ვაიმარის კონსტიტუცია

გერმანიის იმპერიის კონსტიტუცია (გერმ. Verfassung des Deutschen Reichs), უფრო ცნობილი, როგორც ვაიმარის კონსტიტუცია (გერმ. Weimarer Verfassung) — გერმანიის ისტორიაში პირველი დემოკრატიული კონსტიტუცია, რომელიც მიიღეს 1919 წლის 31 ივლისს, დამტკიცდა 11 აგვისტოს და ძალაში იმავე წლის 14 აგვისტოს შევიდა. იგი აფუძნებდა ფედერაციულ რესპუბლიკას მმართველობის შერეული, საპრეზიდენტო და საპარლამენტო, ფორმით. ვაიმარის კონსტიტუციის მრავალი მუხლი უცვლელად იყო აღებული მისი წინამორბედი 1848 წლის პაულსკირხეს კონსტიტუციიდან; ამ მუხლებიდან ბევრი დღემდე შემორჩა გერმანიის თანამედროვე კონსტიტუციაშიც. ვაიმარის კონსტიტუციის რამდენიმე მუხლი, კერძოდ 136-ე, 137-ე, 138-ე, 139-ე და 141-ე მუხლები, რომლებიც ეკლესიებსა და რელიგიურ გაერთიანებებს ეხება, ინკორპორირებულია გერმანისს დღეს მოქმედ ძირითად კანონში და, ძირითადი კანონის 140-ე მუხლის თანახმად, მის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს.

ვაიმარის კონსტიტუციის თავფურცელი

რესურსები ინტერნეტში

• შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „ვაიმარის კონსტიტუცია“ ვიკისაწყობში.
• ვაიმარის კონსტიტუცია დაარქივებული 2012-02-01 საიტზე Wayback Machine. და მისი ტექსტი დაარქივებული 2014-09-01 საიტზე Wayback Machine. .
• გერმანიის იმპერიის კონსტიტუცია დაარქივებული 2004-07-06 საიტზე Wayback Machine.

ლიტერატურა

• Milan Kuhli: Zur Verfassung von Weimar – eine Einführung, in: Juristische Ausbildung (JURA) 2009, გვ. 321–329
• Kai von Lewinski: Weimarer Reichsverfassung und Grundgesetz als Gesellen- und Meisterstück, in Juristische Schulung (JuS) 2009, გვ. 505–511
• Lars Clausen, Drei soziologische Anläufe in der Verfassungskrise: Tönnies – Weber – Schelsky, in: Uwe Carstens u. a. (Hgg.), Verfassung, Verfasstheit, Konstitution, Norderstedt 2008, გვ. 23-39, ISBN 978-3-8370-4858-2