ფარიაბის პროვინცია
ფარიაბის პროვინცია (სპარს. فاریاب ) — ავღანეთის ოცდათოთხმეტიდან ერთ-ერთი პროვინცია. მდებარეობს ქვეყნის ჩრდილოეთით მეზობელი თურქმენეთის მოსაზღვრედ. მისი მოსახლეობა შეადგენს დაახლოებით 948 000 ადამიანს, რომელიც არის მრავალეთნიკური და ძირითადად ტომობრივი საზოგადოების. პროვინცია მოიცავს 15 ოლქს და 1000-ზე მეტ სოფელს. მისი ადმინისტრაციული ცენტრია მეიმენე.
|
ფარიაბის პროვინცია فارياب | |
 | |
| ქვეყანა |
 ავღანეთი |
|---|---|
| ადმ. ცენტრი | Maymana |
| შიდა დაყოფა | Almar, Bilchiragh, Dawlat Abad, Gurziwan, Khani Chahar Bagh, Khwaja Sabz Posh, Kohistan, Pashtun Kot, Qaramqol, Qaysar, Qurghan, Shirin Tagab, Maymana და Andkhoy |
| კოორდინატები | 36°00′00″ ჩ. გ. 65°00′00″ ა. გ. / 36.00000° ჩ. გ. 65.00000° ა. გ. |
| ფართობი | 20 293 კმ² |
| ოფიციალური ენა | უზბეკური ენა, დარი და პუშტუ |
| სალაპარაკო ენები | უზბეკური ენა; დარი (სპარსული); თურქმენული ენა |
| მოსახლეობა | 948 200 კაცი (2012) |
| სიმჭიდროვე | 47,02 კაცი/კმ² |
| ეროვნული შემადგენლობა | უზბეკები 85 %; |
| სასაათო სარტყელი | UTC+04:30 |
 | |
ისტორია რედაქტირება
”ფარიაბი” არის სპარსული სიტყვა და ქართულად ნიშნავს "მორწყული მიწას". ბრიტანელი ჩინოვნიკები მოგვიანებით ამ ტერიტორიას უწოდებდნენ ავღანეთის თურქესტანს. ასევე ეწოდება ამ ტერიტორიას ხორასანი. ეს სახელწოდება პროვინციას შემორჩა თავის დროზე აქ სასანიდების მიერ აგებული იმავე სახელწოდების მქონე ქალაქის გამო, რომელიც მოგვიანებით, 1220 წელს შემოჭრილმა მონღოლებმა გაანადგურეს. ეს იყო ქალაქი, სადაც დაიბადა სახელგანთქმული მუსლიმი ფილოსოფოსი ალ-ფარაბი, იბნ ალ-ნადიმის ბიოგრაფი.
ფარიაბი უძველესი ისტორიის მქონე რეგიონია, რომელსაც მრავალი ოკუპაცია განუცდია და ამავე დროს, იგი ყოფილა მრავალი ეთნიკური ჯგუფისათვის მშვიდობიანი თავშესაფარი. ქალაქი მეიმენე ისტორიაში მოხსენებულია დაახლოებით 2500 წლის წინ, როდესაც აქ ნაბუქოდონოსორის მიერ იერუსალიმიდან დევნილი პირველი ებრაელები ჩამოვიდნენ და დასახლდნენ ძვ. წ. 586 წელს. მისი ტერიტორია შედიოდა აქემენიდების სპარსეთის კონტროლის ქვეშ მანამდე, სანამ ალექსანდრე მაკედონელმა არ დაიპყრო იგი ძვ. წ. 326 წელს. სპარსეთის ბატონობა რეგიონში აღდგა III საუკუნეში, რომელიც გაგრძელდა VII საუკუნემდე, ვიდრე არაბების გამოჩენამდე.
პრეისლამური პერიოდის დასასრულს დაიწყო არაბთა შემოსევები 651-661 წ.წ. რეგიონი გადაიქცა უზარმაზარ საბრძოლო არენად, სადაც ორი დიდი კულტურა - არაბული და სპარსული თავგამეტებით ებრძოდნენ ერთმანეთს არა მხოლოდ პოლიტიკურ-გეოგრაფიული, არამედ იდეოლოგიური უპირატესობის მოსაპოვებლადაც. შედეგად, საუკუნეების მანძილზე აქ გავრცელებული ზოროასტრიზმი, ბუდიზმი, ნესტორიანული ქრისტიანობა და ადგილობრივი წარმართული ხანის რელიგიები ისლამმა შეავიწროვა.
ფარიაბის ისტორია კიდევ ერთხელ მნიშვნელოვნად შეიცვალა XIII საუკუნეში, როდესაც აქ შემოიჭრა ჩინგიზ ხანი და მისი მონღოლური ურდო 1220 წელს. მან გადმოიარა და ერთიანად გაანადგურა ქალაქები და სოფლები, დახოცა ადამიანები, გაანადგურა ნათესები, მოიპარეს საქონელი და ხორბალი მინდვრებიდან. თურქ-მონღოლთა ბატონობა 500 წელი გაგრძელდა. ისინი, გარდა ფარიაბისა, აკონტროლებდნენ ავღანეთის თანამედროვე პროვინციებს - ჯუზჯანის პროვინციას, ბალხის პროვინციას, სამანგანის პროვინციას. ყუნდუზის პროვინციას და ბაღლანის პროვინციას. ჩინგიზ ხანის შთამომავლებმა სხვადასხვა ადგილებში გადაიტანეს დედაქალაქები. კეძოდ, ბუხარაში და სამარყანდში. ისინი მართავდნენ დეცენტრალიზებული წესით, რაც საშუალებას აძლევდა პროვინციას ფართო ავტონომია მიეღო. მმართველობა გაგრძელდა თითქმის XIX საუკუნემდე.
ჯერ კიდევ ჩინგიზიდების პერიოდიდან ფარიაბის მიწების დაპყრობა დაიწყეს უზბეკმა ხანებმა. ამ ტერიტორიებზე 1500-იან წლებში შეიქმნა ბუხარის სახანო, რომელმაც XVIII საუკუნემდე იარსება.
1722 წელს ფარიაბი დაიპყრო აჰმად შაჰ დურანმა. იგი დურანის სახელმწიფოს ნაწილი გახდა, რომელიც ჩამოყალიბდა თანამედროვე ავღანეთის ტერიტორიაზე. აჰმად შაჰის კონტროლი ჩრდილოეთით სუსტი იყო და 1747 წელს, მისი გარდაცვალების შემდეგ კვლავ სამხრეთიდან მომდინარე ავღანეთის (პუშტუნების) ხელისუფლების სისუსტით ისარგებლეს ადგილობრივმა უზბეკმა ხანებმა და კვლავ მოიპოვეს დამოუკიდებლობა. დაახლოებით 1,5 საუკუნის შემდეგ, ადგილობრივმა ამირმა აბდულ რაჰმანმა დიდი ბრიტანეთის პოლიტიკის მხარდაჭერით, მოახერხა ბუფერული ზონის შექმნა ბრიტანეთის ინდოეთსა და რუსეთს შორის. აბდულ რაჰმანმა მტკიცედ დაიპყრო ჩრდილოეთი და დააბრუნა იგი ავღანეთში. ამ გზაზე მნიშვნელოვან დაბრკოლებას წარმოადგენდა მეიმენეს სახანო, რომელიც იყო უკანასკნელი უზბეკური სახანო ფარიაბის ტერიტორიაზე (1893/1894). ეს ტერიტორია იყო ხელშეუხებელი დიდი ბრიტანეთის ინგლის-ავღანეთის ომები დროს, რომელიც მიმდინარეობდა XIX-XX საუკუნეებში.
1930-იანი წლების ადმინისტრაციული რეფორმების შემდეგ ფარიაბი ცნობილი იყო მეიმენეს სახელით და წარმოადგენდა ბალხის პროვინციაში შემავალ სუბ-პროვინციას. მას ჰქონდა ცენტრი მაზარი-შარიფში. ხოლო 1964 წელს ბალხის პროვინციის გაყოფის შედეგად, წარმოიქმნა, როგორც დამოუკიდებელი რეგიონი ავღანეთში.
1990-იან წლებში ავღანეთის სამოქალაქო ომის დროს ფრონტის ხაზი თალიბებს და ოპოზიციურ ძალებს შორის ხშირად გადიოდა ბადღისის და ფარიაბის პროვინციებზე. ყოფილი ტაჯიკი საველე მეთაური ისმაილ ხანი გაიქცა ფარიაბის პროვინციაში ძალების აღსადგენად. შემდგომში თალიბანმა აიღო ჰერათის პროვინცია და უზბეკური წარმოშობის საველე მეთაურმა აბდულ მალიკ ფაჰლავანმა გასცა იგი.
1997 წლის მაისში აბდულ მალიკ ფაჰლავანმა აღმართა თალიბების დროშა დედაქალაქ მეიმენეში. ფარიაბი გადაიქცა საომარ ტერიტორიად. თუმცა თალიბთა რეჟიმის დაცემის შემდეგ იგი გახდა ერთ-ერთი ყველაზე უფრო მშვიდობიანი პროვინცია ავღანეთში. 2001 წლის ბოლოს ფარიაბი ჩაერთო ავღანეთის განვითარების პროექტებში, რომლის წყალობით აღდგა და გაფართოვდა სასოფლო-სამეურნეო პოტენციალი პროვინციაში, ხე-ტყის მრეწველობა და სხვ. დარგები.
პროვინციული რეკონსტრუქციის ჯგუფში მოქმედებდა ნორვეგიის არმიის საპატრულო ჯგუფი (2009 წლის დეკემბერი). გავრცელებული ინფორმაციით, 2006 წელს აბდულ მალიკ ფაჰლავანის ავღანეთის თავისუფლების პარტიას კვლავ შენარჩუნებული ჰქონდა შეიარაღებული სამხედრო ფრთა, რომელიც ხელს უწყობდა არასტაბილურობას ამ პროვინციაში. ავღანეთის ეროვნული უსაფრთხოების ძალებმა (ANFS) დაიწყო გაფართოება და ნელ-ნელა აიღო ხელში კონტროლი. ავღანეთ-თურქმენეთის საზღვარზე პატრულირებს ავღანეთის სასაზღვრო პოლიცია (ABP), ხოლო კანონსა და წესრიგს დანარჩენ პროვინციაში ახორციელდება ნატო, რომელიც ამზადებს ავღანეთის ეროვნულ პოლიციას (ANP).
ავღანეთში ხელი მოეწერა შეთანხმებას ჩინეთის ეროვნულ ნავთობ-კორპორაციასთან (CNPC) ამუდარიის ნავთობის აუზის განვითარებისა და გამოყენების შესახებ. პროექტი, სავარაუდოდ, მილიარდობით დოლარის მოუტანს ავღანეთს ორი ათწლეულის განმავლობაში; გარიგება მოიცავს საბურღი სამუშაოების ჩატარებას და ქვეყნის ჩრდილოეთ პროვინციებში პირველი საერთაშორისო ნავთობის მოპოვებას. 2012 წლის ოქტომბერში ჩინეთის ეროვნულმა ნავთობ-კორპორაციამ დაიწყო ავღანეთის ნავთობის მოპოვება და იმავე თვეში უზარმაზარი გაზის მარაგი აღმოაჩინეს ფარიაბის პროვინციის ანდჰოის რაიონში.
პოლიტიკა და მმართველობა რედაქტირება
პროვინციის ამჟამინდელი გუბერნატორია აბდულ ჰაქ შაფაქი, მან ეს თანამდებობა დაიკავა 2007 წლიდან. მისი წინამორბედი იყო ამირ ლატიფი.
ფარიაბის პროვინციის ადმინისტრაციული ცენტრია მეიენე. პროვინციაში სამართალდამცავი ორგანოების მთელ საქმიანობას აკონტროლებს ავღანეთის ეროვნული პოლიცია (ANP). პოლიციის უფროსი წარმოადგენს შინაგან საქმეთა სამინისტროს ქაბულში. ავღანეთის ეროვნული პოლიციას მხარს უჭერს ავღანეთის ეროვნული უსაფრთხოების ძალების (ANSF), აგრეთვე ნატო-ს ძალები.
ეკონომიკა რედაქტირება
ფარიაბის ძირითად ეკონომიკურ დარგებს წარმოადგენს სოფლის მეურნეობა და მეცხოველეობა. ის განთქმულია თავისი ხალიჩებითა და ტრიკოტაჟით, აგრეთვე ნოხებით, რომლებშიც ტრადიციულად დომინირებენ მრეწველი ქალები. პროვინციას გააჩნია ბუნებრივი აირის მარაგიც, თუმცა მოსახლეობის ცხოვრების დონე საკმაოდ დაბალია.
არსებობს მარილის საბადო დავლათ-აბადის რაიონში, აგრეთვე რამდენიმე მარმარილოს საბადო. არსებობს სამრეწველო ტყეებიც, რომელიც განთქმულია თავისი ყვავილების არომატით.
ტრანსპორტი რედაქტირება
2014 წლის მაისიდან მეიმენეს აეროპორტი ემსახურება რეგულარულ სამგზავრო რეისებს ჰერათში.
პროვინციის საგზაო ინფრასტრუქტურა აღწერილი იყო 2006 წელს, როგორც გამოუსადეგარი, ყოველგვარი ასფალტირების გარეშე არსებული გზა.
ჯანდაცვა რედაქტირება
პროვინციაში პრობლემაა სუფთა დასალევი წყალი. მისი მოხმარება გაიზარდა 2005 წელს 23 %-დან 2011 წელს 24 %-მდე.
გაიზარდა შობადობა 2005 წელს 2 %-დან 2011 წელს 16 %-მდე.
განათლება რედაქტირება
განათლების დონე რეგიონში არასახარბიელოა. საერთო წიგნიერების დონე 2011 წლამდე 6+ წლამდე ასაკში იყო 18 %, 2011 წელს სკოლებში ჩარიცხულ რეგისტრირებულ მოსწავლეთა რიცხვი (6-13 წლამდე) გაიზარდა 53 %-მდე, 2005 წელს 55 %-მდე.
დემოგრაფია რედაქტირება
ფარიაბის პროვინციის მოსახლეობა შეადგენს დაახლოებით 948 000 კაცს, რომელიც მრავალეთნიკური და ძირითადად ტომობრივ საზოგადოებას წარმოადგენს. პროვინციის ძირითადი ეთნიკური ჯგუფებია უზბეკები და ტაჯიკები, შემდეგ მოდიან პუშტუნები, თურქმენები და ჰაზარელები. ხშირად ხდება ეთნიკურ ნიადაგზე შეტაკებები უზბეკებსა და პაშტუნებს შორის.
უზბეკები წაროადგენენ მოსახლეობის 53 %-ს, რასაც მოჰყვება ტაჯიკები დაახლოებით 27-30 %. დანარჩენები - პუშტუნები 13 % და თურქმენები დაახლოებით 4-6 %. პუშტუნების რაოდენობა პროვინციაში თანდათან მცირდება, რადგან მათ ხშირად ადანაშაულებენ თალიბანის მოძრაობის ხელშეწყობაში.
მთელს პროვინციაში გავრცელებულია ძირითად სალაპარაკო ენებად დარი (ძველი სპარსული ენა) და უზბეკური ენა. მოსახლეობის ძირითად რელიგიას შეადგენს ისლამის მიმდევარი სუნიტები. შიიტები არიან უმცირესობაში. მისი ძირითადი მიმდევარია მცირერიცხოვანი ჰაზარელები.
ადმინისტრაციული დაყოფა რედაქტირება
| რაიონები | ადმინისტრაციული ცენტრები | მოსახლეობა[1] | ფართობი[2] | სოფლების რაოდენობა და ეთნიკური ჯგუფები |
|---|---|---|---|---|
| ალმარი | 120 000 | 1525 კმ2 | 86 სოფელი. 65 % უზბეკები; 35 % თურქმენები.[3] | |
| ანდჰოი | 41 656 | 381 კმ2 | 81 სოფელი. პუშტუნები, ტაჯიკები, და უზბეკები.[4] | |
| ბილჩირაგი | 41 706 | 1189 კმ2 | 44 სოფელი. პუშტუნები, ტაჯიკები, და უზბეკები.[5] | |
| დავლათ-აბადი | 57 876 | 2598 კმ2 | 56 სოფელი. პუშტუნები, ტაჯიკები, ჰაზარელები და უზბეკები.[6] | |
| ხორმაჩი | ||||
| გურზაივანი | 72 497 | 1875 კმ2 | 54 სოფელი. პუშტუნები, ტაჯიკები და უზბეკები.[7] | |
| ხან ჩარბაგი | 70 000 | 1056 კმ2 | 16 სოფელი. 65 % უზბეკები და 35 % თურქმენები.[8] | |
| ხაჯა საბინ პოში | 55 000 | 800 კმ2 | 85 სოფელი. 80 % უზბეკები, 10 % პუშტუნები და 10 % ტაჯიკები.[9] | |
| კოჰისტანი | 53 616 | 2254 კმ2 | 133 სოფელი.[10] | |
| მეიმენე | 75 900 | უზბეკები, ტაჯიკები, პუშტუნები | ||
| პაშტუნ კოტი | 300 000 | 4000 კმ2 | 331 სოფელი. 60 % უზბეკები, 20 % პუშტუნები, 10 % თურქმენები, და 10 % ტაჯიკები | |
| ქარამქოლი | 98 229 | 2192 კმ2 | 19 სოფელი / 73 ნახევარსოფელი. 70 % თურქმენები და 30 % უზბეკები.[12] | |
| ქაიზერი | 237 000 | 2502 კმ2 | 190 სოფელი.[13] | |
| ქურგჰანი | 27 116 | 797 კმ2 | 13 სოფელი.[14] | |
| შირინ ტაგაბი | 141 642 | 3500 კმ2 | 116 სოფელი. უზბეკები, ტაჯიკები და არაბები.[15] |
იხილეთ აგრეთვე რედაქტირება
რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ Faryab Province. Government of Afghanistan and United Nations Development Programme (UNDP). Ministry of Rural Rehabilitation and Development. ციტირების თარიღი: 2012-10-22.
- ↑ Afghanistan Geographic & Thematic Layers
- ↑ Almar District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-03-03. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Ankhoy District. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-10-22. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Balcheragh District. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2021-12-20. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Dawlat Abad District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-07-15. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Gorzaiwan District. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-07-15. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Khan Charbagh District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-07-15. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Khaja Sahib Posh District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-10-22. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Kohistan District. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-10-22. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Pashton Kot Sahib Posh District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-10-22. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Quramqul District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-10-22. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Qaisar District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-10-22. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Qurghan District(Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-04-02. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.
- ↑ Dawlat Abad District (Re-elected). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-07-15. ციტირების თარიღი: 2015-07-12.