რომანული არქიტექტურა

რომანული არქიტექტურა ანუ რომანიკა განვითარდა შუა საუკუნეების ევროპაში. იგი ხასიათდება ანტიკური რომაული ტექნიკის, კერძოდ ქვის თაღის შემოტანით. კოლონები, რომლებსაც უჭირავთ თაღი, ტიპური ცილინდრული ფორმისაა და ბოლოვდება მეტ-ნაკლებად გეომეტრიული ფორმის სიმბოლოების, ცხოველებისა თუ მცენარეების გამოსახულებიანი კაპიტელით.

სენტ-ოსტრემუანის სააბატო (ისუარი)


ისტორიული კონტექსტი რედაქტირება

 
სენ-ჟორჟ-დე-ბოსევილის სააბატოს ჭერი

რომანული არქიტექტურა წარმოდგება კაროლინგების არქიტექტურიდან და ოტონელთა არქიტექტურის პარალელურად ვითარდება.

კაროლინგების არქიტექტურა უკავშირდება შარლემანის მეფობას და ინტელექტუალურ განახლებას. მან შეკრიბა სასახლის კარზე სწავლულები და ხელოვანები მთელი იმპერიიდან და ამგვარად შეიქმნა ე.წ. კაროლინგური რენესანსი. 877 წელს, კარლოს მელოტის გარდაცვალების შემდეგ კაროლინგური ხელოვნება სრულდება. ტერიტორიას იპყრობენ ბარბაროსები, რომლებიც სპეციფიკურ რომანულ ხელოვნებას ქმნიან.

ინტელექტუალური ცენტრი იმ პერიოდში მდებარეობდა სააბატოებსა და მონასტრებში, სადაც ვითარდებოდა რომანული არქიტექტურული ხელოვნება.

ნიმუშები რედაქტირება

ოვერნი რედაქტირება

ნორმანდია რედაქტირება

ბურგუნდია და ვალ-დე-ლუარი რედაქტირება

პარე-ლე-მონიალის საკრე-კერის ბაზილიკა

სამხრეთ აღმოსასვლეთ საფრანგეთი რედაქტირება

ბელგია რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება