ნოღაური ენა
ნოღაური ენა (თვითდასახელება: ногай тили, ногайша) — ნოღაელების ენა. შედის ალთაური ენების თურქულ ენათა ოჯახის ყივჩაყური ჯგუფის ყივჩაყურ-ნოღაურ ქვეჯგუფში. აქვს სამი დიალექტი: საკუთრივ ნოღაური (სტავროპოლის მხარე), ყარანოღაული (დაღესტანი) და აქნოღაური (ყარაჩაი-ჩერქეზეთი). ლიტერატურულ ენას საფუძვლად უდევს ყარანოღაური დიალექტი. დამწერლობა XVIII საუკუნიდან 1928 წლამდე ეყრდნობოდა არაბულ გრაფიკას, 1928 წლიდან — ლათინურს, 1938 წლიდან — რუსულს.
| ნოღაური ენა ногай тили, ногайша | |
| გავრცელებულია |  რუსეთი
|
| მოლაპარაკეთა რაოდენობა | 87 119 (2010)[1] |
| ოფიციალური სტატუსი | დაღესტანი, ყარაჩაი-ჩერქეზეთი |
| ლინგვისტური კლასიფიკაცია | ალთაური ენები (საკამათო) |
| დამწერლობის სისტემა | არაბული (1928-მდე) ლათინური (1928–1938) რუსული (1938-დან) |
| ენის კოდები | ISO 639-1: — ISO 639-2: nog SO/FDIS 639-3 nog |
| ვიკისივრცე | |
| ენის თარგი | {{Lang-nog}} |
|
| |
ლიტერატურა რედაქტირება
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 483.
- თოფჩიშვილი რ., კავკასიის ხალხთა ეთნოლოგია, თბ., 2012