ბერნჰარდ ცურ ლიპე-ბისტერფელდი

ბერნჰარდ ცურ ლიპე-ბისტერფელდი (გერმ. Bernhard zur Lippe-Biesterfeld; დ. 29 ივნისი, 1911, იენა, გერმანიის იმპერია — გ. 1 დეკემბერი, 2004, უტრეხტი, ნიდერლანდების სამეფო) — გერმანელი მთავარი. ნიდერლანდების კონსორტი პრინცი 1948-1980 წლებში როგორც დედოფალ იულიანას მეუღლე. ნიდერლანდების დედოფალ ბეატრიქსის მამა და მეფე ვილემ-ალექსანდერის პაპა.

ბერნჰარდ ცურ ლიპე-ბისტერფელდი
ნიდერლანდების კონსორტი პრინცი
მმართ. დასაწყისი: 6 სექტემბერი, 1948
მმართ. დასასრული: 30 აპრილი, 1980
წინამორბედი: ჰაინრიხ მეკლენბურგ-შვერინელი
მემკვიდრე: კლაუს ფონ ამსბერგი
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი: 29 ივნისი, 1911
დაბ. ადგილი: იენა, გერმანია
გარდ. თარიღი: 1 დეკემბერი, 2004, (93 წლის)
გარდ. ადგილი: უტრეხტი, ნიდერლანდები
მეუღლე: იულიანა, ნიდერლანდების დედოფალი
(ქ. 1937 - გარდ. 2004)
შვილები: ბეატრიქსი, ნიდერლანდების დედოფალი
ირენე
მარგრიეტი
კრისტინა
სრული სახელი: ბერნჰარდ ლეოპოლდ ფრიდრიხ ევენჰარდ იულიუს კოერტ კარელ გოდფრიდ პეტერი
დინასტია: ლიპე
მამა: ბერნჰარდი, ლიპე-ბისტერფელდის მთავარი
დედა: არმგარდ ვან კრამი
რელიგია: კალვინიზმი
ხელმოწერა:

ბიოგრაფია რედაქტირება

ბერნჰარდი დაიბადა 1911 წლის 29 ივნისს იენაში, გერმანიის იმპერიაში. იგი იყო ადგილობრივი დიდებულის, ლიპე-ბისტერფელდის მთავარ ბერნჰარდისა და მისი მეუღლის, პრინცესა არმგარდ ვან კრამის პირველი შვილი. მის შემდეგ, 1914 წელს მათ შეეძინათ თავიანთი მეორე და უკანასკნელი შვილი, პრინცი აშვინი.

1937 წლის 7 იანვარს, ჰააგის სამეფო სასახლეში ბერნჰარდმა ცოლად შეირთო პრინცესა იულიანა ნიდერლანდელი, ნიდერლანდების დედოფალ ვილჰელმინასა და მისი განსვენებული მეუღლის, პრინცი ჰაინრიხ მეკლენბურგ-შვერინელის ერთადერთი ქალიშვილი, რომელიც ტახტის მემკვიდრე იყო. ქორწინების შემდეგ წყვილი თაფლობის თვეში პოლონეთში წავიდა.

1940 წელს, მეორე მსოფლიო ომის დროს გერმანიის მიერ ნიდერლანდების ოკუპაციის პირობებში სამეფო ოჯახი და მთავრობა ემიგრაციაში ბრიტანეთში წავიდა, საიდანაც ისინი მხოლოდ 1945 წელს დაბრუნდნენ. ამ პერიოდში, 1943 წელს დაიბადა ბერნჰარდისა და იულიანას რიგით მესამე ქალიშვილი, პრინცესა მარგრიეტი.

1948 წელს დედოფალი ვილჰელმინა დედოფალ იულიანას სასარგებლოდ გადადგა ტახტიდან, რითაც ბერნჰარდი ნიდერლანდების კონსორტი პრინცი გახდა. ამის შემდეგ ბერნჰარდი ხელმძღვანელობდა ნიდერლანდების სამხედრო ძალებს. მან და ვილჰელმინამ მოახერხეს დიპლომატიური ურთიერთობების დამყარება გამოყოფილ ინდონეზიის რესპუბლიკასთან. ისინი ოფიციალური ვიზიტით შეხვდნენ სპარსეთის უკანასკნელ შაჰ მოჰამედ რეზა ფეჰლევსა და მის მეუღლეს, დედოფალ ფარაჰ ფეჰლევს. გარდა ამისა, იგი შეხვდა ლესოთოს მეფე მობუტუ სესე სეკოსა და XIV დალაი-ლამას.

1980 წელს დედოფალი იულიანა თავის სამოცდამეორე დაბადების დღეზე ტახტიდან გადადგა თავიანთი უფროსი ქალიშვილის, ბეატრიქსის სასარგებლოდ. ამის შემდეგ მან და ბერნჰარდმა დატოვეს ჰააგა და უტრეხტში გადასახლდნენ, სადაც ერთად გაატარეს დარჩენილი ცხოვრება. იულიანა სწორედ აქ, 2004 წლის 20 მარტს გარდაიცვალა. ამ ამბავმა იმდენად იმოქმედა ღრმად მოხუცებულ ბერნჰარდზე, რომ ამავე წლის 1 დეკემბერს თავადაც გარდაიცვალა, 93 წლის ასაკში.

შვილები რედაქტირება

  1. ბეატრიქსი (1938-ცოცხალია), ნიდერლანდების დედოფალი 1980-2013 წლებში. ცოლად გაჰყვა კლაუს ფონ ამსბერგს, რომელთანაც შეეძინა სამი ვაჟი, მათ შორის ნიდერლანდების დღევანდელი მეფე ვილემ-ალექსანდერი;
  2. ირენე (1939-ცოცხალია), ცოლად გაჰყვა პარმის ტიტულარულ ჰერცოგ კარლოს უგოს, რომელთანაც შეეძინა ორი ვაჟი და ორი ქალიშვილი;
  3. მარგრიეტი (1943-ცოცხალია), ცოლად გაჰყვა პეტერ ვან ვოლენჰოვენს, რომელთანაც შეეძინა ოთხი შვილი;
  4. კრისტინა (1947-2019), ცოლად გაჰყვა ხორხე პერეს ი გუილერნოს, რომელთანაც ორი ვაჟი და ერთი ქალიშვილი შეეძინა;

ლიტერატურა რედაქტირება

  • Varekamp, E. en Peet, M. (2004), Agent Orange, De jonge jaren van Prins Bernhard. Amsterdam: Uitgeverij Van Praag. ISBN 904903201X
  • Varekamp, E. en Peet, M. (2005), Het grote Prins Bernhard aankleedboek. Amsterdam: Uitgeverij Van Praag. ISBN 9049032036
  • Dutch newspaper article about the book release. Volkskrant.nl (16 January 2010). Retrieved on 23 April 2014.
  • "Prins Bernhard en Mandela openen wildpark". NederlandsDagblad. 29 August 2003. Retrieved 3 May 2016.
  • Acović, Dragomir (2012). Slava i čast: Odlikovanja među Srbima, Srbi među odlikovanjima. Belgrade: Službeni Glasnik. p. 645.
  • Staatsalmanak voor het Koninkrijk der Nederlanden (in Dutch). The Hague: Sdu Uitgevers. 2004. pp. A2–A3. ISBN 90-121-0543-9.