რაფაელ ისრაელიანი

რაფაელ სერგეის (სარქისის) ძე ისრაელიანი (სომხ. Ռաֆայել Իսրայելյան; 4 (17) სექტემბერი1908, თბილისი8 სექტემბერი, 1973, ერევანი) — საბჭოთა არქიტექტორი, სსრკ სახალხო არქიტექტორი (1970). სწავლობდა ლენინგრადის სამხატვრო აკადემიაში (1929–1934). 1936 წლიდან მუშაობდა ერევანში, 1940 წლიდან პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში. ნამუშევრები: ტრესტ „არარატის“ ღვინის სარდაფები (1937- 63, I რიგი გ. ქოჩართან და სხვ. ერთად), გამარჯვების ძეგლის პოსტამენტი (1949; სსრკ სახელმწიფო პრემია, 1950), მონუმენტი „ვაჰაგნი“ (1965, მოქანდაკე ა. არუთინიანი) — ყველა ერევანში, მემორიალური კომპლექსი სარდარაპატთან ბრძოლის (19181) უკვდავსაყოფად ჰოქტემბერიანის რაიონში (1968) და სხვ.[3]

რაფაელ ისრაელიანი
პირადი ინფორმაცია
დაბ. თარიღი 4 (17) სექტემბერი, 1908[1]
დაბ. ადგილი თბილისი[1]
გარდ. თარიღი 8 სექტემბერი, 1973(1973-09-08)[2] [1] (65 წლის)
გარდ. ადგილი ერევანი[1]
ნამუშევრები და მიღწევები
საქმიანობა არქიტექტორი[1] და ლექტორი[1]
ეროვნება სომხები[1]
მოქალაქეობა  რუსეთის იმპერია
 სსრკ
ალმა-მატერი თბილისის სამხატვრო აკადემია[1] და რეპინის ხელოვნების ინსტიტუტი[1]
მნიშვნელოვანი პროექტები სარდარაპატის მემორიალი, Q42895927?, უცნობი ჯარისკაცის საფლავი, სომხების გენოციდის მემორიალი, მეორე მსოფლიო ომის მემორიალი გორისში და მეორე მსოფლიო ომის მემორიალური წყარო სისიანში
ჯილდოები სტალინური 1-ლი ხარისხის პრემია, სომხეთის სსრ-ის ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე, სსრკ მინისტრთა საბჭოს პრემია და სსრკ სახალხო არქიტექტორი[1]
შვილ(ებ)ი ვაჰაგნ ისრაელიანი და არეგ ისრაელიანი
საიტი rafaelisraelyan.com

სქოლიო რედაქტირება