პოსტმოდერნული ლიტერატურა
პოსტმოდერნულ ლიტერატურას — ლიტერატურა, რომელიც ძირითადად მეორე მსოფლიო ომის შემდგომ იწერება. პოსტმოდერნული ლიტერატურა მიიჩნევა რეაქციად განმანათლებლობის იდეებსა და მოდერნულ ლიტერატურაზე.
პოსტმოდერნულ ლიტერატურას ახასიათებს სხვადასხვა ნარატიული ხერხები როგორიცაა ფრაგმენტაცია, პარადოქსი, არასანდო მთხრობელი, არარეალისტური სიუჟეტი, პაროდია. პოსტმოდერნისტი ავტორები არ აღიარებენ, რომ მათ ნაწარმოებებს მხოლოდ ერთი მნიშვნელობა და გაგება შეიძლება ჰქონდეს; ისინი ხაზს უსვამენ და წაახალისებენ მრავალგვარი საზრისისა და გაგების არსებობას, ზოგიერთ შემთხვევაში კი მიუთითებენ, რომ ტექსტი მთლიანად დაცლილია საზრისისაგან.
პოსტმოდერნული ლიტერატურა გამოირჩევა იმითაც, რომ ის შლის საზღვრებს „მაღალ” და „დაბალ“ ლიტერატურას შორის, აგრეთვე განსხვავებებს სხვადასხვა ჟანრებსა და თხრობის ფორმებს შორის. შესაბამისად, პოსტმოდერნული ლიტერატურა აერთიანებს ელიტურ, ფილოსოფიურ ლიტერატურას და ე.წ. გასართობ, პოპულარულ ლიტერატურას და ესწრაფვის მოსპოს განსხვავებები მათ შორის. ამის გამოვლინებაა ის რომ პოსტმოდერნულ ლიტერატურაში ფართოდ გამოიყენება პასტიში. პასტიში წარმოადგენს მანამდე არსებული ტექსტებიდან, ჟანრებიდან თუ ლიტერატურული მიმდინარეობებიდან თემებისა და იდეების სესხებას და მათი დახმარებით ახალი ტექსტის შექმნას. პასტიშის გარდა, პოსტმოდერნული ლიტერატურის სტილისტურ მახასიათებლებს შორისაა ინტერტექსტუალობა, მეტალიტერატურა, მაგიური რეალიზმი, მკითხველის ჩართულობა და ა.შ.