სილვიო პელიკო (იტალ. Silvio Pellico; დ. 24 ივნისი, 1789, სალუცო — გ. 31 იანვარი, 1854, ტურინი) — იტალიელი მწერალი. 1820 წელს კარბონართა შეთქმულებაში მონაწილეობისათვის სიკვდილი მიუსაჯეს, რაც 15 წლის პატიმრობით შეუცვალეს. ციხეში დაწერა ავტობიოგრაფიული თხზულება „ჩემი საპყრობილენი“ (1832), რომელშიც უკვე ქრისტიანულ მორჩილებას ქადაგებდა. ეს ნაწარმოები რომანტიკული პროზის ბრწყივვალე ნიმუშადაა აღიარებული. პელიკოს ეკუთვნის მრავალი პიესა, რომელთაგან მსოფლიო რეზონანსი გამოიწვია ჰეროიკულ-პატრიოტულმა ტრაგედიამ „ფრანჩესკა და რიმინი“ (1815). წერდა ტრაქტატებსაც.

სილვიო პელიკო
იტალ. Silvio Pellico
დაბადების თარიღი 24 ივნისი, 1789(1789-06-24)[1]
დაბადების ადგილი სალუცო, სარდინიის სამეფო[2]
გარდაცვალების თარიღი 31 იანვარი, 1854(1854-01-31)[3] [4] [5] [6] [7](64 წლის)
გარდაცვალების ადგილი ტურინი, სარდინიის სამეფო[2]
დასაფლავებულია Monumental Cemetery of Turin
საქმიანობა მწერალი[6] [8] , პოეტი, დრამატურგი, მასწავლებელი და ჟურნალისტი
მოქალაქეობა Kingdom of Sardinia
ჟანრი პოეზია და დრამატურგია
Magnum opus My Prisons, Sir Thomas More, Francesca da Rimini, Eufemio da Messina, Ester d'Engaddi, Iginia d'Asti, Gismonda da Mendrisio, Herodias, მანფრედი, Leoniero da Dertona და Poesie inedite

ლიტერატურა რედაქტირება

 
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

სქოლიო რედაქტირება