იურიაკუ
იმპერატორი იურიაკუ (იაპონ. 雄略天皇;) (დ. 418 — გ. 479) — იაპონიის 21-ე იმპერატორი [2] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით.[3] იმპერატორი ქვეყანას 61 წელი მართავდა.
| იმპერატორი იურიაკუ | |
|---|---|
| 雄略天皇 | |
 | |
| იაპონიის 21-ე იმპერატორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 456 |
| მმართ. დასასრული: | 479[1] |
| წინამორბედი: | ანკო |
| მემკვიდრე: | სეინეი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 418 |
| გარდ. თარიღი: | 479 (71 წლის) |
იმპერატორის ცხოვრების და მმართველობის წლები უცნობია.[4] ადრეული ხანის იმპერატორების პირობითი სახელები არ იყო მიღებული „ტრადიციული წესით“ იმპერატორ კამუს მმართველობამდე, რომელიც იამატოს დინასტიის 50-ე მონარქი იყო.[5]
კოძიკი და ნიჰონ შოკი წერდნენ, რომ იურიაკუს დაბადების სახელი პრინცი ოჰაცუსე ვაკატაკე. ოჰაცუსე იმპერატორ ინგიოს მეხუთე და ყველაზე უმცროსი შვილი იყო. მას შემდეგ, რაც მისი უმვროსი ძმა ანკო მოკლეს, ოჰაცუსემ შეძლო დაემარცხებინა თავისი ძმები და ტახტზე თავად ასულიყო. იურიაკუს სამი ცოლი ჰყავდა (კუსაჰაჰატასის ჩათვლით). მისი მემკვიდრე პრინცი სირაკა (იმპერატორი სეინეი) იყო, რომელიც მას კაძურაკი ნო კარაჰიმესთან შეეძინა.
მეუღლეები და შვილები რედაქტირება
1. იმპერატორის მეუღლე კუსაკა ნო ჰატაბიჰიმე ნო ჰიმემიკო, რომელიც სავარაუდოდ იმპერატორ ნინტოკუს და იმპერატორ რიტიუს შვილი იყო;
2. ქალბატონი კაცურაგი ნო კარაჰიმე, რომელიც კაცურაგი ნო ცუბურა ნო ოომის ქალიშვილი იყო. იურიაკუს მასთან 2 შვილი შეეძინა:
- პრინცი სირაკა (იმპერატორი სეინეი)
- პრინცესა ტაკუჰატაჰიმე
3. ქალბატონი კიბი ნო ვაკაჰიმე, რომელიც კიბი ნო კამიცუმიჩი ნო ომის ქალიშვილი იყო. იმპერატორს მასთან 2 ვაჟი შეეძინა:
- პრინცი ივაკი
- პრინცი ჰოსიკავა ნო ვაკამია
4. ქალბატონი ვანი ნო ვარავაკიმი, რომელიც იმპერატორ ნინკენის მეუღლის, პრინცესა კასუგა ნო ოირაცუმეს დედა იყო.
იხილეთ აგრეთვე რედაქტირება
ლიტერატურა რედაქტირება
- William George Aston (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Delmer Brown and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. 10-ISBN 0-520-03460-0; 13-ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Basil Hall Chamberlain(1920). The Kojiki. Read before the Asiatic Society of Japan on 12 April, 10 May, and 21 June 1882; reprinted May 1919. OCLC 1882339
- Richard Ponsonby-Fane. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. 10-ISBN 0-231-04940-4; 13-ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved 2013-8-28.
- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō), 安寧天皇 (3); retrieved 2011-10-19.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 29.
- ↑ Aston, William George. (1896). Nihongi, pp. 109.