აინშტაინიუმი

აინშტაინიუმი, ₉₉Es
ზოგადი თვისებები
მარტივი ნივთიერების ვიზუალური აღწერა	მოვერცხლისფრო-ცისფერი
მასური რიცხვი	252
აინშტაინიუმი პერიოდულ სისტემაში
	კალიფორნიუმი ← აინშტაინიუმი → ფერმიუმი
ატომური ნომერი (Z)	99
პერიოდი	7 პერიოდი
ბლოკი	f-ბლოკი
ელექტრონული კონფიგურაცია	[Rn] 5f11 7s2
ელექტრონი გარსზე	2, 8, 18, 32, 29, 8, 2
	ელემენტის ატომის სქემა;
ფიზიკური თვისებები
აგრეგეგატული მდგომ. ნსპ-ში	მყარი სხეული
დნობის; ტემპერატურა	860 °C (1133 K, 1580 °F)
დუღილის; ტემპერატურა	996 °C (1269 K, 1825 °F)
სიმკვრივე (ო.ტ.)	8.84 გ/სმ3
ატომის თვისებები
ჟანგვის ხარისხი	+2, +3, +4
ელექტროდული პოტენციალი	Es←Es3+ −2,0 В ვ; Es←Es2+ −2,2 В ვ
ელექტროუარყოფითობა	პოლინგის სკალა: 1,3
იონიზაციის ენერგია	1: 619 კჯ/მოლ ; ;
ატომის რადიუსი	ემპირიული: 292 პმ
	; აინშტაინიუმის სპექტრალური ზოლები
სხვა თვისებები
ბუნებაში გვხვდება	სინთეზირების შედეგად
მესრის სტრუქტურა	კუბური წახნაგცენტრირებული
მაგნეტიზმი	პარამაგნეტიკი
CAS ნომერი	7429-92-7
ისტორია
აღმომჩენია	ლოურენსის ბერკლის ნაციონალური ლაბორატორია (1952)
აინშტაინიუმის მთავარი იზოტოპები
ε	252Cf
β−	252Fm
α	249Bk
β−	254Fm
α	250Bk
α	251Bk
სდ	–
	აინშტაინიუმი ვიკისაწყობში •

აინშტაინიუმი

99Es

[252]

5f¹¹ 7s²

აინშტაინიუმი^[1]^[2] — (ქიმიური სიმბოლო — ${\ce {Es}}$ ; ლათ. Einsteinium) — ელემენტთა პერიოდული სისტემის მეშვიდე პერიოდის, ჯგუფგარეშე (ძველი კლასიფიკაციით მესამე ჯგუფის თანაური ქვეჯგუფის, IIIბ) ხელოვნურად მიღებული რადიოაქტიური ქიმიური ელემენტი. განეკუთვნება აქტინოიდების ოჯახს. მისი ატომური ნომერია — 99, t_დნ — 860 °C, t_დუღ — 996 °C, სიმკვრივე — 8.84 გ/სმ³. 1952 წელს აღმოჩენილია ამერიკელი მეცნიერთა ჯგუფის მიერ ბირთვული რეაქციების შედეგად მიღებულ პროდუქტებში. 1955 წელს ელემენტს სახელი ალბერტ აინშტაინის პატივსაცემად ეწოდა. ცნობილია აინშტაინიუმის რამდენიმე იზოტოპი (მათ შორის 252 მასიური რიცხვით ყველაზე მდგრადია). მისი იზოტოპები მიღებულია ციკლოტრონზე აზოტის იონებით ურანის დაბომბვისას.

სქოლიო რედაქტირება

პორტალი ქიმია

[1] დოლიძე ვ., ციციშვილი ვ., „ოთხენოვანი ქიმიური ლექსიკონი“, თბ., 2004, გვ. 254

[2] ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 234.

[1]

[2]