აზნაკაევო
აზნაკაევო[2] (რუს. Азнакаево, თათრ. Азнака́й) — ქალაქი რუსეთში, თათრეთის აღმოსავლეთ ნაწილში, აზნაკაევოს რაიონის ადმინისტრაციული ცენტრი. 34 587 მცხოვრები (2019).[1] მდებარეობს კამისპირეთში, მდინარე სტიარლეზე, რკინიგზის სადგურ იუტაზიდან (ულიანოვსკ—უფის ხაზზე)[3] 34 კმ-ში. დაარსდა XVIII საუკუნის პირველ ნახევარში, 1956 წლიდან საქალაქო ტიპის დაბაა, 1987 წლიდან — ქალაქი. აზნაკაევოში მდებარეობს ისტორია-მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი. სამხრეთ-აღმოსავლეთ თათრეთის ერთ-ერთი სამრეწველო ცენტრია. განვითარებულია ნავთობისა და ბუნებრივი აირის მოპოვება და დამუშავება („აზნაკაევნეფტი“), ნავთობ-გაზის სამრეწველო მოწყობილობათა („ნეფტემაში“), სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკისა და ენერგეტიკის წარმოება, კვების მრეწველობა და სხვ. საბჭოთა პერიოდში აზნაკაევოში მოქმედებდა რძის პროდუქტების კომბინატი და ლენინგრადის ნავთობის ტექნიკუმის საღამოს განყოფილება.[3]
ქალაქი | |||||
---|---|---|---|---|---|
აზნაკაევო რუს. Азнакаево | |||||
| |||||
ქვეყანა | რუსეთი | ||||
ფედერაციის სუბიექტი | თათრეთი | ||||
რაიონი | აზნაკაევო | ||||
კოორდინატები | 54°51′00″ ჩ. გ. 53°04′00″ ა. გ. / 54.85000° ჩ. გ. 53.06667° ა. გ. | ||||
დაარსდა | 1762 | ||||
ამჟამინდელი სტატუსი | 1987 | ||||
ფართობი | 15 კმ² | ||||
ცენტრის სიმაღლე | 180 მეტრი | ||||
ოფიციალური ენა | თათრული და რუსული | ||||
მოსახლეობა | 34 587[1] კაცი (2019) | ||||
სიმჭიდროვე | 2305,8 კაცი/კმ² | ||||
ეროვნული შემადგენლობა | თათრები (90,5 %), რუსები (7,7 %) — 2010 | ||||
სასაათო სარტყელი | UTC+3 | ||||
სატელეფონო კოდი | +7 85592 | ||||
საფოსტო ინდექსი | 423330…423333,423303 | ||||
ოფიციალური საიტი | http://aznakayevo.tatar.ru/ | ||||
ლიტერატურა
რედაქტირება- Агирречу А. А. АЗНАКАЕВО დაარქივებული 2019-07-13 საიტზე Wayback Machine. // Большая российская энциклопедия. Том 1. Москва, 2005, стр. 294
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 Численность населения муниципальных образований Республики Татарстан на начало 2019 года. Дата обращения 8 апреля 2019.
- ↑ ელერდაშვილი ა., აზნაკაევო // უნივერსალური ენციკლოპედიური ლექსიკონი : [3 ტომად], 1-ლი გამოც., თბ.: ფანტაზია, 2006.
- ↑ 3.0 3.1 Азнакаево // Большая советская энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия 1969—1978.