ნეობაროკო
ნეობაროკო — ხელოვნების ქმნილებები, რომელშიც გამოყენებულია ბაროკოს სტილის მნიშვნელოვანი ასპექტები, თუმცა ბაროკოს პერიოდს არ განეკუთვნება. ეს ეხება მუსიკას, არქიტექტურას, მხატვრობასა და დეკორატიულ ხელოვნებას, თუმცა ყველაზე ხშირად მუსიკასა და არქიტექტურაში გამოიყენება.
ნეობაროკოს არქიტექტურა რედაქტირება
ნეო-ბაროკოს არქიტექტურის რამდენიმე თვალსაჩინო ნიმუშია:
- აშტონის მემორიალი, ლანკასტერი, ინგლისი
- ბელოსელსკი-ბელოზერსკის სასახლე, სანქტ-პეტერბურგი, რუსეთი
- კრისტიანსბორგის სასახლე, კოპენჰაგენი, დანია
- ორთაქის მეჩეთი, სტამბოლი, თურქეთი
- გარნიეს სასახლე (პარიზის ოპერა), პარიზი, საფრანგეთი
- ზემპერის ოპერა, დრეზდენი, გერმანია
- სცეჩენის სამკურნალო აბანო, ბუდაპეშტი, უნგრეთი
არსებობს ასევე რამდენიმე პოსტ-მოდერნისტული შენობა, რომელიც ბაროკოს სტილშია ნაგები, მაგ. მოცეკვავე სახლი (პრაღა) ვალდო მილუნიჩისა და ფრენკ გერის მიერ.
ნეობაროკოს მუსიკა რედაქტირება
- იხ. აგრეთვე ნეოკლასიციზმი მუსიკაში
ქვემოთ მოყვანილია ზოგიერთი კომპოზიტორი, რომელიც საკუთარ ნაწარმოებებში ბაროკოს იდიომებსა და ფორმებს იყებდა ბაროკოს პერიოდის შემდეგ:
- ბეთჰოვენი, ლუდვიგ ვან (1770–1827), გერმანელი
- ბურმანი, ჰენდრიკ (1951–), ნიდერლანდელი
- ჰინდერმიტი, პოლ (1895–1963), გერმანელი
- ლუტენი, ელოდი (1950–), დაბ. ფრანგი, შემდეგ აშშ-ის მოქალაქე
- ლუტოსლავსკი, ვიტოლდ (1913–1994), პოლონელი
- მოია, მარკ (1980–), ამერიკელი
- მოცარტი, ვოლფგანგ ამადეუს (1756–1791), ავსტრიელი
- სტრავინსკი, იგორ (1882–1971), რუსი