგზავნება“
3. „შრომის სტადიონზე“

• ოპ. 18 ექვსი სიმღერა მამაკაცთა გუნდისთვის

1. „დაკარგული ხმა“, ტექსტი კანტელეტარიდან. შექმნილია 1898 წელს. არანჟირება შერეული გუნდისთვის 1898.
2. „გამარჯობა მთვარევ“, ტექსტი კალევალადან. შექმნილია 1901 წელს.
3. „ნავით მოგზაურობა“, ტექსტი კალევალადან. შექმნილია 1893 წელს. არანჟირება შერეული გუნდისთვის 1914.
4. „კუნძულზე იწვის“, ტექსტი კანტელეტარიდან. შექმნილია 1895 წელს. არანჟირება შერეული გუნდისთვის 1898.
5. „მონადირის სიმღერა“, ტექსტი ალექსის კივის. შექმნილია 1899 წელს.
6. „ჩემი გულის სიმღერა“, ტექსტი ალექსის კივის. შექმნილია 1898 წელს. არანჟირება შერეული გუნდისთვის 1904.

• „ჩემი შაშვი შრომობს“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი კანტელეტარიდან. შექმნილია 1898 წელს.
• „სამშობლოსთვის“ შერეული გუნდისთვის, ტექსტი პაავო კაიანდერის. შექმნილია 1900 წელს. არანჟირება მამაკაცთა გუნდისთვის 1908.
• „სახლის მონატრება“, ქალთა გუნდისთვის, ტექსტი ვალტერ ფონ კონოვის. შექმნილია 1902 წელს.
• „თერეზ ჰალისთვის“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი ნილს ვასაშერნას. შექმნილია 1902 წელს.
• „ჩემი ძმები უცხო მიწაზე“, მამაკაცთა გუნდისთვის, ტექსტი იუჰანი აჰოს. შექმნილია 1904 წელს.
• „არა გოდებით“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის. შექმნილია 1905 წელს.
• „სკოლის მოსწავლეთა მარში“, ბავშვთა გუნდისთვის, ტექსტი 'ონენ პეკას' (ფსევდონიმი) შექმნილია 1910 წელს.
• კანტატა („საუცხოო საჩუქრები“), ქალთა გუნდისთვის; ტექსტი ვალტერ ფონ კონოვის. შექმნილია 1911 წელს.
• ოპ. 65ა „კაცები ვაკიდან და ზღვიდან“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი ერნსტ ვ. კნაპეს. შექმნილია 1911 წელს.
• ოპ. 65ბ „ზარის მელოდია ბერგჰალის ეკლესიაში“. არანჟირება შერეული გუნდისთვის ბერგჰალის ეკლესიის ზარის მელოდიისა 1912. ტექსტი იულიუს ენგსტრომის; ასევე ფინური ტექსტით: „სრულდება სამუშაო, მოდის ღამე“ (ჰეიკი კლემეტი). საფორტეპიანო არანჟირება (ზარის მელოდია ბერგჰალის ეკლესიაში) 1912.
• „უსიმაალაისების სიმღერა“ (სიმღერა ნიულანდის ხალხისთვის) მამაკაცთა გუნდის ან შერეული გუნდისთვის, ტექსტი კაარლო ტერჰის. შექმნილია 1912 წელს.
• სამი სიმღერა ამერიკული სკოლებისთვის

1. „შემოდგომის სიმღერა“; ტექსტი რიჩარდ დიქსონის;
2. „მზე ტბაზე დაბლაა“; ტექსტი ვალტერ სკოტის;
3. „კავალერიის სატყუარა“; ტექსტი ფიონა მაკლეოდის. გუნდისა და პიანინოსთვის. შექმნილია 1913 წელს.

• ოპ. 84 ხუთი სიმღერა მამაკაცთა გუნდისთვის

1. „ბატონი ლაგერი და ლამაზი ფაგერი“, ტექსტი გუსტავ ფროდინგის. შექმნილია 1914 წელს.
2. „მთაზე“, ტექსტი ბერტელ გრიპენბერგის. შექმნილია 1915 წელს.
3. „ოცნების აკორდი“, ტექსტი გუსტავ ფროდინგის. შექმნილია 1915 წელს.
4. „მარადიული ეროსი“, ტექსტი ბერტელ გრიპენბერგის. შექმნილია 1915 წელს.
5. „ზღვისკენ“, ტექსტი იონათან როიტერის. შექმნილია 1917 წელს.

• „ოცნებები“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი იონათან როიტერის. შექმნილია 1917 წელს.
• „ფრიდოლინის სისულელე“, მამაკაცთა გუნდისთვის, ტექსტი ერიკ აქსელ კარლფელდტის. შექმნილია 1917 წელს.
• „იონეს ზღვაში მოგზაურობა“, მამაკაცთა გუნდისთვის; ტექსტი ერიკ აქსელ კარლფელდტის. შექმნილია 1918 წელს.
• „ხმაურით მოგრიალებს ტალღა“, მამაკაცთა გუნდისთვის, ტექსტი გოსტა შიბერგსონის. შექმნილია 1918 წელს.

• „გარეთ ქარიშხალი ისმის“, მამაკაცთა გუნდისთვის; ტექსტი გოსტა შიბერგსონის. შექმნილია 1918 წელს.
• ოპ. 91ბ „სკაუტების მარში პიანინოსთვის“, ტექსტი იალმარი ფინეს. შექმნილია 1918 წელს. არანჟირება შერეული გუნდისა და ორკესტრისთვის 1918, არანჟირება შერეული გუნდისა და პიანინოსთვის 1921, არანჟირება ორი ქალის ხმისა და პიანინოსთვის (გოგონა გიდების და სკაუტების მსოფლიო სიმღერა) 1951-52.
• „მსგავსება“, მამაკაცთა გუნდისთვის; ტექსტი იოჰან ლუდვიგ რუნებერგის. შექმნილია 1922 წელს.
• სამი ლიტურგიული ნაწარმოები

1. ბზობის კვირისთვის; ლიტურგი და ორგანი.
2. ყველა წმინდანთა დღისთვის ან დაკრძალვისთვის, ლიტურგი, გუნდი და ორგანი.
3. ქრისტიანი ახალგაზრდობისთვის, ლიტურგი, მრევლი (გუნდი) და ორგანი. ტექსტი ბიბლიიდან. შექმნილია 1925 წელს.

• „სკოლის გზა“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი ვეიკო ანტერო კოსკენიემის. შექმნილია 1924 წელს.
• „სასკოლო სიმღერა“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი ნინო რუნებერგის. შექმნილია 1925 წელს.
• „დაცვის კორპუსის მარში“, მამაკაცთა გუნდისთვის, პიანინო ad lib., ტექსტი ნინო რუნებერგის. შექმნილია 1925 წელს.
• ოპ. 108 ორი სიმღერა მამაკაცთა გუნდისთვის

1. „იუმორესკა“, ტექსტი ლარინ კიოსტის. შექმნილია 1925 წელს.
2. „ისინი, გრძელი გზის მოგზაურები“, ტექსტი ლარინ კიოსტის. შექმნილია 1925 წელს.

• „მაღალი ზეცა“, შერეული გუნდის ან ორგანისთვის. შექმნილია 1927 წელს, დაფუძნებულია მის მასონურ მუსიკაზე ოპ. 113 ნაწილი 11 (დიდი ხარ უფალო), ტექსტი იაკობ ტეგენგრენის.
• „ხიდის დარაჯი“, მამაკაცთა გუნდისთვის; ტექსტი ვაინო სოლას. შექმნილია 1928 წელს. არანჟირება სოლო ხმისთვის (პიანინოსთან ერთად) 1928.
• „შობისას“, შერეული გუნდისთვის, ტექსტი აუგუსტ ვერნერ იააკოლას (სხვა ტექსტი ვაინო ილმარი ფორსმანის: ახლა ბაგაში პატარა ბავშვის). შექმნილია 1929 წელს.
• „ვიპურის მომღერლების საპატიო მარში“, ორი განსხვავებული არანჟირება, ორივე მამაკაცთა გუნდისთვის; ტექსტი ეერო ეროლას. პირველი 1920 წლიდან, მეორე იმავე ტექსტზე 1929 წლიდან.
• „კარელიის წილი“, უნისონური მამაკაცთა ხმებისა და პიანინოსთვის, ტექსტი ა. ნურმინენის. შექმნილია 1930 წელს.