არქიტექტორი

არქიტექტორი, ხუროთმოძღვარი — არქიტექტურული განათლების ცენზის მქონე პირი, რომელიც თავისი შემოქმედებითი მოღვაწეობით ქმნის საარსებო გარემოს გარკვეულ სივრცეში, ფორმასა და ისტორიულ კონტექსტში, პასუხს აგებს ამ გარემოს ასპექტების არქიტექტურის ენით გამოსახვაზე. არქიტექტორის შემოქმედებითი მოღვაწეობა არის არქიტექტურული საქმიანობა, რომლის ამოცანაა ქალაქთმშენებლობითი ობიექტის, გარემოს ფორმირების, შენობის, ნაგებობის, ინტერიერის პროექტის შედგენა, მასში სივრცობრივ-გეგმარებითი, მხატვრული და ფუნქციური საკითხების გადაწყვეტა, საინჟინრო-ტექნიკური, ტექნოლოგიური და სხვა ნაწილების დამუშავების ხელმძღვანელობა, დაპროექტების პროცესის ერთიანი ციკლის ორგანიზება, საავტორო ზედამხედველობის განხორციელება და მშენებლობის გაძღოლა. არქიტექტურული საქმიანობის შედეგი არის არქიტექტურული ნაწარმოები, როგორც პროექტის, ისე განხორციელებული ობიექტის სახით.

არქიტექტორი სამუშო პროცესში, 1893.

არქიტექტორი სამშენებლო საქმიანობის მონაწილე ძირითადი სპეციალისტია და მისი ძირითადი სპეციალიზაციებია: შენობა-ნაგებობების არქიტექტორი; ლანდშაფტის არქიტექტორი; შენობების ინტერიერის არქიტექტორი (დიზაინერი); ისტორიულ-კულტურული მემკვიდრეობის უძრავი ძეგლის არქიტექტორი.

ეტიმოლოგიურად, სიტყვა არქიტექტორი მომდინარეობს ლათინური სიტყვისგან - architectus, რომელიც თავად ბერძნული სიტყვისაგანაა მიღებული — arkhitekton (arkhi - მთავარი, tekton - მშენებელი), ამ კლასიფიკაციას მთლიანად შეესაბამება ქართული ტრადიციული ტერმინიც - ხუროთმოძღვარი (ხუროების, ანუ მშენებლების, მოძღვარი, ზედამხედველი).

რესურსები ინტერნეტში

• საქართველოს პარლამენტი. (1998) არქიტექტურული საქმიანობის შესახებ. საქართველოს კანონი N1335–IIს. სსიპ საქართველოს საკნონმდებლო მაცნე. ციტირების თარიღი: 2013.
• საქართველოს მთავრობა. (2009) მშენებლობის ნებართვის გაცემის წესისა და სანებართვო პირობების შესახებ (PDF). საქართველოს მთავრობის დადგენილება N57. საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრო. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-10-11. ციტირების თარიღი: 2013.