გიორგი ჟორდანია

ქართველი პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე

გიორგი ჟორდანია (დ. 1885 ― გ. 7 დეკემბერი, 1937) ― ქართველი პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე, იურისტი, საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის წევრი.

ბიოგრაფია რედაქტირება

გიორგი ჟორდანია დაიბადა 1885 წელს ისტორიკოს თევდორე ჟორდანიას ოჯახში. მისი უმცროსი ძმა იყო იურისტი გიორგი ჟორდანია. დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია. უმაღლესი განათლება მიიღო მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე. უნივერსიტეტში სწავლის პარალელურად აქტიურად მონაწილეობდა ქართული სათვისტომოს კულტურულ ცხოვრებაში.

საქმიანობა რედაქტირება

ჟორდანია დაინტერესებული იყო საქართველოს ისტორიით, დააარსა მოსკოვში ქართველთა შორის კულტურის მოყვარულთა საზოგადოება. მუშაობდა ქართული ფოლკლორისა და ეთნოგრაფიული მასალების შეგროვებაზე. კითხულობდა საჯარო ლექციებს. 1911 წელს დაბრუნდა საქართველოში. მუშაობდა ნაფიც ვექილად. ასწავლიდა ლათინურ ენასა და სამართლის ტფილისის ვაჟათა გიმნაზიაში. 1917 წლიდან იყო საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის წევრი, პარტიის ტფილისის კომიტეტის წევრი. საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ მუშაობდა იუსტიციის სამინისტროში დეპარტამენტის უფროსად და ერობათა კავშირის კომიტეტში. 1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპირებისას, ემიგრაციაში წავიდა. რამდენიმე თვის განმავლობაში ცხოვრობდა და მუშაობდა სტამბოლში. 1921 წელს დაბრუნდა საქართველოში. იგი იყო დამცველთა ადვოკატთა კოლეგიის წევრი, მუშაობდა საარქივო სამმართველოში, მიწსახკომში, შინსახკომის საორგანიზაციო განყოფილების გამგედ, ასევე კერძო ადვოკატურასაც მიჰყო ხელი და ძირითადად სისხლის სამართლის პროცესებს განაგებდა. ჟორდანია დაინტერესებული იყო თეატრით, 1935 წლიდან მუშაობდა მოსკოვის მცირე თეატრის - „ზემეტჩინოს“ ფილიალში. 1937 წლისათვის მუშაობდა მოსკოვში, საავტორო უფლებათა დაცვის საზოგადოებაში.

დახვრეტა რედაქტირება

გიორგი ჟორდანია საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიამ „ჩეკა“ დააპატიმრა 1922 წლის დასაწყისში „კონტრრევოლუციური საქმიანობის“ ბრალდებით, ამავე წლის ივლისში გაათავისუფლეს. 1937 წლის დიდი საბჭოთა ტერორის დროს დააპატიმრეს და გადმოგზავნეს თბილისში. 1937 წლის 29 ნოემბერს საქართველოს სსრ შინსახკომის განსაკუთრებულმა სამეულმა დახვრეტა მიუსაჯა „საქართველოს ნაციონალისტური ცენტრის კონტრრევოლუციური ტერორისტული ორგანიზაციის“  წევრობის ბრალდებით. დახვრიტეს 7 დეკემბერს.

ლიტერატურა რედაქტირება

  • პირისპირ : ზეპირი ისტორიები საბჭოთა ტერორზე, თბ., 2019. — გვ. 80–111.