ჩრდილოეთ მაკედონიის გეოგრაფია

ჩრდილოეთ მაკედონიის გეოგრაფიაჩრდილოეთი მაკედონია მდებარეობს ბალკანეთის ნახევარკუნძულზე, ევროპის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში.

ჩრდილოეთ მაკედონიის გეოგრაფია

ჩრდილოეთ მაკედონიის ტოპოგრაფიული რუკა
კონტინენტი ევროპა
რეგიონი ბალკანეთი
კოორდინატები 41°50′განედი. 22°00′გრძედი.
ადგილი მსოფლიოში 148-ე
ფართობი 25 713 კმ²
ხმელეთი 96,67 %
წყალი 3,33 %
საზღვის სიგრძე 766 კმ
საზღვრები ბულგარეთი, საბერძნეთი,
ალბანეთი, სერბეთი,
კოსოვო
უმაღლესი წერტილი კორაბი, 2 764 მ
უდაბლესი წერტილი ვარდარი, 50 მ
ყველაზე დიდი მდინარე ვარდარი (388 კმ)
ყველაზე დიდი ტბა ოჰრიდი 348 კმ²

გეოგრაფიული ოლქი მაკედონია დღეს გაყოფილია სამ სახელმწიფოს შორის. მისი სამხრეთი ნაწილი ეგეოსის მაკედონია შედის საბერძნეთის შემადგენლობაში. აღმოსავლეთი ნაწილი - პირინის მაკედონია ბულგარეთის შემადგენლობაშია. დანარჩენი ნაწილი კი მაკედონიას მიეკუთვნება. ჩრდილოეთ მაკედონიის რესპუბლიკა ისტორიული მაკედონიის მხოლოდ 35,8 % მოიცავს (52,4 % მდებარეობს თანამედროვე საბერძნეთის შემადგენლობაში). საერთო ფართობი — 25 713 კმ²;

საზღვრის საერთო სიგრძეა — 766 კმ, ალბანეთთან — 151 კმ, ბულგარეთთან — 148 კმ, საბერძნეთთან — 246 კმ, სერბეთთან — 62 კმ, კოსოვოსთან — 159 კმ.

რელიეფი რედაქტირება

რესპუბლიკის ტერიტორიის დიდ ნაწილზე მდებარეობს საშუალო სიმაღლის ქედები: სკოპსკა-ცრნა-გორა, პინდი, შარ-პლანინა. ქვეყნის უმაღლესი მწვერვალია მთა კორაბი (2764 მ.). მთიან მასივებს ერთმანეთისაგან გამოყოფს ვარდარისა და სტრუმიცის ხეობები. ქვეყნის სამხრეთ-დასავლეთით მდებარეობს მნიშვნელოვანი ტბები ოჰრიდი და პრესპა, ხოლო სამხრეთ აღმოსავლეთით დოირანის ტბა. რეგიონი სეისმურად აქტიურია, უკანასკნელი ძლიერი მიწისძვრა მოხდა 1963 წელს სკოპიეში.

ეროვნული პარკები რედაქტირება

ჩრდილოეთ მაკედონიის ეროვნული პარკების სისტემა შედგება სამი პარკისაგან: გალიჩიცა, მავროვო და პელისტერი. გარდა ამისა, 1958 წლიდან ეროვნული პარკის სტატუსი აქვს იასენის ნაკრძალს[1].

ქალაქები რედაქტირება

ქვეყნის დედაქალაქი და უმსხვილესი ქალაქია სკოპიე - მოსახლეობა 506 926 კაცი (2008). დიდი ქალაქებია — ბიტოლა, კუმანოვო, პრილეპი და ტეტოვო.

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

  1. Cybernacedonia — National parks and reserves. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2011-02-18. ციტირების თარიღი: 2014-01-20.